Wikipedia

Bancu Central Européu

El Bancu Central Européu (BCE) ye'l bancu central de los países de la Xunión Europea que tienen l'euru como moneda. Forma, xunto colos bancos centrales de los demás estaos de la XE ayenos a la eurozona, el Sistema Européu de Bancos Centrales. El BCE foi establecíu pol Tratáu d'Ámsterdam nel añu 1998, tien la so sede en Frankfurt del Main (Alemaña) y ta presidíu por Christine Lagarde.

Bancu Central Européu
bancu central y Marcu institucional de la Xunión Europea
Llocalización
PaísBandera d'Alemaña Alemaña
Estáu federáu[[Hessen|{{{2}}}
Regierungsbezirk[[d:Special:EntityPage/Q7932|{{{2}}}
Gran ciudá[[Frankfurt del Main|{{{2}}}
Sede Frankfurt del Main
Direición Alemaña
Coordenaes 50°07′N 8°42′E / 50.11°N 8.7°E / 50.11; 8.7
Bancu Central Européu alcuéntrase n'Alemaña
Bancu Central Européu
Bancu Central Européu
Bancu Central Européu (Alemaña)
Historia
European Central Bank 2014 data breach (en) [[File:Noun Project label icon 1116097 cc mirror.svg
Orixe del nome Europa
Organigrama
Presidente Christine Lagarde (1r payares 2019)
Sector
Industria servicios financieros, excepto seguros y fondos de pensiones (es) Traducir
Participación empresarial
Filiales
Propietariu de
Forma parte de
Formáu por Comité Ejecutivo del Banco Central Europeo (es) Traducir
Consejo de Gobierno del Banco Central Europeo (es) Traducir
Datos económicos
Bolsa de valores Sistema Européu de Bancos Centrales
Emplegaos 3500 (2019)
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

L'oxetivu del Bancu Central Européu ye la estabilidá de precios na zona euru, definida pol Conseyu de Gobiernu como una inflación (Índiz de Precios al Consumu Harmonizáu) cercana, pero inferior, al 2%. A diferencia d'otros organismos como, por casu, la Reserva Federal de los Estaos Xuníos, el BCE nun tien oxetivos tales como'l crecedera económica o'l plenu emplegu.

Les principales xeres del Bancu Central Européu son definir y executar la política monetaria de la zona euru, dirixir les operaciones de camudo de divises, curiar de les reserves internacionales del Sistema Européu de Bancos Centrales y promover el bon funcionamientu de la infraestructura del mercáu financieru. Amás, tien el derechu esclusivu d'autorizar la emisión de billetes d'euru. Los estaos miembros pueden emitir monedes d'euru, pero la cantidá tien de ser autorizada de mano pol BCE.

El Bancu Central Européu tamién tien de cooperar na Xunión Europea y a nivel internacional con organismos y entidaes de terceres partes. A lo último, contribúi a caltener un sistema financieru estable y a la vixilancia del sector bancariu. Esto púdose reparar, por casu, na intervención del BCE mientres la crisis creiticia de 2007, na que s'emprestó millones d'euros a los bancos pa estabilizar el sistema financieru.

Anque'l Bancu Central Européu ríxese direutamente pola llexislación de la Xunión Europea de rangu cimeru a la llexislación mercantil aplicable a les empreses privaes, la so puesta en marcha asemeyar a la d'una sociedá anónima nel sentíu de que'l BCE tien aiciones y capital social. La so capital actual ye de 10 760 millones d'euros, que ta en manes de los bancos centrales de los Estaos miembros qu'actúen como accionistes, anque primeramente cuntaba con 5760 millones. La clave (distribución) de la asignación de capital inicial determinar en 1998 sobre la población de los estaos y el PIB, pero esa clave ye regulable y foi modificada en cuatro causes. Les aiciones del BCE nun son tresferibles y nun pueden utilizase como garantía.

La sede del Bancu Central Européu atópase en Frankfurt del Main, el centru financieru más grande de la zona euru (anque non de la Xunión Europea), y el so allugamientu nesa ciudá afitar nel Tratáu d'Ámsterdam xunto cola d'otres importantes instituciones y axencies comuñales. En concretu, el bancu ocupó primeramente como sede física la conocida como Eurotower, hasta que se treslladó a la so sede propia en 2015.

