Adriana Acosta
Adriana Inés Acosta (19 de xineru de 1956, Lomas de Zamora – probablemente depués de 27 mayu 1978, Arxentina) foi una militante política y una xugadora de ḥoquei sobre yerba arxentina que foi secuestrada y detenida-sumida pola dictadura cívicomilitar que gobernó Arxentina ente 1976 y 1983. En 1972 integró y foi capitana del equipu xuvenil campeón metropolitanu del club Lomas Athletic. En 1973 integró y foi capitana de la seleición de Buenos Aires que ganó'l campeonatu arxentín. Integró la seleición nacional xuvenil y de mayores de ḥoquei sobre yerba. Mientres la dictadura que tomó'l poder en 1976, caltuvo una militancia d'oposición al réxime militar nel Partíu Comunista Marxista Leninista.
Adriana Acosta | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Vida | |||||||||||||||||||||
| Nacimientu | Lomas de Zamora, 19 de xineru de 1956 | ||||||||||||||||||||
| Nacionalidá |
 Arxentina | ||||||||||||||||||||
| Muerte | Arxentina, depués de 27 mayu 1978 | ||||||||||||||||||||
| Estudios | |||||||||||||||||||||
| Llingües falaes | castellanu | ||||||||||||||||||||
| Oficiu | |||||||||||||||||||||
| Oficiu | xugadora de ḥoquei, activista política, estudiante de pregráu | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||
Foi secuestrada'l 27 de mayu de 1978, cuando tenía 22 años, siendo llevada al centru clandestín de detención conocíu como El Bancu. Permanez sumida dende entós. Na so memoria, la cancha de ḥoquei sobre yerba del Centru d'Altu Rendimientu Deportivu (CeNARD), lleva'l so nome.
Biografía editar
Adriana Inés Acosta nació'l 19 de xineru de 1956 en Lomas de Zamora, ciudá perteneciente a la zona sur del conurbano bonaerense. Realizó los sos estudios nel Colexu Balmoral. Cuando entá cursaba los sos estudios primarios ingresó al Club Lomas Athletic pa prauticar ḥoquei sobre yerba, xuegu nel cual especializaríase como delantera, nel puestu de wing derechu.
En 1972 formó parte del equipu xuvenil de Lomas que llogró'l campeonatu, siendo la so capitana. Esi añu integró la seleición arxentina xuvenil de ḥoquei sobre yerba.[1]
En 1973 integró y foi capitana de la seleición de Buenos Aires que ganó'l campeonatu arxentín,[2][3] y foi convocada a formar parte de la seleición arxentina mayor (que tres décades dempués tomaría'l nome de Las Leonas), xugando esi mesmu añu'l so primer partíu internacional contra Estaos Xuníos y formando parte de grupu preseleccionáu previu al Primer Campeonatu Mundial de Ḥoquei Femenín, xugáu en Cannes en 1974.[1] En 1975 integró la seleición nacional que realizó la xira per Inglaterra.[3] Xugó na primer división del so club hasta 1976.
En 1974 aniciar na ciudá de La Plata pa estudiar na universidá d'esa ciudá, Ciencies de la Educación primeru y Medicina dempués.
Desque yera neña amosó una fuerte esmolición social que la llevó a realizar actividaes sociales d'asistencia a los desamparaos. La so hermana recuerda'l so trabayu social nel Llar Patiño de Lomas de Zamora.[2] El so conciencia social llevar a ingresar como militante política nel Partíu Comunista Marxista Leninista d'Arxentina.[4] Na ciudá de La Plata compartió la vivienda con Jorge Omar Bonafini (fíu de Hebe de Bonafini, que se convertiría en presidenta de les Madres de Plaza de Mayu) y cola so esposa, María Elena Bugnone Cepeda de Bonafini.[5]
Secuestru y desapaición editar
En 1976, la dictadura militar instalada esi mesmu añu ilegalizó decenes de partíos políticos y suspendió les actividaes polítiques, dando cursu a una feroz represión de caracter xenocida, que causaría decenes de miles de sumíos. Magar ello, Adriana siguió cola so militancia opositora a la dictadura, treslladándose a Buenos Aires por razones de seguridá, porque'l menor tamañu de la Ciudá de La Plata estremaba la vulnerabilidá de los militantes políticos y sociales.
El 27 de mayu de 1978, a les 15:30, Adriana foi secuestrada por un grupu de xeres nuna pizzería allugada nel encruz de l'avenida Francisco Beiró con Segurola, nel barriu de Villa Devoto, de la Ciudá de Buenos Aires.
