Adriana Lesgart
Adriana Lesgart (1 de payares de 1947, Córdoba – 1980) foi una guerrillera arxentina. Yera hermana de Susana Lesgart.
Adriana Lesgart | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Córdoba, 1 de payares de 1947[1] |
Nacionalidá | Arxentina |
Muerte | 1980 (32/33 años) |
Causa de la muerte | desaparición forzada (es) |
Estudios | |
Llingües falaes | castellanu |
Oficiu | partisana |
Actividá na guerrilla
editarCursó los sos estudios de maxisteriu nel colexu Alejandro Carbó de la ciudá de Río Cuarto, d'onde egresó en 1965. Tamién estudió música, destacar como intérprete d'oboe y llegando a integrar la Orquesta Sinfónica Nacional (en Buenos Aires). Militó ente quien xuntaben al cristianismu progresista y a la izquierda nacional, qu'a mediaos de los años sesenta arrexuntar na ciudá de Córdoba en nucleamientos tales como l'Agrupación d'Estudios Sociales de la Universidá Católica de Córdoba, la Federación d'Agrupaciones Integralistas de la Universidá Nacional de Córdoba y l'Agrupación Barrial Eva Perón. Participó xunto a la so hermana Susana Lesgart na fundación de la organización Montoneros na provincia de Córdoba y la so militancia amontóse cuando esta foi asesinada'l 22 d'agostu de 1972. Trabayaba en xeres de solidaridá colos presos políticos y les sos families. Cuando'l 6 de setiembre de 1974 Mario Firmenich anunció en conferencia de prensa la torna de Montoneros a la clandestinidá, Lesgart taba presente como responsable de l'Agrupación Evita.
Depués del golpe d'estáu del 24 de marzu de 1976, Lesgart se exilió n'Europa ya integró el Conseyu Cimeru del Movimientu Peronista Montonero.
El 16 d'ochobre de 1976 foi asesináu en Buenos Aires el so maríu, Héctor Eugenio Talbot Wright (nacíu en Córdoba en 1945)[2]
Dalgunos recuerden a Lesgart entrando con una metralleta na casa de Juan Gelman en Madrid cuando esti rompió ―xunto a Rodolfo Galimberti― cola direición de la organización.
Lesgart tornó a Arxentina en 1979 formando parte de les TEA -Tropes Especiales de Baturiciu- nel marcu de la llamada contraofensiva de montoneros. Foi detenida por fuercies de seguridá'l 21 de setiembre de 1979, mientres una cita con familiares de sumíos. Según testimonios tuvo nel centru clandestín de detención de Campu de Mayu (nel Gran Buenos Aires) y foi asesinada xunto a otros compañeros a fines de 1980.
Referencies
editar- ↑ URL de la referencia: https://catalogo.bn.gov.ar/F/?func=direct&local_base=BNA10&doc_number=000050163. Apaez como: Adriana Lesgart.
- ↑ 2,0 2,1 Ficha d'Héctor Eugenio Talbot Wright nel padrón eleutoral arxentín, publicáu nel sitiu web Buscar Datos.
- ↑ Con al respective de les referencies qu'afirmen qu'Adriana Lesgart yera la esposa de Bernardo Daniel Juliot Tolchinsky, posiblemente básense nuna ambigüedá cometida nel artículu «Investigación en Perú sobre un operativu realizáu nos años 70 nel marcu de la operación Cóndor pa secuestrar a militantes montoneros que moraben nesi país. Oxetivu: secuestrar al dirixente montonero Roberto Perdía», publicáu orixinalmente na revista Aukana (de Perú) numberar de manera ambigua a Lesgart como si fuera pareya de Tolchinsky: Llogróse documentar sobre l'asesinatu de 40 altos dirixentes del grupu Montoneros, ente ellos
*María Antonia Berger,
*Daniel Tolchinsky y la so muyer,
*Adriana Lesgart,
*Horacio Campiglia,
*familiares de la señora Molfino (secuestrada de Perú y asesinada n'España)
*y otros.
Toos ellos fueron muertos escontra fines de 1980.En 2007 Horacio Tarcus ―nel so Diccionariu biográficu de la izquierda arxentina (páx. 362). Buenos Aires: Emecé, 2007― afirma direutamente que Bernardo Daniel Juliot Tolchinsky yera maríu de Lesgart.
Sicasí, tantu Gregorio Levenson y Ernesto Jauretche ―nel so llibru Héroes: hestories de l'Arxentina revolucionaria― como Roberto Baschetti ―nel so artículu «WIESEN, Ana Dora»― como Silvia Tolchinsky ―en una entrevista nel diariu Páxina/12 del 17 de payares de 2002― afirmen que la compañera de Daniel Tolchinsky yera Ana Wiessen. - ↑ «Día 94 de la megacausa ESMA: "Tolos militantes yeren importantes", declaró Eugenio, fíu d'Héctor Talbot Wright» artículu del 2 d'ochobre de 2013 nel sitiu web Espacio Memoria (Buenos Aires).
Referencies
editar- Tarcus, Horacio (direutor): Diccionariu biográficu de la izquierda arxentina (páx. 361/362). Buenos Aires: Emecé, 2007. ISBN 978-950-04-2914-6.