Historia

editar
Ver tamién: Euru y Historia de la Xunión Europea

El Bancu Central Européu ye'l socesor de facto del Institutu Monetariu Européu, institución que foi creada al empiezu de la segunda fase o etapa de la Unión Económica y Monetaria de la Xunión Europea pa remanar los problemes de transición a la nueva moneda per parte de los países que diben adoptar l'euru y pa preparar la creación del propiu BCE y del Sistema Européu de Bancos Centrales.[1]

El 2 de mayu de 1998, el Conseyu Européu, na so composición de Xefes d'Estáu y de Gobierno, decidió por unanimidá que once Estaos miembros (Bélxica, Alemaña, Francia, Irlanda, Italia, España, Luxemburgu, los Países Baxos, Austria, Portugal y Finlandia) cumplíen les condiciones necesaries pa l'adopción de la moneda única'l 1 de xineru de 1999. Dichos países participaríen, por tanto, na tercer fase de la Unión Económica y Monetaria Europea (UEM).[ensin referencies] Los Xefes d'Estáu o de Gobiernu llegaron coles mesmes a un alcuerdu políticu con rellación a les persones qu'habríen d'encamentase como miembros del Comité Executivu del BCE. Dos países, anque pudieron adoptar l'Euru como moneda, por referendu popular, nun s'incorporaron a la zona Euru: Reinu Xuníu y Dinamarca.[ensin referencies]

Coles mesmes, los ministros d'Economía de los Estaos miembros qu'adoptaron la moneda única alcordaron, xunto colos gobernadores de los bancos centrales nacionales de dichos países, la Comisión Europea y l'Institutu Monetariu Européu (IME), que los tipos de cambéu centrales billaterales del Sistema Monetariu Européu (SME) de les monedes de los Estaos miembros participantes seríen utilizaos pa determinar los tipos de conversión irrevocable del euru.[ensin referencies]

L'Institutu Monetariu Européu foi sustituyíu formalmente pol BCE el 1 de xunu de 1998 en virtú del Tratáu de la Xunión Europea (tamién denomináu Tratáu de Maastricht, por la ciudá na que foi robláu), y sicasí, nun fixo usu de los sos plenos poderes hasta la introducción del euru'l 1 de xineru de 1999, dando empiezu a la tercer fase de la UEM.[1] El Bancu Central Européu yera la institución final necesaria pa esta unión monetaria, tal como s'indicó nos informes de la mesma UEM, de Pierre Werner y del ex-presidente de la Comisión Europea Jacques Delors.[1]

El primer presidente del BCE foi Wim Duisenberg, que fuera presidente del Bancu de los Países Baxos, ministru de Finances de dichu país[2] y presidente del Institutu Monetariu Européu.[3] A pesar d'esto, el gobiernu francés prefería pa esti cargu a Jean-Claude Trichet,[4] que yera gobernador del Bancu de Francia; y que finalmente-y acabaría asocediendo.[5]

Tamién hubo apuestes sobre la direición executiva del BCE yá que el Reinu Xuníu esixó formar parte d'ella a pesar de la so negativa a xunise a la eurozona y nun adoptar l'euru.[6] So la presión de Francia, trés puestos na direición fueron asignaos a los miembros más grandes (Francia, Alemaña ya Italia), y España reclamó un cargu qu'acabó consiguiendo. A pesar d'esti sistema de nomamientu que podría paecer suxetu a les directrices de los estaos miembros, la direición afirmó la so independencia dende'l principiu cola so resistencia a les convocatories de les tases d'interés y futuros candidatos a la mesma por parte de los gobiernos.[6]

Nel momentu de la creación del Bancu Central Européu, la zona euru taba formada por once miembros, a los que se sumaron Grecia en xineru de 2001, Eslovenia en xineru de 2007, Xipre y Malta en xineru de 2008, Eslovaquia en xineru de 2009, Estonia en xineru de 2011, Letonia en xineru de 2014 y Lituania en xineru de 2015, ampliando asina l'algame del bancu y el númberu de miembros del so conseyu d'alministración.[7][8]

Cola entrada a valir, el 1 d'avientu de 2009 del Tratáu de Lisboa, el Bancu Central Européu llogró la condición d'institución de la Xunión Europea.[9]

Funciones y oxetivos

editar

Oxetivu

editar
 
Billetes d'euru.

