Wikipedia

Celia Amorós

filósofa española

Celia Amorós Puente (18 de mayu de 1944, Valencia) ye una filósofa, escritora y ensayista española, teórica del feminismu. Referente clave nel llamáu feminismu de la igualdá centró una parte importante de la so investigación na construcción de les rellaciones ente Ilustración y feminismu. El so llibru Escontra una crítica de la razón patriarcal constitúi un nuevu enfoque dende la perspeutiva de xéneru (estudios de xéneru) de la filosofía, pon de manifiestu los sesgos del androcentrismo y reivindica una revisión crítica per parte de les muyeres de la mesma.[3]

Celia Amorós
Vida
Nacimientu Valencia, 18 de mayu de 1944[1] (80 años)
Nacionalidá España
Estudios
Estudios Universidá de Valencia
Llingües falaes castellanu[2]
Oficiu filósofa
Emplegadores Universidá Complutense de Madrid
Premios
Xéneru artísticu ensayu
Cambiar los datos en Wikidata

Ye caderalga y miembru del Departamentu de Filosofía y Filosofía Moral y Política de la UNED.[3] Ente les sos principales investigaciones: los procesos d'Ilustración y les sos implicaciones pal feminismu y les muyeres nel Islam, y los Derechos Humanos y los derechos de les muyeres nel marcu del multiculturalismu.[4] En 2006 convertir na primer muyer que llogró'l Premiu Nacional d'Ensayu.

Biografía

editar

Llicenciada en Filosofía pola Universidá de Valencia, 1969. Recibió'l Premiu Estraordinariu de Llicenciatura (1970). El títulu de la so tesis: El conceutu de razón dialéutica en Jean Paul Sartre. Tamién na Facultá de Filosofía de la Universidá de Valencia realizó'l so doctoráu. El títulu de la so tesis doctoral foi: Ideoloxía y pensamientu míticu: En redol a Mitoloxíes de Claude Lévi-Strauss.[5]

Ye especialista nel pensamientu éticu-políticu de Jean Paul Sartre y na hestoria del esistencialismu. Nesti campu destaquen les sos obres Sören Kierkegaard o la suxetividá del caballeru (1987) y Diáspora y Apocalipsis. Ensayos sobre'l nominalismu de Jean Paul Sartre (2001)

Militante nel Frente de Lliberación de la Muyer de Madrid (FLM) hasta 1980.[6] Esi mesmu añu recibió'l "Premiu María Espinosa d'Ensayu" al meyor artículu publicáu sobre temes de Feminismu pola so obra "Feminismu y partíos políticos", en Zona abierta, Primavera 1980.[7]

En 1987 creó'l Seminariu Feminismu ya Ilustración impartíu na Facultá de Filosofía y Lletres de la Universidá Complutense de Madrid hasta 1994.[8]

El 14 de payares de 1990 asumió la direición del Institutu d'Investigaciones Feministes tres una primer fase fundacional coordináu por María Carmen García Nieto. Tuvo al frente hasta 1993 añu nel que Amorós empecipia una estancia na Universidá de Harvard.[9]

En 1991 fundó'l cursu Historia de la teoría feminista, del Institutu d'Investigaciones Feministes que dirixó hasta 2005 cuando foi sustituyida pola filósofa Ana de Miguel. Les temes impartíes por Amorós fueron feminismo y multiculturalismu, feminismo ya Ilustración, yl feminismu freudomarxista de Shulamith Firestone y la ontoloxía del presente de Donna Haraway.[10]

Nel añu 2006 foi estremada col Premiu Nacional d'Ensayu pola obra "La gran diferencia y les sos pequeñes consecuencies.... pa la llucha de les muyeres" (2004) convirtiéndose na primer muyer que recibe esti gallardón. Dotáu con 15.000 euros, el premiu estrema un trabayu de reflexón o pensamientu d'autor o autora españoles escritu en cualesquier de les llingües oficiales del Estáu y editáu nel añu anterior al fallu.[7]

Catedrática y miembru del Departamentu de Filosofía y Filosofía Moral y Política de la UNED[3] destaquen les sos investigaciones y trabayos sobre feminismu y multiculturalidad. Amorós considera qu'hai vetes d'ilustración nes distintes cultures, especialmente na cultura islámica y busca el puntu d'alcuentru na construcción de la igualdá ente les muyeres de distintes procedencies culturales.[11]

