Allionia incarnata

especie de planta

Allionia incarnata, ye una especie de planta melecinal perteneciente a la familia Nyctaginaceae.

Allionia incarnata
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Caryophyllales
Familia: Nyctaginaceae
Xéneru: Allionia
Especie: Allionia incarnata
(L.) Tausch
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Detalle de la flor
Vista de la planta
Flor

Descripción editar

Ye una yerba arumosa, perennifolia, dacuando añal, escasamente puberulenta glandular. Tarmos con frecuencia acolorataos, algamando un tamañu de 0.1-1.5 m d'altor. Fueyes amenorgaes progresivamente distalmente; les distales proporcionalmente más estreches que les proximales; fueya xeneralmente plana, dacuando ondulada, de 20-65 × 10-35 mm, base oblicua de cutiu, obtusa, o redonda, marxe enteru o tropezosu, ápiz agudu, dacuando obtusos o redondos. Inflorescencies en pedúnculos 3-25 (-30) mm, arreyos ovoide cuando madura, 4-6.5 (-9) mm, periantu de color rosa escuru y magenta, de 5-15 mm. Frutes fondamente convexes, de 2.9-4.7 × 1.5-2.8 mm, con 0-4 costielles llaterales dentaes.[1]

Distribución editar

Alcuéntrase n'América del Norte, Méxicu, Antilles, América Central y América del Sur onde ta presente en climes templaos, semicálidos y templaos ente los 30 y hasta los 2000 metros. Acomuñada a monte tropical caducifoliu, carba xerófilu, pacional, amás ye maleza común de terrenes baldíos.

Usos editar

Allionia incarnata foi utilizada polos pueblos indíxenes pa tratar inflamaciones, añader a los baños pa baxar la fiebre, y tamién preparó como una decocción pa tratar la foria y les enfermedaes renales.[2] Los sos usos melecinales centrar nel tratamientu de la foria, en Sonora, y la picadura de l'araña, en Puebla.[3]

Observaciones editar

Dacuando frutos de A. incarnata son superficialmente convexoss y aseméyense, a los frutos de Allionia choisyi .

Taxonomía editar

Allionia incarnata describióse por Carolus Linnaeus) y espublizóse en Systema Naturae, Editio Decima 2: 890. 1759.[4]

Etimoloxía

Linneo nomó esti xéneru n'honor del botánicu italianu Carlo Allioni (1725-1804).

incarnata: epítetu llatín que significa "color carne".[5]

Variedaes
  • Allionia incarnata var. incarnata
  • Allionia incarnata var. nudata (Standl.) Munz
  • Allionia incarnata var. villosa (Standl.) Munz
Sinonimia
  • Allionia brandurriae Phil.
  • Allionia craterimorpha Rusby
  • Allionia cristata (Standl.) Standl.
  • Allionia jarae Phil.
  • Allionia mendocina Phil.
  • Allionia puberula Phil.
  • Wedelia incarnata (L.) L.
  • Wedelia incarnata (L.) Kuntze
  • Wedeliella incarnata (L.) Cockerell[6]
var. incarnata
  • Wedelia cristata Standl.
  • Wedeliella cristata (Standl.) Cockerell
  • Wedeliella incarnata var. anodonta (Standl.) Cockrell
  • Wedeliella incarnata subsp. nudata (Standl.) Cockerell
var. nudata (Standl.) Munz
  • Allionia malacoides Benth.
var. villosa (Standl.) Munz
  • Wedelia incarnata subsp. villosa Standl.
  • Wedeliella incarnata var. villosa (Standl.) Cockerell

Ver tamién editar

Referencies editar

Bibliografía editar

  1. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
  2. Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson.
  3. Flora of North America Editorial Committee, e. 2003. Magnoliophyta: Caryophyllidae, part 1. 4: i–xxiv, 1–559. In Fl. N. Amer.. Oxford University Press, New York.
  4. Foster, R. C. 1958. A catalogue of the ferns and flowering plants of Bolivia. Contr. Gray Herb. 184: 1–223.
  5. Great Plains Flora Association. 1986. Fl. Great Plains i–vii, 1–1392. University Press of Kansas, Lawrence.
  6. Hickman, J. C. 1993. Jepson Man.: Higher Pl. Calif. i–xvii, 1–1400. University of California Press, Berkeley.
  7. Hokche, O., P. E. Berry & O. Huber. 2008. 1–860. In O. Hokche, P. E. Berry & O. Huber Nuevu Cat. Fl. Vasc. Venezuela. Fundación Instituto Botánicu de Venezuela, Caracas.
  8. López, R. P. 2000. La prepuna boliviana. Ecol. Bolivia 34: 45–70.
  9. Marticorena, C. & M. Quezada. 1985. Catálogu de la Flora Vascular de Chile. Gayana, Bot. 42: 1–157.
  10. Munz, P. A. 1974. Fl. S. Calif. 1–1086. University of California Press, Berkeley.
  11. Munz, P. A. & D. D. Keck. 1959. Cal. Fl. 1–1681. University of California Press, Berkeley.

Enllaces esternos editar