Dioses ctónicos

Ctónicu (χθονιος pertenecientes a la tierra) fai referencia na mitoloxía griega a los dioses o divinidaes del inframundu por oposición a les deidaes celestes; dacuando son nomaos como telúricos.

Dioses ctónicos
Información
[editar datos en Wikidata]

La pallabra griega χθών (khthōn) refiérse típicamente al interior del suelu más qu'a la superficie del mesmu -como lo fairía gaia; ye un xuegu de pallabres por qu'al empar significa abondacia y tumba.

Cultu

Pa los dioses ctónicos facíase los sacrifícios, d'animales, nel bothros o nel megaron (pozu y cámara fundida respeutivamente, mientres que nel cultu olímpicu facíase nel bomos [altar]). Amás les ofrendes solíen ser dafechu amburaes o soterraes y nun repartíes ente los fieles, como pasaba nel cultu olímpicu.

Xeneralmente los dioses ctónicos teníen rellación cola fertilidá, malque compartíen dicha función colos dioses olímpicos (como Deméter y la so fía Perséfone que tutelaben l'Agricultura, de forma olímpica la primera y ctónica la segunda). Amás yera tan poco clara la xebra que, davezu, dambes yeren oraes nel mesmu altar y col mesmu ritual.

Del mesmu xeitu, había dioses olímpicos que tamién lo yeren ctónicos, talos como Zeus y Hermes; esistíen divinidaes como Asclepiu o Heracles que, dependiendo de la rexón, yeren dioses olímpicos o héroes ctónicos.

Na relixosidá antigua griega hai divinidaes de difícil ascripción, Hécate, que siguía un ritual propiu y que nun yera siempre designada como ctónica pero enxamás como divinidá olímpica; nestos casos dependiendo de las fontes queden ensin categoría na mitoloxía griega.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Dioses ctónicos.

• Datos: Q611361