Christa Cowrie
Christa Cowrie (1949, Hamburgu) ye una fotógrafa mexicano-alemana qu'empezó la so carrera nel fotoperiodismu, sicasí ye meyor conocida pol so trabayu documentando eventos de danza y teatru en Méxicu. Cowrie llegó a Méxicu en 1963 y empezó la so carrera nel periódicu Excélsior en 1975. En 1977, ella foi una de los fundadores del periódicu Unomásuno, tamién trabayando pa fundar unu de los sos suplementos, enfocándose en periodismu ecolóxicu. El so trabayu empezó a virar escontra la fotografía de la danza y teatru a metaes de los noventas trabayando col Centru Nacional de les Artes. L'archivu qu'ella creó con esta institución ye unu de los más importantes en Méxicu, de los cualos documenta danza y teatru. El so trabayu foi reconocíu con membresía al Salón de la Plástica Mexicana.
Christa Cowrie | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Hamburgu, 1949 (74/75 años) |
Nacionalidá | Méxicu |
Oficiu | fotógrafa |
Vida
editarCowrie nació en Hamburgo, Alemaña en 1949[1][2] y emigró a Méxicu en 1963.[2][3] Ella estudió fotografía con Lázaro Blanco.[2]
Carrera
editarCowrie empezó la so carrera profesional como una fotoperiodista en 1975, creando ensayos fotográficos pal periódicu Excélsior.[2][3] Ella foi parte d'un grupu de periodistes que fundó'l periódicu Unomásuno en 1977.[2][3] Con Patricia Cardonal, ella creó'l suplementu Dos Mil Unu del periódicu. Salú y Ecoloxía en 1989, un pioneru en periodismu ecolóxicu en Méxicu. Ella foi la coordinadora gráfica del suplementu hasta 1995.[2][3][4] De 1995 a 2002, ella trabayó cola seición cultural y el suplementu Sábadu del mesmu periódicu.[4]
Empezando a metaes de los noventas, el so trabayu empezó a esviase del periodismu a la fotografía de teatru y danza. En 1996, empezó a trabayar col Centru d'Investigación de Teatru y Danza (CITRU) y Cenidi-Danza (INBA) atopáu nel Centru Nacional de les Artes, onde ella ta al cargu de documentar eventos de danza y teatru en Méxicu. Tamién remana pa esta organización la publicación de llibros, CD's, páxina web y Biblioteques dixitales.[2] En 2002 ella empezó a collaborar con revistir Vértigu, y les sos fotografíes de danza y teatru apaecieron na revista Proceso. Dende esi añu, ella fuera una de los fotógrafos oficiales del Festival Internacional Cervantín y coordina el departamentu de fotografía d'esti eventu añal.[2][5][4]
Esta fotografía de les artes escéniques de Méxicu, entiende unu de los archivos más importantes de danza y teatru del país.[1] El trabayu de Cowrie foi exhibíu en más de 75 exhibiciones individuales y coleutives. Estes inclúin una exhibición individual nel añu 2000, na embaxada Mexicana d'Austria, y un show en 2001, en Bratislava, Slovakia. Ente los llugares en Méxicu onde'l so trabayu apaeció, inclúin el Palaciu de Belles Artes, el Muséu d'Arte Carrillo Gil, el Muséu Universitariu del Chopu, el Muséu Nacional de San Carlos, el Centru de la Imaxe y el Centru Nacional de les Artes. Al traviés del Conseyu Mexicanu de Fotografía'l so trabayu foi espuestu en países como Estaos Xuníos, Canadá, Cuba, Venezuela, Brasil, Italia, Francia y Alemaña.[2][3][4]
El so archivu de semeyes de danza y teatru foi utilizáu pa ilustrar publicaciones del Palaciu de Belles Artes, El Ballet Nacional de Méxicu, el Ballet Teatru del Espaciu y otros.[1]
Gran parte del so trabayu foi publicáu en llibros como Anatomía del critica, Iconografía de Guillermina Bravo, La perceición del espectador, Dramaturxa del baillarín (toos por Patrica CardonaI) xunto con Manual del coreógrafu por Lin Durán, Historia oral de Guillermina Bravo por César Delgado y La danza en Méxicu nel sieglu XX por Alberto Dallal. Dos publicaciones tán dedicaes dafechu al so trabayu Danza contemporánea en Méxicu, Los cantar fotográfico de Christa Cowrie y el CD Rom Christa Cowrie, obra fotográfica.[2]
Publicaciones periódiques qu'incluyeron el so trabayu inclúin La Jornada, Time magacín, the New York Times, UPI, Kiosco, Le Press, La Gaceta de Sedesol, Fotozoom, Newsweek, Wisconsin Journal, Lio, The Boston Globe, Arqueoloxía Mexicana, History of Photography, Revista Universidá de Méxicu, Viceversa y Pasu de Gatu.[4]
El so trabayu foi reconocíu con una membresía al Salón de la Plástica Mexicana,[2] y en 2015 recibió'l premiu de la Cámara de Plata per parte de la revista Cuartoscuro, polos trabayos que realizó mientres la so vida.[6]
Recibió 2 premios Kinsey. [7]
Arte
editarLa so intención inicial na so carrera foi'l fotoperiodismu y sicasí foi atraida a la fotografía de danza y teatru, yá que atopó qu'estos la calteníen concentrada pa faer tomes perfectes[1][2] Ella declaró, “Alcuentru na danza l'eternu exerciciu de tar llista para tomar. Ye un exerciciu visual con enerxía y disciplina porque la danza moderna ye dafechu impredicible. Enforma como'l deporte porque unu tien de tomar la semeya nel momentu precisu, pero nunca me satisfixo del tou; la danza sí.”[1]
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Fotógrafos de la danza, cazadores de la maxa escénico. Mexico City. 29 de febreru de 2012. Archivado del original el 2015-04-02. https://web.archive.org/web/20150402094457/http://www.eluniversal.com.mx/cultura/67971.html. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 (2014) Muyeres del Salón de la Plástica Mexicana 1, páx. 68–69. ISBN 978 607 605 255 6.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 «Christa Cawrie». Mexico City: CENART. Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'abril de 2015. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Semblanza». Mexico: CONACULTA. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
- ↑ «Christa Cowrie». Mexico City: Centro Nacional d'Investigación Documentación ya Información de la Danza José Limón – INBA. Consultáu'l 18 de marzu de 2015.
- ↑ Marco Antonio Martinez (19 de xunu de 2015). diariu nacional/ Premiu a Chris Cowrie, primer xefa de fotografía d'un diariu nacional. Mexico City. https://mexico.quadratin.com.mx/Premiu-a-Chris-Cowrie-primer-xefa-de-fotografia-de-un diariu nacional/. Consultáu'l 21 de xunu de 2015.
- ↑ Cultura, Direición Xeneral de Comunicación Social, Secretaría de. «Christa Cowrie - Revelando Méxicu». Consultáu'l 8 d'abril de 2017.