Wikipedia

Afrancesamientu de Bruxeles

L'afrancesamientu de Bruxeles fai referencia al tresformamientu, a lo llargo de los dos últimos sieglos,[1][2] d'esta ciudá históricamente neerlandófona[1][3][4] nuna que tien como llingua mayoritaria y llingua franca el francés.[5][6] La mayor razón d'esti fenómenu foi la rápida asimilación de la población flamenca,[7][1] [8] [9] [4] reforzada por una inmigración procedente de Francia y Valonia.[1] [10]

Señales billingües en francés y neerlandés
Estensión del brabanzón, dialeutu del neerlandés

La predominancia del francés na vida pública empezó nel sieglu XVIII,[11][12] adquiriendo fuercia dempués de la independencia de Bélxica cuando la nueva capital esperimentó una crecedera masiva de la so población.[5][13][14][15][16] El neerlandés —qu'en Bélxica entá foi pocu estandarizado[17][18][16]— nun podía competir col francés, que foi l'idioma esclusivu de la xusticia, l'alministración, l'exércitu, la enseñanza, l'alta cultura y la prensa.[19][20][3][21][2] El prestíu del francés gociaba d'una reconocencia tan amplia[3][22][7][16][23][24] qu'a partir de 1880,[25][26][17] y más particularmente a finales de sieglu,[16] la competencia llingüística en francés de los neerlandófonos amontaba espectacularmente.[14]

A pesar de que la mayoría de la población siguía siendo billingüe hasta la segunda metá del sieglu XX,[14][7] el dialeutu brabanzón orixinal[27] dexaba de tresmitise d'una xeneración a otra,[28] causando un aumentu del monollingüismu francés a partir de 1910 d'equí p'arriba.[22] [29] Dichu procesu d'asimilación perdió impulsu nos años 1960,[14][30] a midida que la frontera llingüística foi afitada, l'estatus del neerlandés como llingua oficial foi afirmáu[31] y el centru de gravitación económicu del país mover escontra Flandes.[17][25]

Sicasí, por cuenta de la llegada continua d'inmigrantes estranxeros y la emerxencia de Bruxeles como centru de la política internacional na posguerra, la posición relativa del neerlandés na capital prosiguía'l so cayente.[5][2][32][33][14][28] Coles mesmes, la constante crecedera de la aglomeración[34] acompañóse nos últimos decenios de la formación de mayoríes francófonas nunos conceyos flamencos na periferia urbana.[31][35] Esti enclín de francización progresiva — moteyáu "mancha d'aceite" por los sos oponentes[7][36][14] — forma, xunto col futuru de Bruxeles,[37] unu de los tarrezas más revesosos na política belga.[25][20][5]

