Thaing

Thaing ye una pallabra birmana que dende mediaos del sieglu XX designa les artes marciales de Myanmar.

Thaing

Tamién	Artes marciales de Birmania
País d'orixe	Myanmar (Birmania)
Prauticantes famosos	Pye Thein, Chit Than, Mya Thein, Ninn Yekkha, Hla Win, Maung Gyi
Deporte olímpicu	Non

Historia

Les artes de combate de Birmania anicien hai más de 4.500 años. Descienden, per una parte, de téuniques de guerra escoyíes na so espresión primitiva nel mesmu campu batalla, resultáu d'una llarga evolución histórica y de les que se caltienen les regles y los principios d'entrenamientu. Per otra parte, ye frutu de la reflexón de los monxos énte la necesidá de defendese y formase físicamente, métodos utilitarios que se convertieron pasu ente pasu n’artes marciales rituales.

Dende un puntu de vista étnicu, el Thaing debe la so bayura téunica a les tribus esperdigaes peles xungles mestes, como los Nungs y los Rawangs, que tienen al xabaril como animal veneráu; los Nagas, adoradores de monu negru, del tigre y del xabaril; los Marus, adoradores del tigre; los Was y el so cultu pol venáu; los Karens (Kayins), que veneren el búfalu; los Shans, que les sos téuniques de combate tán influyíes poles práutiques chines. Caúna d'estes tribus desendolcó’l so propiu métodu de combate, calcáu davezu del comportamientu animal. Atópense numberosos exemplos nel “trabayu a mano vacía” (bando) y nel “remanamientu d'armes” (banshay). Son téuniques realistes, cencielles y eficaces qu'empobinen a práutiques lúdiques, como la llucha birmana (naban) codificada nel sieglu IX, y el célebre boxéu birmanu (lethwei), reguláu nel sieglu XI.

Xunto coles práutiques de les distintes etnies, los monxos birmanos desendolcaron métodos basaos nos conceutos de defensa personal y de non violencia. Nelles amuésense fuertes valores humanos y sociales, como’l respetu polos demás, l'equilibriu personal, y l'harmonía col próximu y col mediu ambiente.

Ente los monxos del sieglu III el términu thaing significaba “autodisciplina”, “autodesarrollu” y “autorrealización”. Nel sieglu XII significaba “defensa personal” y “autoproteición”. Nel sieglu XX s’alcuerda la noción de “sistema de defensa personal”.

Defensa con palu llargu (forma de tipu “sistema marcial de los monxos”)

Defensa contra una patada (forma de tipu “águila”).

Cadarma

Les distintes práutiques del "Thaing" pueden esplicase por un modelu de cuatro exes. Na exa vertical, l'estilu altu y l'estilu baxu. Na exa horizontal: el sistema duru y el sistema suave:

• El sistema duru carauterízase por téuniques potentes y destructives, darréu que’l so usu consiste en neutralizar al oponente d'una manera que podría causar lesiones corporales.
• El sistema suave carauterízase por téuniques con control de la propia enerxía, col envís d'amenorgar los daños ocasionaos al oponente. Esti métodu nun ye nin lentu nin feble, sinón que significa "control de los propios actos". Un gran espertu del sistema suave tien que ser fuerte, rápidu nos movimientos, mentalmente aliellu y altamente instruíu unes artes marciales.
• L’estilu altu ta xeneralmente determináu pol “control de les propies emociones” énte l'oponente. El nivel de la disciplina mental ye’l que determina la naturaleza alta o baxa del estilu y, poro, la naturaleza de l'aición o de la reaición.
• L’estilu baxu cinca al lluchador que nun controla’l so estáu emocional (l'anoxu, l'arguyu, la roxura, la venganza, el mieu, l'odiu, la vergoña, etc.) Les téuniques son violentes y les aiciones xabaces.

El Thaing promovíu polos monxos desendolcó dempués de dos milenios l'estilu altu.

El Thaing anguaño

Anguaño’l Thaing ye un “sistema marcial” y non un “arte marcial”. Ello ye, un complexu marcial qu'atropa estremaes práutiques marciales orixinaries de Birmania con o ensin armes. Conozse más davezu cola denomación xenérica de “bando”. N’efeutu, el prauticante de Thaing aborda’l trabayu a mano vacía (bando), la llucha cuerpu a cuerpu (naban), el remanamientu d'armes (banshay), el puxilatu (lethwei), les formes internes (minzin: téuniques enerxétiques y de desarrollu mental), el sistema del monxu (pongyi thaing), el yoga birmanu (bando-yoga: desarrollu corporal), l'atención al espíritu y l'atención al cuerpu (masaxes y tratamientos con plantes).

Güei día’l términu "thaing" ta venceyáu a numberoses corrientes de práutica en Myanmar, d'ehí que lu llamen “Sistema Thaing”. Asina, atópense en Myanmar mui bien d'escueles con práutiques estremaes y específiques, lo que constitúi la bayura del Thaing. Atopamos:

- l'”estilu shan” (Shan thaing), estilu marcial influyíu pola cultura china;

- l'”estilu de la culiebra” (Neganadai thaing)

- la “escuela del camín contrariu” (Pyompya thaing), u predominen les téuniques circulares y formes d'animales como’l monu, l'escorpión, la pantera, el búfalu o la cobra. Ye un estilu mui próximu a les práutiques chines. Utiliza estratexes sorprendentes y rares, como bloqueos circulares y golpes de puñu mezclaos con agarres;

- l'”estilu real” (Nan twin thaing), etc.

Maung Gyi nos años 1990.

Nos Estaos Xuníos l'estilu más prauticáu ye l'Hanthawaddy-thaing, qu'atropa les práutiques identificaes dempués de la Segunda Guerra Mundial por un grupu d'espertos interesaos nel caltenimientu de les artes de combate del país. El cabezaleru yera Ba Than, daquella Direutor de Deportes del Ministeriu d'Educación. Ún de los embaxadores d'esta corriente pal occidente ye Maung Gyi, exiliáu a los Estaos Xuníos dende 1959, que desendolcó una aproximación más occidentalizada del Bando Thaing. El Thaing introdúxolu en Francia, Suiza y España’l maestru americanu Jonathan Collins dende mediaos de los años 1980. Pero yá dende los años 1970 se desendolcara n’Inglaterra per aciu de Sayagyi U Hla Win, qu'actualmente ye’l responsable téunicu pa Europa nomáu pola Asociación de Thaing de Myanmar. Ye tamién ún de los grandes maestros de la comisión téunica mundial nel sen de l'Asociación Internacional de Thaing Bando, que ye la única estructura internacional reconocida pal desarrollu de les artes marciales y de los deportes de combate polos maestros de Myanmar (antigua Birmania). La federación internacional (International Bando Association, I.B.A) creóse a principios de los años 1960. La IBA presentáronla en Myanmar en 1997 Jon Collins y Jesús Vázquez Rivera. Nel 2009 convertióse na International Thaing Bando Association (I.T.B.A.), col español Jesús Vázquez Rivera como presidente y col francés Jean-Roger Callière como vicepresidente.

Enllaces esternos

• Comité nacional de bando y boxéu birmanu de la FFSC
• Federación de Bando de Norteamérica (USA)

• Datos: Q7889304
• Multimedia: Mainland Southeast Asia martial arts