Premios y distinciones

editar
  • 1980 Premiu María Espinosa d'Ensayu al meyor artículu publicáu sobre temes de Feminismu: "Feminismu y partíos políticos", publicáu en Zona abierta, Primavera 1980[5]
  • 1996 Gallardoniada pola conxusta feminista Les Comadres de Xixón/Xixón cola "Comadre d'Oru" premiu que se da en reconocencia a la llucha polos derechos de les muyeres.
  • 2006 Premiu Nacional d'Ensayu[12] pola so obra "La gran diferencia y les sos pequeñes consecuencies... pa les lluches de les muyeres". Concedíu per vegada primera a una muyer. Esta obra completa una triloxía feminista que les sos dos obres anteriores son Escontra una crítica de la razón patriarcal (1985), Tiempu de feminismu (1997)
  • 2011 Medaya a la "Promoción de los Valores d'Igualdá" dau pol Ministeriu de Sanidá, Servicios Sociales ya Igualdá[13]
  • 2016 Premiu Clara Campoamor concedíu pol gobiernu municipal de Madrid (2016) poles sos aportaciones na meyora de la igualdá ente homes y muyeres.[14]
  • 2016 Alta Distinción de la Generalitat Valenciana[15]

Obra

editar

Llibros

editar
  • Ideoloxía y pensamientu míticu 1973
  • Escontra una crítica de la razón patriarcal, Barcelona, Anthropos, 1985, 1991
  • Sören Kierkegaard o la suxetividá del caballeru, Barcelona, Anthropos, 1987
  • Espaciu de los iguales, espaciu de les idéntiques. Notes sobre poder y principiu de individuación, en Arbor, núm. 503-504
  • Tiempu de feminismu. Sobre feminismu, proyeutu ilustráu y posmodernidad. Madrid, Cátedra, Col. Feminismos, 1997.
  • El feminismu: sienda ensin transitar de la Ilustración, en lsegoría. Revista de Filosofía Moral y Política, núm. 1, 1990, Institutu de Filosofía, CSIC, páx. 139
  • Sartre. Introducción y Antoloxía de testos. Editorial Anthropos.
  • Patriarcalismo y razón ilustrada, en Razón y Fe, núms. 113-114, xunetu-agostu de 1991
  • Los escritos póstumos de Sartre (I) y (II), en Revista de Filosofía, 3~ dómina, vol. III y IV, Madrid, Universidá Complutense
  • El nuevu aspeutu de la polis, en La balsa de l'Aguamala, núms. 19-20, 1991
  • Feminismu y Ética, C. Amorós (dir.), monográficu de Isegoría. Revista de Filosofía Moral y Política, núms. 6, 1992
  • Feminismu, Ilustración y misoxinia romántica, en Birules y otros, Filosofía y xéneru, Identidaes femenines Pamplona, Pamiela, 1992
  • Feminismu: igualdá y diferencia, Coleición Libro del PUEG, UNAM, Méxicu, 1994
  • 10 pallabres clave sobre Muyer, Estella (Navarra), Verbu Divín, 1995
  • Tiempu de feminismu. Sobre feminismu, proyeutu ilustráu y posmodernidad. Madrid, Cátedra, Col. Feminismos, 1997.
  • Feminismu y Filosofía, Amorós, C., (edit) et alt. Madrid, Edit. Síntesis, 2000.
  • Diáspora y Apocalipsis. Estudios sobre'l nominalismu de J.P.Sartre, Valencia, Eds. Alfons el Magnánim, (2001). Rimaes de publicación.
  • Muyer, participación y cultura política 1990 Buenos Aires, ediciones de la Flor. Reedición col títulu de Feminismu; igualdá y diferencia, Mexico, Llibros del P.O.Y.G, O.N.A.M., 1994. 3ª edición, 2003.
  • La gran diferencia y les sos pequeñes consecuencies... Pa la emancipación de les muyeres, Madrid, Cátedra, Coleición Feminismo, 2004.
  • Teoría feminista. De la Ilustración a la globalización Celia Amorós y Ana de Miguel (eds.) (3 vols.), Madrid, eds. Minerva. 2005
  • Vetes d'ilustración: Reflexones sobre feminismu ya islam Madrid, Editorial Cátedra 2009
  • Salomón nun yera sabiu, Madrid, Editorial Fundamentos, 2014.

