Biocenosis

Una biocenosis (tamién llamada comunidá biótica, ecolóxica o a cencielles comunidá) ye'l conxuntu d'organismos de toles especies que coesisten nun espaciu definíu llamáu biotopu, qu'ufierta les condiciones ambientales necesaries pa la so sobrevivencia. Puede estremase en fitocenosis, que ye'l conxuntu d'especies vexetales, zoocenosis (conxuntu d'animales) y microbiocenosis (conxuntu de microorganismos). Un ecosistema, según la definición orixinal Tansley (1935), ta formáu pola biocenosis xunto col so ambiente físico o biotopu. El campu cultiváu ye la agrobiocenosis que, xunto cola so redolada física-químicu (biotopu) formen un agroecosistema.

El términu biocenosis foi acuñáu en 1877 por Karl Möbius, quien sorrayaba asina la necesidá d'enfocar l'atención non nel individuu sinón nel conxuntu d'individuos.

N'otres pallabres ye una comunidá o conxuntu de poblaciones de distintes especies, qu'habiten una zona xeográfica determinada y vese influyida por factores físicos como la lluz, la temperatura, el mugor, etc.

Comunidá biolóxica

Términu biolóxicu que fai referencia a los seres vivos presentes nun ecosistema. Podría definise como'l conxuntu de poblaciones biolóxiques que comparten una área determinada y difieren nel tiempu. Una comunidá puede ser definida a cualquier nivel taxonómicu o funcional y escala xeográfica. D'igual manera podemos falar de la comunidá de microorganismos del intestín d'un herbívoru, de la de mamíferos marinos del océanu Atlánticu o de la de depredadores de les sabanes d'África Oriental. Pa les comunidaes estinguíes, que conocemos polos sos fósiles, utilícense los términos paleobiocenosis o paleocomunidad.

A gran escala xeográfica'l principal factor que determina'l tipu de comunidaes ye'l clima, ente que a menor escala resulta más difícil atopar cuál o cuálos son los factores qu'esplicaríen los agrupamientos d'especies. Unu de los primeros oxetivos qu'escuerre un ecólogu ye conocer la composición d'una comunidá y la so estructura, entendiendo ésta como'l conxuntu de rellaciones qu'esisten ente les distintes especies ente sigo y col mediu nel que viven. Esisten delles maneres de carauterizar una comunidá, la más fayadiza sería aquélla que considerara tantu la composición d'especies como'l númberu d'individuos de caúna d'elles. Sicasí, non toles especies tienen la mesma importancia dientro d'una comunidá; conócense como especies clave o dominantes aquélles que si sumieren provocaríen un fondu cambéu na comunidá, pos sobre elles articula la comunidá entera.

Les comunidaes pueden sufrir cambeos nel tiempu llamaos socesiones; estos tresformamientos suelen ser lentes y conducen a cambeos na composición o nes poblaciones de les especies.

Dacuando resulta difícil delimitar, na naturaleza, una frontera que dixebre comunidaes distintes y en munchos casos lo que se repara ye una gradación progresiva dende una comunidá a otra. Les árees de transición qu'apaecen ente dos comunidaes totalmente estremaes llámense ecotonos y son especialmente riques n'especies.

Ver tamién

Biota
Ecoloxía
Población
Ecosistema
Hábitat
Cambeos antrópicas de la biocenosis

Referencies

Storer, T.I. Zooloxía Xeneral. Ediciones Omega S.A. Barcelona España. Tercer edición páxs. 273 al 312
Weisz, Paul B. Bioloxía. Ediciones Omega S. A. Barcelona España. Quinta edición páxs. 228 al 236.
Diozhkin. V.V. Alrodiu de la ecoloxía. Editorial MIR-Moscú-Rusia.
Odum, Y.P. Ecoloxía. Compañía editorial Continental, S.A. Méxicu. Segunda edición páxs. 15, 60-73, 43-56, 27-28, 110-125.
Lugo, A.Y. Los sistemes ecolóxicos y la humanidá. Secretaría Xeneral de los Estaos Americanos, Monografía 23.
Sagredo, J. #Ecología #Diccionario Rioduero. Ediciones Rioduero Madrid España, segunda edición.
Tansley, A. G. 1935. The use and abuse of vegetational concepts and terms. Ecology, 16(3): 284-307