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 (n'inglés) Backhaus, Peter (2007). [https://books.google.be/books?id=Nl0mPajCyxsC Linguistic Landscapes: A Comparative Study of Urban Multilingualism in Tokyo], páx. 158. ISBN 9781853599460. Consultáu'l 26 de marzu de 2013.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2   Janssens, Guy (2005). Het Nederlands vroeger en nu. ISBN 9033457822. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (en francés) Jaumain, Serge (2006). Vivre en Ville: Bruxelles et Montréal aux XIXe et XXe siècles, páx. 375. ISBN 9789052013343. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  4. ↑ 4,0 4,1 (en francés) Roegiest, Eugeen (2009). Vers les sources des langues romanes. Un itinéraire linguistique à travers la Romania, páx. 272. ISBN 9789033473807. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Stallaert, Christiane (2013). Estratexes flamenques pa Bruxeles: ¿una batalla perdida?, páx. 544. ISBN 843626651X, 9788436266511. Consultáu'l 24 de xunetu de 2018.
  6. ↑   Janssens, Rudi (2008). Taalgebruik in Brussel en de plaats van het Nederlands — Enkele recente bevindingen. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 (n'alemán)Kramer, Johannes (1984). Zweisprachigkeit in den Benelux-ländern. ISBN 3871185973. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  8. ↑ (n'inglés) Baetens Beardsmore, Hugo (1986). Bilingualism: Basic Principles (2nd Ed.), páx. 205. ISBN 9780905028637. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  9. ↑ (en francés) Ernst, Gerhard (2006). Histoire des langues romanes, páx. 1166. ISBN 9783110171501. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  10. ↑   Vermeersch, Arthur J. (1981). De taalsituatie tijdens het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (1814-1830), páx. 389-404. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  11. ↑ (en francés) Poirier, Johanne (1999). Choix, statut et mission d'une capitale fédérale: Bruxelles au regard du droit comparé, páx. 817. ISBN 2-8044-0525-7.
  12. ↑ (en francés) Rousseaux, Xavier (1997). -y pénal dans tous ses états: justice, États et sociétés en Europe, páx. 462. ISBN 9782802801153. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  13. ↑   Wils, Lode (2005). Van Clovis tot Di Rupo: de lange weg van de naties in de Lage Landen, páx. 297. ISBN 9789044117387. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 (en francés) Blampain, Daniel (1997). Le français en Belgique: Une communauté, une langue. ISBN 2801111260. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  15. ↑   De Groof, Roel (2003). De kwestie Groot-Brussel en de politieke metropolisering van de hoofdstad (1830-1940). Een analyse van de besluitvorming en de politiek-institutionele aspecten van de voorstellen tot hereniging, annexatie, fusie, federatie en districtvorming van Brussel en zijn voorsteden., páx. 754. ISBN 2-8044-1216-4.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 (en francés) Gubin, Eliane (1978). La situation des langues à Bruxelles au 19ième siècle à la lumière d'un exame critique des statistiques, páx. 33-80. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2   Witte, Els (1998). Taal en politiek: De Belgische casus in een historisch perspectief, páx. 180. ISBN 9789054871774.
  18. ↑ (en francés) Von Busekist, Astrid (2002). Nationalisme contre bilinguisme: -y cas belge, páx. 348. ISBN 9782845862401. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  19. ↑ (en francés) Bitsch, Marie-Thérèse (2004). Histoire de la Belgique: De l'Antiquité à nos jours, páx. 299. ISBN 9782804800239. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  20. ↑ 20,0 20,1 (en francés) Tétart, Frank (2009). Nationalismes régionaux: Un défi pour l'Europe, páx. 112. ISBN 9782804117818. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  21. ↑ (en francés) Kok Escalle, Marie-Christine (2001). Changements politiques et statut des langues: histoire et épistémologie 1780-1945, páx. 374. ISBN 9789042013759. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  22. ↑ 22,0 22,1 (en francés) Bogaert-Damin, Anne Marie (1978). Bruxelles: développement de l'ensemble urbain 1846-1961, páx. 337. ISBN 9782870370896. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  23. ↑ (en francés) Hasquin, Hervé (1996). Bruxelles, ville frontière. Le point de vue d'un historien francophone, páx. 329. ISBN 9782870276631. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  24. ↑   Vrints, Antoon (2011). Het theater van de Straat: Publiek geweld in Antwerpen tijdens de eerste helft van de twintigste Eeuw, páx. 223. ISBN 9089643400. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 (en francés) Capron, Catherine (2000). La dualité démographique de la Belgique : mythe ou réalité?. ISBN 2950935680. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  26. ↑   van Velthoven, Harry (1981). Taal- en onderwijspolitiek te Brussel (1878-1914), páx. 261-387. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  27. ↑ (en francés) Witte, Els (1999). Analyse du statut de Bruxelles (1989-1999), páx. 817. ISBN 2-8044-0525-7.
  28. ↑ 28,0 28,1 Treffers-Daller, Jeanine (1994). Mixing Two Languages: French-Dutch Contact in a Comparative Perspective, páx. 300. ISBN 3110138379. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  29. ↑   de Metsenaere, Machteld (1990). Thuis in gescheiden werelden — De migratoire en sociale aspecten van verfransing te Brussel in het midden van de 19y eeuw. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  30. ↑   Mares, Ann (2001). Begin van het einde van de nationale partijen. Onderzoek naar de Vlaamse Beweging(en) en de Vlaamse politieke partijen in Brussel: de Rode Leeuwen. ISBN 9054872926. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  31. ↑ 31,0 31,1   Depré, Lleen (2001). Tien jaar persberichtgeving over de faciliteitenproblematiek in de Brusselse Rand. Een inhoudsanalystisch onderzoek, páx. 281. ISBN 9054872926. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  32. ↑   Janssens, Rudi (2001). Over Brusselse Vlamingen en het Nederlands in Brussel, páx. 60. ISBN 9054872926. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  33. ↑   Detant, Anja (1999). Kunnen taalvrijheid en officiële tweetaligheid verzoend worden? De toepassing van de taalwetgeving in het Brussels Hoofdstedelijke Gewest en de 19 gemeenten, páx. 817. ISBN 2-8044-0525-7.
  34. ↑   Witte, Els (2006). De Geschiedenis van België na 1945, páx. 576. ISBN 9789002219634.
  35. ↑ (en francés) Klinkenberg, Jean-Marie (1999). Des langues romanes: Introduction aux études de linguistique romane, páx. 316. ISBN 9782801112274. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  36. ↑ (en francés) Kesteloot, Chantal (2004). Au nom de la Wallonie et de Bruxelles français: Anícieslos du FDF, páx. 375. ISBN 9782870279878. Consultáu'l 26 d'abril de 2013.
  37. ↑ (en francés) Frognier, André-Paul (1999). Les interactions stratégiques dans la problématique communautaire et la question bruxelloise, páx. 817. ISBN 2-8044-0525-7.


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Afrancesamientu_de_Bruxeles&oldid=4112358»