Ediciones de llibros

editar
  • Introducción y edición del númberu monográficu Ética y Feminismu. Isegoría. Revista del Institutu de Filosofía del Conseyu Cimeru d'Investigaciones Científiques, nᵘ6, Madrid, nov. 1992.

Prólogos a llibros

editar
  • Moreno, Amparo, La obra política de Aristóteles. Barcelona, Icaria, 1987.
  • Osborne, Raquel, La encruciada de la sexualidá. Un aproximamientu dende'l feminismu. Barcelona, El Sal, 1989.
  • Osborne, Raquel, La encruciada de la sexualidá. Un aproximamientu dende'l feminismu. Barcelona, El Sal, 1989.
  • Altable Vicariu, Charo, Penélope o les trampes del amor, Madrid, Mare Nostrum Ediciones Didáctiques, 1991
  • Puleo, Alicia, Dialéutica de la Sexualidá. Xéneru y sexu na filosofía contemporánea. Madrid, ed. Cátedra, col. Feminismu, 1992.
  • Allegue Aguete, Pilar, A filosofía ilustrada de Fr. Martín Sarmiento, Vigo, Edicións Xerais de Galicia, 1993.
  • Molina Petit, Cristina, Dialéutica feminista de la Ilustración, Madrid, Anthropos-Direición Xeneral de la muyer de la CAM, 1994.
  • Presentación. Lo femenín como `lo Otru´ na objetivación conceptual de lo xenérico humanu, en VV.AA. Conceptualización de lo femenín na filosofía antigua, Madrid, Sieglu XXI d'España Editores, 1994.
  • Cobo, Rosa, Fundamentos del patriarcáu modernu. Jean-Jacques Rousseau, Madrid, Cátedra, col. Feminismos, 1995.
  • Femenías, Maria Luisa, Inferioridá y esclusión, Buenos Aires, Nuevohacer grupu editor llatinoamericanu, 1996.
  • López Pardinas, Mª Teresa, Simone de Beauvoir: una filósofa del sieglu XX, Universidá de Cádiz, Serviciu de Publicaciones, 1998.
  • Guerra Palmeru, Mª José, Muyer, identidá y reconocencia. Habermas y la crítica feminista, Institutu canariu de la muyer, 1998.
  • Feminismu y perversión epílogu a Posada Kubissa, Luisa, Sexu y Esencia, Madrid, hores y HORES, 1998.
  • González Suárez, Amalia, La conceptualización de lo femenín na Filosofía de Platón, Madrid, Ediciones Clásiques, 1999.
  • Sartre, Jean-Paul, Les Pallabres, Madrid, Círculu de Llectores, (en prensa)
  • Globalización y orde del xéneru: del salariu familiar a la economía del trabayu domésticu fuera del llar, prólogu a Villota, Palombu de (Ed.), Globalización y desigualdá de xéneru, Síntesis, 2004. Rimada de publicación.

Traducciones

editar
  • Godelier, M., Horizons, trajets, Marxistes en Anthropologie, (París, Maspero, 1973) col títulu de Economía, Fetichismu y Relixón, Madrid, Sieglu XXI Eds., 1974.
  • Galton y Schamble, Problemes de la Filosofía Contemporánea, Madrid, Grijalbo, 1978.
  • Dellos artículos ente los incluyíos en J.Vidal Beneyto ed., Analís estructural del rellatu, Madrid, ed. Nacional, 1982.
  • Revisión de la traducción de Juan Valmar, El Ser y la Nada, de J.P.Sartre, Madrid, Alianza Editorial, 1984.
  • Traducción de J.P.Sartre, Critique de la Raison Dialectique, por encargu d'Alianza Editorial. Rimada de publicación.