L'oxetivu principal del Bancu Central Européu ye caltener la estabilidá de precios na zona euru, esto ye, caltener la inflación en niveles baxos con oxetu de salvaguardar el valor del euru. El Conseyu de Gobiernu define la estabilidá de precios como una inflación ( midida como Índiz de Precios de Consumu Harmonizáu) d'alredor del 2%.[10] A diferencia d'otros organismos como, por casu, la Reserva Federal de los Estaos Xuníos, el BCE solo tien esi oxetivu principal, con otros oxetivos subordinaos a él.[11]

Funciones básiques

editar

Les principales xeres del Eurosistema, y poro, del Bancu Central Européu, son definir y executar la política monetaria de la zona euru, dirixir les operaciones de cambéu de divises, curiar de les reserves esteriores del Sistema Européu de Bancos Centrales y promover el bon funcionamientu de los sistemes de pagos ya infraestructura del mercáu financieru.[12] Amás, el BCE tien el derechu esclusivu d'autorizar la emisión de billetes d'euru. Los estaos miembros pueden emitir monedes d'euru, pero la cantidá tien de ser autorizada de mano pol BCE.[12]

Otres xeres inclúin la escoyeta de la información estadística necesaria pa llevar a cabu les sos funciones y la contribución a la estabilidá financiera y supervisión prudencial del sistema financieru. Coles mesmes, siempres que lo riquir les funciones asignaes al Eurosistema, el BCE caltién estreches rellaciones de cooperación coles instituciones internacionales y a nivel européu.

Considerancies sobre la execución de la política monetaria

editar

A diferencia del estilu de la banca central de los Estaos Xuníos, nel que la lliquidez presentar a la economía al traviés de la compra de bonos de l'Ayalga per parte de la Reserva Federal, el Eurosistema utiliza un métodu distintu nel qu'hai alredor de 1500 bancos elegibles que pueden puxar por contratos de reporto en curtiu plazu que va dende los dos selmanes a los trés meses de duración.[13]

N'efeutu, los bancos piden emprestáu dineru n'efeutivu y tienen de devolvelo. Los curtios periodos de tiempu na duración del préstamu dexen que les tases d'interés afáiganse de cutio. Cuando vencen los títulos de reporto, los bancos participen nuevamente. Una medría na cantidá de títulos que s'ufierten na puya de bonos dexa un aumentu de la lliquidez na economía, ente que un amenorgamientu tien l'efeutu contrariu. Los contratos realicen sobre l'activu del balance del Bancu Central Européu y los depósitos resultantes nos bancos miembros contabilícense como pasivu. En términos simples, la responsabilidá del Bancu Central ye la del dineru, y un aumentu de los depósitos nos bancos miembros lleváu como pasivu del Bancu Central, significa que más dineru se punxo na economía.[ensin referencies]

Pa recibir l'aprobación pa poder participar nes puyes, los bancos tienen de ser capaces d'ufiertar una prueba de garantía en forma de préstamos a otres entidaes. Estos préstamos suelen ser en forma de compra de delda pública de los estaos miembros, pero tamién s'acepten una amplia gama de valores de la banca.[14]

Parte de los estrictos requisitos p'aportar a la Xunión Europea diseñáronse, especialmente'l de tener en cuenta la delda soberana como un porcentaxe del productu internu brutu de cada Estáu miembru, p'asegurar que los activos que s'ufierten como garantía al Bancu Central Européu son, siquier en teoría, toos igualmente bonos y protexíos contra'l riesgu d'inflación.[14]

