Bongó
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
El bongó ye un instrumentu membranófono conformáu por un xuegu de dos cuerpos de madera llixeramente troncocónicu, unu más pequeñu que l'otru, xuníos por un llistón de madera. Les sos boques cimeres -les de diámetru mayor- tán cubiertes por cueru ensin pelo que s'enterria con un aniellu de metal al traviés de llaves metáliques. L'intérprete -bongosero- lo percute coles manes, pa lo cual asitiar ente les sos rodíes, sentáu, allugando'l parche más agudu (el de menor tamañu) a la so izquierda nun ángulu de 45°. Según la clasificación decimal de los instrumentos musicales de Hornbostel y Sanchs (Vega 1989), correspuénde-y el númberu 211.211.12-9221.
| Bongó | ||
|---|---|---|
 | ||
| [editar datos en Wikidata] |
El bongó ye, a dicir de Fernando Ortiz —l'etnógrafu ya historiador cubanu— “la más pervalible síntesis na evolución de los tambores ximielgos llograda pola música afrocubana”. El so orixe remontar a la zona oriental de Cuba que conxuntamente col desenvolvimientu del son, algama la so forma definitivo y mayor rellumanza al llegar a L'Habana a partir de 1909.
Esón inversa, quedando'l machu al llau derechu. Xeneralmente asítiase ente les rodíes del ejecutante sentáu con un ángulu d'enclín de, aproximao, 45 graos escontra fuera del ejecutante, anque tamién ye bien utilizáu sobre un atril. El/a ejecutante suel alternar el so usu cola llueca cubana, utilizáu una lluria, colgar d'una pierna del ejecutante sentáu, quedando los tambores a entrambos llaos de la mesma.
La so evolución tuvo bien amestada a l'apaición y popularidá del son montuno cubanu. Al traviés de los conxuntos soneros llegaron a los salones de bailles y de ende a les grandes orquestes, col ésitu d'esta música qu'interpreten ritmos cubanos y llatinoamericanos, comúnmente llamaos salseros, per tol mundu actual. Nos años actuales esisten bien bonos bongoseros con una gran virtualidad que fixeron d'esti instrumentu la so vida y carrera artística podemos citar a Roberto Roena de Puertu Ricu o Cheo Navarro de Venezuela.