Publicaciones sobre l'autora

editar
  • Un pensamientu intempestivu: la razón emancipatoria ilustrada na filosofía de Celia Amorós (1999). Por Alicia Puleo. Revista Isegoría 21. (En llinia)[16]
  • Filosofía y feminismu en Celia Amorós (2006). Por Luisa Posada Kubissa. En Labrys, Estudios Feministes. (En llinia)[17]

Referencies

editar
  1. ↑ Afirmao en: Enciclopedia Brockhaus. Identificador de Brockhaus Enzyklopädie en línea: amoros-celia. Apaez como: Celia Amorós. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: alemán.
  2. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 UNED. «Perfil filosóficu académicu» (castellanu). Consultáu'l 9 de mayu de 2013.
  4. ↑ Institutu d'Investigaciones Feministes. «Conseyu del Institutu d'Investigaciones Feministes» (castellanu). Archiváu dende l'orixinal, el 7 d'ochobre de 2013. Consultáu'l 9 de mayu de 2013. «Llinies d'investigación: Filosofía y Feminismu. Ilustración y Posmodernidad. Multiculturalismu y Feminismu.»
  5. ↑ 5,0 5,1 UNED. «Biografía» (castellanu). Consultáu'l 9 de mayu de 2013.
  6. ↑ Universidá Complutense de Madrid. «Mujer y pensamientu na España actual» (castellanu). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-07-12. Consultáu'l 9 de mayu de 2013.
  7. ↑ 7,0 7,1 Diaro El Comercio (18 d'ochobre de 2006). «Celia Amorós gana'l Premiu Nacional d'Ensayu pola so reflexón sobre'l feminismu» (castellanu). Consultáu'l 9 de mayu de 2013.
  8. ↑ Institutu d'Investigaciones Feministes. «Seminariu Feminismu ya Ilustración» (castellanu). Archiváu dende l'orixinal, el 2 de xunetu de 2013. Consultáu'l 9 de mayu de 2013.
  9. ↑ Institutu d'Investigaciones Feministes. «Historia del Institutu d'Investigaciones Feministes» (castellanu). Archiváu dende l'orixinal, el 7 d'ochobre de 2013. Consultáu'l 9 de mayu de 2013. «Celia Amorós non yá xuntóse al Seminariu dempués d'aquel alcuentru, sinón que poco dempués sería escoyida Direutora del Institutu.»
  10. ↑ «Curso "Historia de la Teoría Feminista"». Consultáu'l 21 de marzu de 2016.
  11. ↑ AmecoPress (29 de xunu de 2007). «Celia Amorós aboga por un canon feminista multicultural» (castellanu). Consultáu'l 9 de mayu de 2013.
  12. ↑ «La escritora Celia Amorós llogra'l Premiu Nacional d'Ensayu». El País. 18 d'ochobre de 2006. https://elpais.com/diario/2006/10/18/cultura/1161122406_850215.html. Consultáu'l 6 de mayu de 2013. 
  13. ↑ «Soledad Gallego-Díaz, medaya de la Igualdá». El País. 5 de marzu de 2011. https://elpais.com/diario/2011/03/05/sociedad/1299279611_850215.html. Consultáu'l 9 de mayu de 2013. 
  14. ↑ «premiu clara-campoamor Celia Amorós recibe'l premiu Clara Campoamor». Consultáu'l 12 de marzu de 2016.
  15. ↑ Alejandra Soler y Juan Genovés, Alta Distinción de la Generalitat. La Vanguardia. https://www.lavanguardia.com/local/valencia/20161007/41841959445/alejandra-soler-juan-genoves-alta-distincion-generalitat-valenciana.html. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2016. 
  16. ↑ Puleo, Alicia (1999). «Un pensamientu intempestivu: la razón emancipatoria ilustrada na filosofía de Celia Amorós». Isegoría. http://isegoria.revistas.csic.es/index.php/isegoria/article/viewFile/84/84. Consultáu'l 20 de marzu de 2016. 
  17. ↑ Luisa Posada Kubissa (xunu de 2006). «Filosofía y Feminismu en Celia Amorós» (castellanu). Archiváu dende l'orixinal, el 2014-08-18. Consultáu'l 10 de mayu de 2013.
  18. ↑ VVAA (2010). Marián López Cao y Luisa Posada: Pensar con Celia Amorós. Madrid: Fundamentos, páx. 272. ISBN 9788424512132.

Enllaces esternos

editar


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Celia_Amorós&oldid=4241938»