Sábese que foi llevada al centru clandestín de detención conocíu como El Bancu, allugáu en Ezeiza, onde foi torturada. Compartió cautiverio con María Elena Bugnone Cepeda de Bonafini, con quien vivía na Ciudá de La Plata.[6] Presumir que foi refundiada a les agües del Ríu de la Plata, nun "vuelu de la muerte".[4]
Memoria editar
Les sos compañeres d'equipu, honraron la so memoria incluyendo'l so nome nunu de los cantares del equipu de la Lomas:
Pola derecha resplande Adriana,
que por ser bona y capaz ye capitana...Segmentu del cantar del equipu de ḥoquei de la Lomas Athletic dedicáu a Adriana Inés Acosta[7]
El 6 d'ochobre de 2009 el gobiernu arxentín decidió llamar col nome de "Adriana Acosta" la cancha de ḥoquei sintéticu instalada nel Centru d'Altu Rendimientu Deportivu (CeNARD). Nel actu d'inauguración, fixéronse presentes los padres, hermanos y otros familiares d'Adriana, Las Leonas, Alicia Kirchner (ministra de Desarrollu Social), Claudio Morresi (secretariu de Deporte y ex xugador de fútbol), que'l so hermano Norberto tamién foi deteníu-sumíu pola últimu dictadura militar, Tati Almeyda (presidenta de Madres de Plaza de Mayo Línea Fundadora), Cercu de Carlotto (presidenta de les Güeles de Plaza de Mayu) y otres organizaciones de derechos humanos.[4]
En 2012, los xugadores de ḥoquei de Villa Lamadrid y l'Asociación La Ponte Posible, pintaron un mural en Lomas de Zamora en memoria d'Adriana Acosta.[2]
La so amiga Nadia Loray describió cómo yera Adriana coles siguientes pallabres:
Adriana Acosta yera conocida per toos llaos nel club Lomas y cariñosamente pa nós respondía al nome de Lechu. Xugando al ḥoquei primeru fuimos compañeres, depués respetar como capitana y más tarde llegó l'almiración cola so apuerto al escoyíu. Al pensar nella, tener presente qué carismática, altruista y gran compañera. Pero, por sobremanera, el gran sentíu del humor qu'apurría en cada entrenamientu y en cada previa de partíu. Siempres taba faciendo dalguna chancia. Lo grandioso d'ella yera la capacidá de resolver les situaciones, ella yera la componedora del grupu. Si ustedes quixeren saber como yera la Lechu na cancha, tendríen qu'imaxinar a una xugadora picara y rápida, tanto mental como físicamente. Esto, nuna dómina onde non tolos xugadores destacábense como pasa nel ḥoquei que vemos güei. Nunca-y pregunté qué significaba'l ḥoquei pa ella, pero supongo que tien de sentir lo mesmo que toes nós: un llugar onde una s'atopa y fai amigues, y tamién onde una llogra espresase al traviés del deporte.[3]
Rellaciones familiares editar
La so madre, Teresa Bernardi de Acosta, anguaño forma parte de les Madres de Plaza de Mayu. La so hermana, Leticia, tamién foi xugadora de ḥoquei, y tamién integró la seleición arxentina.
Ver tamién editar
Bibliografía editar
- Veiga, Gustavo (2006). Deporte, sumíos y dictadura. Buenos Aires: Ediciones Al Arcu.
- «Siempres tuvo cerca». Tiempu Arxentín (12 de setiembre de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 24 d'avientu de 2013. Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
Referencies editar
- ↑ 1,0 1,1 «memoria-practica-de-les.html Conviden a la memoria: práutica de Las Leonas na cancha "Adriana Acosta"». Coleutivu d'Ex Presos Políticos y Sobrevivientes (12 de setiembre de 2010). Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Aimarz, Andrea (14 de xineru de 2012). «lleona-con-alma-de.html Adriana Acosta, una xugadora de ḥoquei con alma de lleona». La Ponte Posible. Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Adriana Acosta, presente». Secretaría de Deportes de la Nación (6 d'ochobre de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 15 d'agostu de 2012. Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Siempres tuvo cerca». Tiempu Arxentín (12 de setiembre de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 24 d'avientu de 2013. Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
- ↑ «Sumíos». Gobiernu d'Ente Ríos. Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
- ↑ Lucas Miguel y Vanina Wiman (22 de payares de 2000). «Dos fotógrafos policiales nieguen tomar d'imáxenes de víctimes de la represión= APDH La Plata». Archiváu dende l'orixinal, el 21 de marzu de 2012. Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
- ↑ Veiga, Gustavo (1 d'ochobre de 2006). «Una lleona, 30 años antes». Páxina/12. Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
Enllaces esternos editar
- Veiga, Gustavo (1 d'ochobre de 2006). «Una lleona, 30 años antes». Páxina/12. Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
- Veiga, Gustavo (7 d'ochobre de 2009). «La cancha de ḥoquei de la memoria». Páxina/12. Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
- Aimarz, Andrea (14 de xineru de 2012). «lleona-con-alma-de.html Adriana Acosta, una xugadora de Ḥoquei con alma de Lleona». La Ponte Posible. Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
- «memoria-practica-de-les.html Conviden a la memoria: práutica de Las Leonas na cancha "Adriana Acosta"». Coleutivu d'Ex Presos Políticos y Sobrevivientes (12 de setiembre de 2010). Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
- «Adriana Acosta, presente». Secretaría de Deportes de la Nación (6 d'ochobre de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 15 d'agostu de 2012. Consultáu'l 24 d'agostu de 2012.
Datos: Q4685476