La crisis económico y financiero qu'empezó nel añu 2008 punxo de manifiestu delles debilidaes relatives a la delda soberana de ciertos países miembros, como Portugal, Irlanda, Grecia y España.[15] Estos "valores débiles" nun se llinden namái a los países d'emisión de la delda, sinón que fueron calteníu polos bancos d'otros estaos miembros. Na midida na que los bancos autorizaos pa llograr préstamos del BCE punxeron en peligru la garantía, la so capacidá pa llograr préstamos del BCE, y por tanto la lliquidez del sistema económicu, viose afeutada.[14]

L'amenaza de la perda de lliquidez llevó al Bancu Central Européu a llevar a cabo operaciones de rescate financieru.[14] Sicasí, la delda soberana débil nun ye la única fonte nos últimos años de fraxilidá nes operaciones del BCE. Tamién lo foi'l colapsu del mercáu en dólares de los Estaos Xuníos coles denominaes obligaciones de delda colateralizada, que dio llugar a intervenciones a gran escala en collaboración cola Fed.[14]

Les operaciones de rescate qu'impliquen la delda soberana incluyeron el mover temporalmente los activos tóxicos o débiles de los balances de los bancos con problemes al balance del Bancu Central Européu.[16] Dicha aición ye considerada como un actu de monetización y puede resultar una amenaza inflacionaria, por aciu la cual los países más fuertes llevaríen la carga de la espansión monetaria (y l'inflación potencial) col fin de salvar a los países miembros más débiles.[16] La mayoría de los bancos centrales prefieren mover activos débiles de los sos balances con dalgún tipu d'alcuerdu tocantes a cómo va siguir siendo caltenida la delda.[16] Esta preferencia polo xeneral llevó al BCE a argumentar que los países miembros más débiles deben per un sitiu dedicar parte de los ingresos nacionales a garantizar la delda y por otru amenorgar un ampliu rangu de los gastos nacionales pa poder faer frente a los sos pagos pendientes qu'afueguen la economía.[16]

Organización

editar
 
Jean-Claude Trichet, presidente del BCE dende 2003 hasta 2011.

El trabayu del BCE entamar por aciu los siguientes órganos de gobiernu:

  • El Comité Executivu
  • El Conseyu de Gobiernu
  • El Conseyu Xeneral
  • El Conseyu de Supervisión

Comité Executivu

editar
Artículu principal: Comité Executivu del Bancu Central Européu

El Comité Executivu ta formáu pol Presidente del BCE (anguaño Mario Draghi),[17] el Vicepresidente y otros cuatro miembros, toos designaos por común alcuerdu de los presidentes o primeros ministros de los países de la zona euru.[18] El so mandatu ye d'ocho años, y non anovable.[9]

El Comité ye responsable d'aplicar la política monetaria definida pol Conseyu de Gobiernu y de dar instrucciones a los bancos centrales nacionales. Tamién prepara les xuntes del Conseyu de Gobiernu y encárgase de la xestión ordinaria del BCE.[18]

Conseyu de Gobiernu

editar
Artículu principal: Conseyu de Gobiernu del Bancu Central Européu

El Conseyu de Gobiernu ye la máxima instancia decisoria del BCE. Ta formáu polos seis miembros del Comité Executivu y los gobernadores de los 19 bancos centrales de la zona euru.[19] Presidir el Presidente del BCE. La so misión primaria ye definir la política monetaria de la zona euru y, cuantimás, afitar los tipos d'interés al que los bancos comerciales pueden llograr dineru del bancu central.[19]

Dende xineru de 2015 el conseyu de gobiernu del Bancu Central Européu onde se tomen les polítiques monetaries[20] axúntase cada 6 selmanes en llugar de cada 4 como hasta agora y publica cuatro selmanes más tarde na so páxina d'Internet[21] les actes de la xunta con resúmenes de la xunta y les opiniones de los miembros del conseyu de forma anónima.[22]

Conseyu Xeneral

editar

El Conseyu Xeneral ye'l tercer organismu decisoriu del BCE y puede definise como un órganu transitoriu, por cuenta de que non tolos Estaos miembros de la Unión adoptaron entá l'euru. Ta formáu pol Presidente del BCE, el Vicepresidente y los gobernadores de los bancos centrales nacionales de los 28[23] Estaos miembros de la XE. Contribúi al trabayu consultivu y de coordinación y ayuda a preparar la futura ampliación de la zona euru.[24]

