El vendedor ambulante

pintura de Jerónimo Bosch

El vendedor ambulante ye un cuadru del pintor flamencu Hieronymus Bosch, executáu al oleu sobre tabla. Ye un círculu de 71,5 centímetros de diámetru, inxertáu nuna tabla octogonal. Caltenerse nel Muséu Boymans Van Beuningen de Rotterdam.

Obra artísticaEl vendedor ambulante
De marskramer
Tipos pintura
Forma parte de The Pilgrimage of Life Triptych (en) Traducir
Artista Hieronymus Bosch
Añu c. 1500
Xéneru alegoría (es) Traducir
Estilu Primitivo flamenco (es) Traducir
Material pintura al oleu y tabla (es) Traducir
Dimensiones 71 (Alçada) × 70,6 (Amplada) cm
Propietariu Theodor Schiff (en) Traducir
Albert Figdor
Llocalización
Museo Boymans Van Beuningen (es) Traducir (Rotterdam)
Jacques Goudstikker collection (en) Traducir
Història
Data Fet destacat
1930subasta (es) Traducir
Catalogación
Códigu muséu  1079 (OK)
Catálogu Early Netherlandish paintings, Vol. V Geertgen tot Sint Jans en Jerome Bosch (en) Traducir:(103)
Jheronimus Bosch - Visions of genius (en) Traducir:(1)
The collection of Dr. Albert Figdor, Vienna (en) Traducir:(41)
Q124459890 Traducir:(3)
Jeroen Bosch, Noord-Nederlandsche primitieven (en) Traducir:(57)
Bijbelsche Kunst (en) Traducir:(124a)
La peinture Hollandaise de Jérôme Bosch à Rembrandt (en) Traducir:(13)
Cambiar los datos en Wikidata

El personaxe d'esta pintura ye bien paecíu a les puertes esteriores d'El carru de segáu, que representa tamién a un Vendedor ambulante, un Vagamundu o la parábola del fíu pródigu (Tolnay y Larsen).

Ye una obra de los últimos años del Bosco. La dendrocronología estableció una fecha d'escontra 1494 o dempués.[1] Dellos autores señalaron que'l cuadru foi realizáu hacia l'añu 1510.

Tamién se-y conoz como El viaxeru y El fíu pródigu. Como escribe Jos Koldeweij, «representa'l homo viator, el caminante, l'home sobre'l senderu de la so vida. Amenaciáu por peligros y tentaciones, tien de siguir el camín a lo llargo d'una vía de cutiu estrecha y accidentada y llarada de torgues», estremada en dos caminos: el del pecáu, simbolizada pol chamizu a la izquierda que tien como insinia una oca blanca, símbolu de lascivia; y aquel otru del regresu que paez escoyer el fíu pródigu, que la so iconografía asemeyarse al arcanu ensin númberu del taró: El Llocu.[2]

Considera Pijoán qu'equí se representa al Fíu pródigu como un vagamundu que se cola de la venta onde lu acoyeron, llevándose'l zurrón llenu y el sombreru d'un soldáu que se quedó arrezagáu besando a una nueva. Dende una ventana míra-y una vieya que lu afayó. Nun tendría entós esta obra intención moralizadora.[3]

Los analises dendrocronológicos confirmó la tesis, yá espuesta en 1972 por Filedt Kok, de qu'esta tabla ye la parte esterior d'un trípticu que'l so interior taría formáu pola Nave de los llocos, embaxo l'Alegoría de los placeres que se caltién en New Haven y a la derecha, la Muerte d'un avaro, tables que fueron cortaes pola metá. Toes elles presenten un gran paecíu nel dibuxu. Siendo ello asina, habría qu'interpretar el sentíu de la tabla nel so conxuntu como una representación de la idea, mesma de la Devotio moderna, del ser humanu como un pelegrín-ermitañu que busca'l camín de la salvación, alloñarse de la maldá y los vicios del mundu. Sería asina una alegoría de la vida humana entendida como pelegrinación. A ello contribuyiría, según Koldeweij, el cayáu nudosu, pa defendese de les acechanzas de los perros, y el gran cestu de blima como representación de la so doliosa carga, pa percorrer el camín del arrepentimientu, lloñe de la corrupción y la maldá.[1]

Referencies

editar
  1. 1,0 1,1 Romano, Eileen (dir.
  2. «Erasmo: elogio del fol».
  3. Pijoán, José, «Jerónimo Bosch», en Summa Artis, Antología V, Espasa, ISBN 84-670-1356-7, páx. 138.

Enllaces esternos

editar