Belkisyole Alarcón de Noya
Belkisyole Alarcón de Noya (11 de xineru de 1952, Municipio Guanta) ye una médica venezolana con PhD en parasitoloxía médica. Ye pionera n'estudios d'esta área de la medicina en 2017 recibió'l Premiu Muyeres en Ciencia de 2017, dau pola Academia de Ciencies Físiques, Matemátiques y Naturales de Venezuela.
Belkisyole Alarcón de Noya | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Municipio Guanta, 11 de xineru de 1952 (72 años) |
Nacionalidá | Venezuela |
Estudios | |
Estudios | Universidá Central de Venezuela |
Oficiu | parasitóloga, infeutóloga |
Biografía
editarBelkisyole ye la mayor de cuatro hermanos y los sos padres, Gustavo Alarcón y Lida Marcano de Alarcón. Ella estudió la educación primaria nel Colexu La Florida onde llograr la medaya d'honor en tolos cursos de la primaria. Mientres vivió en Simón Rodríguez y antes en La Pastora. Dende 1963, Belkisyole estudió secundaria nel Colexu Santu Domingu de Guzmán, onde se graduó de bachiller en ciencies en 1968. El 20 d'ochobre de 1975 los Noya graduar de médicos y el 5 de setiembre de 1975 Belkisyolé y Oscar Noya, casáronse.[1]
Ella y el so maríu ingresaron a la Universidá Central de Venezuela en 1980 na cátedra de parasitoloxía, Belkis egresada de la Universidá de Tulane en Nueva Orleans con Ph.D. Los trabayos de campu constituyeron bona parte del trabayu de los sos primeros años na universidá, ente los que destaquen los trabayos epidemiolóxicos de bilharzia en Caraballeda, el proyeutu vacuna antimalárica cola Sp f 66, trabayu pioneru nesta área.[1]
Belkisyolé foi presidente d'esta Sociedá Científica N'investigación, la llinia desenvuelta foi la d'estudios epidemiolóxicos en esquistosomiasis y cisticercosis y la de inmunodiagnóstico n'enfermedaes parasitarias. Apurrió elementos nuevos nel diagnósticu y pautes básiques pa los trabayos epidemiolóxicos en esquistosomiasis y manexu de la quimioterapia selectiva o en masa de les comunidaes. Yá con 22 años na Cátedra de Parasitoloxía de la Facultá, alternó docencia d'aula, trabayos en comunidaes, investigación básica nel llaboratoriu y l'aportar alministrativu como Xefe de Departamentu. Nel esfotu de Belkisyolé, llogróse cristalizar el Proyeutu del Posgráu Nacional en Parasitoloxía en xunetu de 1996, lo cual vieno rematar una gran aspiración de la Sociedá Parasitoloxía Venezolana. Venía de tar como Xefe del Departamentu de Microbioloxía, Parasitoloxía y Medicina Tropical, conxugando d'igual manera la integración de los estudios de pregrado nel área de les enfermedaes infeicioses. Desempeñar na coordinación xeneral de la Facultá de Medicina na cual permaneció por más de cinco años, desenvolviendo iniciatives académiques d'integración nel procesu enseñanza, aprendizaxe ente les distintes escueles de la Facultá de Medicina y nes polítiques d'ingresos de personal.[1]
En 2017 recibió'l Premiu Muyeres en Ciencia de 2017 dau pola Academia de Ciencies Físiques, Matemátiques y Naturales de Venezuela.[2]
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 Riggione de Maniegu, Flavia. «Belkisyolé Alarcón de Noya». Archiváu dende l'orixinal, el 2018-09-14.
- ↑ Sandra, Ramírez (8 de marzu de 2018). BELKISYOLÉ ALARCÓN DE NOYA: VENEZOLANES EXEMPLARES QUE SUMARON AL PAÍS. Amnistía Internacional. https://www.amnistia.org/ve/blog/2018/03/5184/belkisyole-alarcon-de-noya-venezolanes-exemplares-que-sumaron--al-pais. Consultáu'l 14 de setiembre de 2018.