Ernesto Montagne Markholz

Ernesto Montagne Markholz, (1885 – 27 d'agostu de 1954) foi militar, diplomáticu y políticu peruanu. Foi ministru de Rellaciones Esteriores na Xunta de Gobiernu presidida pol teniente coronel Luis Sánchez Cuetu (1930-1931). Nel segundu gobiernu d'Óscar R. Benavides foi ministru de Xusticia, Instrucción, Cultu y Beneficencia (1934-1935), ministru d'Educación Pública (1935-1939) y presidente del Conseyu de Ministros (1936-1939). Foi tamién senador de la República (1939-1948) y presidente del Senáu (1939-1940).

Ernesto Montagne Markholz
Ministru de Rellaciones Esteriores del Perú
Vida
Nacimientu	1885
Nacionalidá	Perú
Muerte	27 d'agostu de 1954 (68/69 años)
Familia
Fíos/es	Ernesto Montagne Sánchez
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	Militar

En 1950 foi candidatu a la presidencia enfrentando al xeneral Manuel A. Odría, pero foi prindáu y desterráu. Foi padre d'Ernesto Montagne Sánchez, tamién militar y políticu, que aportó a Primer Ministru del gobiernu del xeneral Juan Velasco Alvarado.

Biografía

Los sos padres fueron el francés Adhemar Montagne Crepin y la inglesa María Eugenia Markholz Walsh. Fixo estudios escolares nel Llicéu Científicu, nel Colexu Alemán, nel Colexu San José de Cluny (1889) y depués na Escuela Téunica de Comerciu (1900).

Ingresó a la Escuela Militar de Chorrillos en 1902 y llogró la espada d'honor de la so graduación y el grau d'alférez en 1905. Especializar en Topografía (1906-1908). Xubíu a teniente en 1908, pasó a exercer como profesor de Topografía na Escuela Militar (1908-1911). Yá como capitán ingresó a la Escuela Cimera de Guerra (1911-1912). Polos sos méritos foi unviáu a la Escuela Cimera de Guerra de París (1913-1914) pero retornó al españar la primer guerra mundial.

En 1909, na capiya de la Casa de los Exércitos, casóse con Raquel Sánchez-Benavides La Rosa, con quien tuvo siete fíos, ente ellos el xeneral Ernesto Montagne Sánchez.

Xubíu a sarxentu mayor en 1915, foi destináu como axuntu a la Inspeición d'Infantería y Tiru. En 1918 foi xubíu a teniente coronel y foi nomáu xefe d'una seición nel Estáu Mayor Xeneral del Exércitu; pero pocu dempués foi treslladáu a la Escuela Militar pa encargase de la so subdireición, llegando a ocupar la direición.

Al producise'l golpe d'Estáu d'Augusto B. Leguía, el 4 de xunetu de 1919, solicitó'l so pase retiro. Pero aceptó la Direición Xeneral del Tiru Nacional, y depués, la xefatura del Reximientu d'Infantería N.° 15 a entamase en Sicuani. Ellí llogró la cooperación de los vecinos pa construyir un cuartel y destacóse pola enerxía qu'esplegó na alministración.

Volvió a Lima en 1922 como axuntu al xeneral Wilhelm Faupel, oficial alemán que fuera nomáu Inspector Xeneral del Exércitu. Xubíu a coronel en 1928, foi nuevamente nomáu subdireutor de la Escuela Militar en 1929. Al producise la cayida de Leguía, nun reconoció a la Xunta de Gobiernu que se constituyó en Lima so la presidencia del xeneral Ponce, el 24 d'agostu de 1930, y sofitó más bien a la revolución empobinada n'Arequipa pol teniente coronel Luis Sánchez Cuetu. Ésti treslladóse darréu a Lima'l día 27 y entamó una nueva Xunta de Gobiernu, na qu'Ernesto Montagne figuraba como ministru de Rellaciones Esteriores. Caltuvo dichu cargu hasta febreru del añu siguiente y pasó depués a la Contraloría Xeneral del Exércitu.

Al españar el conflictu con Colombia arriendes de la ocupación de Leticia por un grupu de peruanos descontentos col Tratado Salomón-Lozano, Montagne foi treslladáu a Iquitos como xefe d'Estáu Mayor del Exércitu d'Operaciones del Nor-Oriente (1933); llegando a reemplazar al comandante en xefe per ausencia d'ésti. Permaneció ellí dos años y retornó a Lima en 1935.

Daquella gobernaba xeneral Oscar R. Benavides. Foi nomáu ministru de Xusticia y Cultu el 21 de mayu de 1935 y depués pasó a ser titular de l'acabante crear cartera d'Educación Pública, n'ochobre de 1935. Tres l'arrenunciu de Presidente del Conseyu de Ministros Manuel Y. Rodríguez, reemplazó a ésti en dichu cargo (de 13 d'abril de 1936 a 12 d'abril de 1939). D'alcuerdu a la reglamentación dada pol mesmu gobiernu, exerció tamién la primer vicepresidencia de la República. Foi xubíu a xeneral de Brigada xeneral de brigada, el 3 de xunu de 1936. Mientres esti periodu entamaron eleición xenerales del 11 d'ochobre de 1936, que fueron anulaes, prorrogándose'l mandatu de Benavides por trés años más.

