Wikipedia

Decrecimientu

El decrecimientu ye una corriente de pensamientu económicu, políticu y social, que tien como idea principal l'amenorgamientu, de forma controlada y progresiva, de la producción, al envís de permediar la rellación ente los seres humanos y la natura.

El cascoxu ye'l símbolu adoptáu por munches de les organizaciones partidaries del decrecimientu.

Entamu editar

Esta teoría nació na década de los 70 de la mano de Georgescu-Roegen, un matemáticu y economista que sentó les bases de dicha teoría. Los sos estudios sobre bioeconomía sirviéron-y pa escribir The Entropy law and the Economic Process, llibru fundamental de los decrecentistes. La so tesis principal ye que la reflexón sobre los oxetivos de la economía (yá seya esta d'orientación clásica, keynesiana o marxista), ye dicir la ciencia económica nel so sentíu más ampliu, fuelga dende los sos raigaños sobre lo impensao del so propiu fundamentu: la materialidá de lo esistente. La economía, denomada según la mesma etimoloxía griega del términu como ciencia de les lleis del llugar, astráese dafechu de la realidá; la cualidá finita de la natura. La ciencia económica, dende los sos entamos, asítiase na vía inmaterial estremando por completu la materialidá ecolóxica. La realidá talamente pensada polos economistes ye fundamentalmente una realidá social y económico.

Apoyos editar

Munchos son los economistes que se fixeron ecu d'esti pensamientu, como Paul Ariès o Jean Paul Vesse, pero'l que realmente llogró dar a conocer a la sociedá actual esta teoría foi'l francés Serge Latouche.

Serge Latouche editar

Serge Latouche, economista y oxetor del actual modelu económicu, proclamóse líder d'esti movimientu. Ta en contra de la crecedera y asina lo espresa coles sos propies pallabres:

la conseña del decrecimientu tien como meta, sobremanera, aportunar fuertemente n'abandonar l'oxetivu de la crecedera pola crecedera, [...] En tou rigor, convendría más falar de acrecimientu, igual que falamos d'ateísmu.

Pa Latouche, el decrecimientu nun ye un conceutu, ye un simple eslogan mediáticu creáu pa escandalexar, pa crear impautu. La situación na que ta'l planeta ye bien esmolecedor, y l'oxetivu nun ye tomar midíes pa dir amenorgando'l consumu a llargu plazu, sinón buscar una solución yá, porque'l problema yá ta ente nós. L'economista diz qu'énte esti panorama, naide fai nada, principalmente los qu'ostenten el poder. Los políticos falen d'afaer les materies primeres y amenorgar los niveles de contaminación y depués dicten lleis que permiten l'usu indiscrimináu de pesticides, deforestaciones, o xeneren la guerra del petroleu.

Amás afirma:

el decrecimientu ye una utopía pero que ye absolutamente necesariu provocar un cambéu que, de nun se producir, tráinos direutamente al desastre.

Principios editar

Los partidarios del decrecimientu proponen un amenorgamientu del consumu y la producción controlao y racional, dexando respetar el clima, los ecosistemes y los mesmos seres humanos. Esta transición fadríase per aciu de l'aplicación d'unos principios más afayadizos pa una situación de recursos llendaos:

  1. Escala amenorgada
  2. Rellocalización
  3. Eficiencia
  4. Cooperación
  5. Autoproducción
  6. Durabilidá
  7. Sobriedá

Simplicidá voluntaria editar

Al cabu y al fin, apuesten pola llamada simplicidá voluntaria: una forma de vida que los sos siguidores escueyen de forma consciente por motivos ecolóxicos, espirituales o de salú. La finalidá ye llevar una vida que nun tenga como oxetivu'l dineru y la riqueza. Esisten dellos tipos de grupos que creen nesta forma de vida, ente ellos: los Menonites, Amish y Cuáqueros, qu'actúen conscientemente p'amenorgar los sos deseos de mercar servicios o coses, y d'esta manera, el so deséu de vender el so tiempu por dineru. Unos empleguen el so vagar extra qu'esto xenera, ayudando a la so familia o a otros d'una forma voluntaria. Otros empléguenlu n'alimentar la so propia vida, por casu, realizando actividaes creatives como: arte, artesaníes, o otra actividá, o a cencielles dedicándose a pasar el tiempu con amigos o solos n'actividaes d'ociu. Pero d'otra manera dalgunes d'estes persones que creen na simplicidá voluntaria, faenlo por convencimientu, porque refuguen el modelu de trabayu de la sociedá actual.

