Constante de Planck

La constante de Planck, simbolizada cola lletra h (o bien ħ=h/2π, nesi casu conozse-la col nome de constante reducida de Planck), ye una constante física que representa al cuantu elemental d'aición. Ye la rellación ente la cantidá d'enerxía y de frecuencia asociaes a un cuantu o a una partícula. Desempeña un papel central na teoría de la mecánica cuántica y recibe'l so nome del so descubridor, Max Planck, uno de los pás de dicha teoría.

Constante de Planck
constante física (es) , constante d'UCUM y acción (es)

La constante de Planck rellaciona la enerxía E de los fotones cola frecuencia ν de la onda llumínica (lletra griega nu) según la fórmula:

$E=h\nu \,$

Unidaes, valor y símbolos

La constante de Planck tien dimensiones d'enerxía multiplicaes pol tiempu, que tamién yeren les dimensiones de l'aición. Nes unidaes del SI la constante de Planck exprease en xulios•segundu. Les sos dimensiones tamién pueden ser escrites como momentu pela distancia (N•m•s), que tamién yeren les dimensiones del momentu angular. A menudu atopase que la unidá elixida ye el eV•s, poles pequeñes enerxíes que nun ye raru que s'atopen na física cuántica.

El valor conecíu de la constante de Planck ye: $h=\,\,\,6.626\ 0693(11)\times 10^{-34}\ {\mbox{J}}\cdot {\mbox{s}}\,\,\,=\,\,\,4.135\ 667\ 43(35)\times 10^{-15}\ {\mbox{eV}}\cdot {\mbox{s}}$

Representación informática

Unicode reserva les códigos U+210E (ℎ) pa la constante de Planck y U+210F (ℏ) pa la constante de Dirac.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Constante de Planck.

• Datos: Q122894