Primeramente'l so gabinete foi predominantemente militar, pero depués, a partir d'ochobre de 1937, incorporar nél importantes figures civiles, como'l doctor Carlos Concha (Rellaciones Esteriores), Benjamín Roca (Facienda y Comerciu) y l'inxenieru Rafael Escardó (Salú Pública, Trabayu y Previsión Social). N'avientu de 1938, Manuel Ugarteche reemplazó a Roca, y el doctor Guillermo Almenara sustituyó a Escardó.

Tres la intentona golpista del xeneral Antonio Rodríguez (que yera ministru de Gobiernu) y el subsiguiente anunciu del gobiernu de convocar a eleiciones xenerales, el gabinete Montagne dimitió, el 29 de marzu de 1939, pero'l so arrenunciu nun foi aceptada. Nuevamente solicitar n'abril y entós el presidente Benavides encargó la formación d'otru gabinete, presidíu por Manuel Ugarteche Jiménez, que sería'l postreru del so gobiernu.

Montagne resultó electu senador por Loreto (1939-1945), y aportó a presidente del Senáu en dos periodos llexislativos (1939-1940). En tal calidá, tocó-y recibir la banda presidencial de manes de Benavides y asitia-y la al nuevu presidente, Manuel Prado Ugarteche, na ceremonia d'entrega de mandu realizada'l 8 d'avientu de 1939.

Nuevamente escoyíu senador por Loreto en 1945, sofitó al presidente José Luis Bustamante y Rivero y xunto colos parllamentarios del Frente Democráticu Nacional, intentó moderar l'aportunante oposición de los apristas.

El gobiernu de Bustamante remató tres el golpe d'estáu del xeneral Manuel A. Odría, el 27 d'ochobre de 1948, quien constituyó una Xunta Militar, la mesma que convocó a eleiciones presidenciales en 1950. Odría sería'l candidatu, pero esistía un problema formal: d'alcuerdu a la constitución, el candidatu nun tenía d'exercer coles mesmes el poder, al que tenía d'arrenunciar, mínimu, seis meses antes de les eleiciones. Odría dio entós la so famosa “baxada al llanu”: faltando malapenes un mes pa les eleiciones dexó'l poder al xeneral Zenón Noriega (1 de xunu de 1950). La oposición, axuntada nuna Lliga Nacional Democrática, presentó de la mesma la candidatura del xeneral Ernesto Montagne. Pero'l Xuráu Nacional d'Eleiciones refugó la so inscripción el 11 de xunu de 1950; a otru día españó la rebelión d'Arequipa, con saldu tráxicu de muertos y mancaos. El gobiernu culpó a la Lliga Nacional Democrática de la revuelta y Montagne foi prindáu so diverses sides. Y anque foi puestu en llibertá al cabu de dos selmanes. Nel llibru "Memories" del Gral Ernesto Montagne (1962) páx. 236 lléese: "Resolvió entós la Xunta Militar usurpadora deportar a l'Arxentina al Xeneral Montagne, pidiéndose-y qu'él mesmu lo solicitara por escritu, solicitú que, en concencia, nun llograron". Polo que'l supuestu destierru nunca se llevó a cabu, quedando Odría como candidatu únicu nesi procesu eleutoral, convertíu asina nuna farsa.

Retiráu a la vida privada, el xeneral Montagne morrió dellos años dempués, en 1954.

Condecoraciones

• Gran Cruz de la Orde del Sol, Perú
• Orde de Boyacá, Colombia.
• Orde al Méritu, Chile.
• Orde de la Corona, Bélxica.
• Caballeru comendador de la Real Orde Victoriana, Reinu Xuníu.
• Gran Oficial de la Orde Militar d'Ayacucho.

Obres

• Cursu de Topografía (1918), revisáu y aumentáu nel Tratáu de Topografía Elemental (1923).
• Tratáu elemental de Topografía (1928)
• Memories (1962).

Collaboró tamién na Revista Militar (1918-1930).

Ver tamién

• Rebelión d'Arequipa de 1950
• Ochenio de Manuel Odría

Bibliografía

• El Mariscal Benavides, la so vida y la so obra. Tomu II. Lima, Editorial Atlántida, 1981.
• Basadre, Jorge: Historia de la República de Perú. 1822 - 1933, Octava Edición, correxida y aumentada. Tomu 12. Editada pol Diariu "La República" de Lima y l'Universidá "Ricardo Palma". Impresu en Santiago de Chile, 1998.
• Guerra, Margarita: Historia General del Perú. Tomu XII. La República Contemporánea (1919-1950). Primer Edición. Editorial Milla Batres. Lima, Perú, 1984.
• Tauro del Pino, Alberto: Enciclopedia Ilustrada de Perú. Tercer Edición. Tomu 11, MEN/OJE. Lima, PEISA, 2001. ISBN 9972-40-160-9

Referencies

• Datos: Q5836946