Reinu de l'Araucanía y la Patagonia

El Reinu de l'Araucanía y la Patagonia, o tamién Nueva Francia foi un reinu proclamáu nes tierres del sur de Chile y Arxentina pol francés Orélie Antoine de Tounens y qu'algamó'l sofitu de los indíxenes mapuches. Esti reinu reclamaba les tierres de la Patagonia allugaes al sur del ríu Biobío, abarcando les actuales rexones chilenes de Biobío, L'Araucanía y Los Lagos. La so capital foi ubicada en Perquenco. Nunca nun foi reconocíu por nengún otru estáu.

Historia editar

Los mapuches o araucanos yeren un pueblu indíxena dedicáu a l'actividá agrícola y ganadera. Poseyíen un calter indómitu y guerriegu, polo que resistieron les amenaces invasores de los inques, españoles y inda'l propiu gobiernu chilenu, qu'en 1880, na nomada "Pacificación de l'Araucanía", incorporólos violentamente a les reserves (sobre manera agrícoles, creaes acordies coles sos habilidaes pa trabayar la tierra). Anguaño los mapuches habiten sobre manera en Temuco, Santiago y nes tierres de los sos antepasados. Albídrase que son al rodiu de 600.000 en Chile y 300.000 n'Arxentina.

Orélie Antoine I

Orélie Antoine de Tounens arriba en 1858 nel Puertu de Coquimbo y depués de pasar un tiempu en Valparaíso y Santiago, empobina pa la zona de l'Araucanía dende'l Puertu de Valdivia. Acullá fai contautu col loncu Quilapán, al qu'entusiasma cola so idea de fundar un estáu pal pueblu mapuche como forma de resistencia al exércitu chilenu, na época final de la Guerra d'Arauco. Quilapán permite l'ingresu de Tounens a les sos tierres, pasu que teníen prohibíu a los huincas (chilenos) y, el 17 de payares de 1860 funda'l Reinu de l'Araucanía y proclámase rei sol títulu d'Orélie Antoine I. Nos díes siguientes Tounens promulga la constitución del reinu y el 20 de payares del mesmu añu declara la xuntanza de la Patagonia, estableciendo como llendes el ríu Biobío pel norte, l'Océanu Pacíficu pel oeste, l'Océanu Atlánticu pel este dende'l ríu Prietu hasta l'estrenchu de Magallanes, llende austral del Reinu.

Tounens viaxa a Valparaíso pa dar a conocer el so país al gobiernu de Chile so la presidencia de Manuel Montt, que nun reconoz esti nuevu estáu. Tres de tornar pa l'Araucanía, el gobiernu chilenu, d'aquella sol mandu del nuevu presidente José Joaquín Pérez, ordena l'arrestu de Tounens por perturbación del orden públicu. Un criáu entrégalu a orielles del riú Malleco, en xineru de 1862, siendo treslladáu a Nacimiento y depués a Los Ángeles onde ye recluyíu nun manicomiu. El cónsul francés llogra sacalu d'ellí y exílialu a Europa.

Nel vieyu continente, Orélie Antoine I promociona la so aventura y ye sofitáu por dalgunos empresarios pa financiar un segundu viax, que ye concretáu a finales de 1869. Sicasí, nestos años el gobiernu chilenu realizara maniobres de coerción nel territoriu pa incorporalu a la República polo que Tounens nun foi recibíu col sofitu anterior, habiendo fuxir a Buenos Aires. Tres intentar dos nuevos ingresos en 1874 y 1876, muerre'l 17 de setiembre de 1878.

Al morrer ensin dexar heriedes, ún de los sos amigos, Gustave-Aquille Laviard, proclamóse como socesor y solicitó aida al presidente de los Estaos Xuníos, Grover Cleveland, pa la lliberación del so reinu, la cual foi torgada.

Dende entós establecióse un gobiernu nel exiliu en París non reconocíu por nengún otru estáu y qu'anguaño viende sellos postales, monedes y títulos de nobleza so la denomación del Reinu de l'Araucanía y la Patagonia. El so actual líder, Philippe Paul Alexandre Henry Boiry (sol títulu de "Príncipe Felipe"), tuvo contautos con dalgunos líderes mapuches.

Monarques editar

Estensión del territoriu reclamáu pol reinu (en verde)

Rei Orélie Antoine I (1860-1878)
Rei Aquiles I (1878-1902)
Rei Antoniu II (1902-1903)
Reina Llaura Taresa I (1903-1916)
Rei Antoniu III (1916-1952)
Príncipe Felipe I (1951 - 2014)
Principe Stanislas I (2014 - anguaño)

Tres la muerte d'Aquiles I, ye socedíu pol so fíu Antoniu II. Sicasí, la so temprana muerte obliga a la formación d'un Conseyu de Rexencia nomando a Georger Sénéchal de la Grange como socesor, que declina asumir como rei, acabando en teoría con esti títulu. Sicasí, según lo qu'espón Phillippe Boiry, el títulu tendría sío heredáu por Laure Thérèse Cros, fía d'Antoniu II y que-y lu tendría entregao al so fíu, Jacques Alexandre Antoine Bernard, que-y lo tendría otorgao voluntariamente a Philippe Boiry. La principal evidencia espuesta ye una carta de socesión que, sicasí, nun tien el nome del socesor.

Bibliografía editar

Braun Menéndez, Armando. 1973. El Reino de Araucanía y Patagonia. Editorial Francisco de Aguirre. Buenos Aires.
Galatoire, Adolfo José. 1967. Reyes franceses para la Patagonia en Todo es Historia, númberu 8 - Buenos Aires.
Galatoire, Adolfo José. 1972. Quien fue el rey de la Patagonia. Editorial Plus Ultra. Buenos Aires.
Lepot, François (seudónimu d'Enrique Oliva). 1995. El Rey de Araucania y Patagonia Editorial Corregidor.
Príncipe Felipe I de l'Araucanía. 1989. Histoire du Royaume d'Araucanie (1860-1979). Une Dynastie de Princes Français en Amérique Latine. S.F.A. París.

Referencies editar

Enllaces esternos editar

Sitió del Reino de Araucania y Patagonia
Información sobre'l Reinu de l'Araucanía y la Patagonia (en castellanu)
Sitiu de la North American Araucanian Royalist Society (n'inglés)
El "Rei" d'Araucania y Patagonia por François Lepot (seudónimu d'Enrique Oliva) (en castellanu)