Contra'l conceutu del Dedesendolcu sostenible editar

Una de les lluches qu'entama Latouche ye contra'l conceutu de desendolcu sostenible, terminu acuñáu na Cume de la Tierra de Rio de Janeiro en 1992. Esta batalla ta sofitada pol restu d'economistes a favor de la teoría del decrecimientu, la máxima que proponen ye: vivir meyor con menos. Los motivos que lleven a criticar esti modelu ye que'l mediu ambiente ye imposible de caltener ensin amenorgar la producción económica que sería la responsable del amenorgamientu de los recursos naturales y la destrucción del mediu que xenera. El términu tamién cuestiona la capacidá del modelu de vida modernu pa producir bienestar. La sociedá de la crecedera nun ye sostenible, una crecedera infinita ye incompatible con un planeta finito, y entá ye más cuando ésti nun ye reciclable.

Según munchos ecoloxistes, el desendolcu sostenible pasó a convertise nun argumentu qu'utilicen los gobiernos y les mesmes multinacionales p'amosar que tienen en cuenta los efeutos medioambientales a la de tomar decisiones, de forma que se tresformó nuna mázcara p'aparentar un respetu inesistente, o siquier insuficiente col entornu. Unu de los exemplos más claros sería'l Protocolu de Kyoto.

Buelga ecolóxica editar

Otru de los argumentos nes que se sofita esti movimientu, pa defender los sos postulaos ye'l de les bases ye la buelga ecolóxica. Esta ye una midida indicadora de la demanda humana que se fai de los ecosistemes del planeta poniéndola en rellación cola capacidá ecolóxica de la Tierra de refaer los sos recursos. Representa l'área d'aire o agua ecolóxicamente granibles (cultivos, camperes, montes o ecosistemes acuáticos) necesarios pa xenerar los recursos necesarios y amás p'asimilar les borrafes producíes per cada población determinada d'alcuerdu a la so manera de vida n'específicu, de forma indefinida. L'oxetivu primordial de calcular les buelgues ecolóxiques, consiste n'evaluar l'impautu sobre'l planeta d'una determinada manera o forma de vida y, comparalu cola biocapacidá del planeta.

La carga global a la que sometemos al planeta ta anguaño un 35% percima de lo que la naturaleza puede danos, tan solo'l 20 % de la población del planeta consume'l 85% de los recursos naturales.

Autores editar

Sobre decrecimientu
Rellacionados col decrecimientu

Bibliografía editar

  • Objetivo decrecimiento, Colectivo Revista Silence, Leqtor, 2006, España. 84-935020-3-0.
  • Decrecimiento sostenible (nº35), Revista Ecología Política, xunu de 2008, España.
  • La apuesta por el decrecimiento, Icaria (2008), España. Latouche, Serge. ISBN 13: 978-84-7426-984-0.
  • El fetiche del crecimiento, Laetoli (2006), España. Hamilton, Clive. 84-934862-4-8
  • Decrecimiento y posdesarrollo. El pensamiento creativo contra la economía del absurdo, El Viejo Topo, 2003, Latouche, Serge.
  • En defensa del decrecimiento, Catarata, Madrid, 2009. Taibo, Carlos.
  • Conferencia de Carlos Taibo sobre Decrecimientu, (25 de payares de 2008).

Referencies editar

Enllaces esternos editar

N'asturianu
En castellanu


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Decrecimientu&oldid=3988015»