Conseyu de Supervisión

editar

El Conseyu de Supervisión axunta dos vegaes al mes p'aldericar, planiar y executar les xeres de supervisión del BCE. Coles mesmes, propón al Conseyu de Gobierno proyeuto de decisiones acordies con el procedimientu de non oxeción. Componer de: un presidente (nomáu pa un mandatu de cinco años non anovable), un vicepresidente (escoyíu d'ente los miembros del Comité Executivu del BCE), cuatro representantes del BCE y representantes de los supervisores nacionales. Si l'autoridá nacional supervisora designada por un Estáu miembru nun ye un bancu central nacional (BCN), el representante de l'autoridá competente va poder tar acompañáu por un representante del so BCN. En tal casu, los representantes consideraránse un solu miembru a efeutos del procedimientu de votu.[25]

Tres la ellaboración d'un proyeutu de decisión, la decisión formal ye emitida pol Comité Direutor. El Comité Direutor tien como misiones sirvir de sofitu al Conseyu de Supervisión y encárgase de preparar les sos xuntes. Componer de: el presidente del Conseyu de Supervisión, el vicepresidente del Conseyu de Supervisión, un representante del BCE y cinco representantes de los supervisores nacionales. Los cinco representantes de los supervisores nacionales son nomaos pol Conseyu de Supervisión pa un mandatu d'un añu acordies con un sistema de rotación qu'asegura una representación equitativa de los países.[25]

Prevese una separación alministrativa estricta ente les xeres de política monetaria y de supervisión del BCE. Tomar de decisiones final sobre ambos asuntos, sicasí, llevar a cabu nel mesmu órganu (el Conseyu de Gobiernu).[25]

Composición actual:[26]

Suscripción de capital

editar

Anque'l Bancu Central Européu ríxese direutamente pola llexislación de la Xunión Europea y por tanto, non por nenguna llexislación mercantil nacional aplicable a les empreses privaes, la so puesta en marcha asemeyar a la d'una sociedá anónima nel sentíu de que'l BCE tien aiciones y capital social.

El capital del BCE xube a 10.825 millones d'euros (1 de xineru de 2015), que vien de los bancos centrales nacionales (BCN) de tolos Estaos miembros de la XE qu'actúen como accionistes, anque primeramente cuntaba con 5.760 millones.[27] La clave de la asignación de capital inicial determinar en 1998 tomando en cuenta dos parámetros: la población de cada estáu y el so PIB. Esti cálculu ye variable y ajustable cada cinco años. Modificóse en seis causes: efeutuáronse axustes quinquenales el 1 de xineru de 2004, el 1 de xineru de 2009 y el 1 de xineru de 2014, y realizáronse nuevos axustes el 1 de mayu de 2004 (por cuenta de la adhesión de Xipre, Eslovaquia, Eslovenia, Estonia, Hungría, Letonia, Lituania, Malta, Polonia y la República Checa), el 1 de xineru de 2007 (cuando Bulgaria y Rumanía incorporar a la XE) y el 1 de xunetu de 2013 (cuando Croacia ingresó na XE).[27] Les aiciones del BCE nun son tresferibles y nun pueden utilizase como garantía.[28]

D'últimes, tolos bancos centrales nacionales (BCN) de los Estaos miembros de la Unión Europa participen nel capital del BCE. Los BCN non pertenecientes a la zona del euru deben desembolsar solo un pequeñu porcentaxe. El capital desembolsado al BCE polos BCN, a 1 de xineru de 2015, taba distribuyíu de la siguiente manera:[29]

Bancu Central Nacional (BCN) Clave de capital (%) Capital desembolsado (€)
Nationale Bank van België / Banque Nationale de Belgique 2,4778 268.222.025,17
Deutsche Bundesbank 17,9973 1.948.208.997,34
Eesti Pank 0,1928 20.870.613,63
Central Bank of Ireland 1,1607 125.645.857,06
Τράπεζα της Ελλάδος 2,0332 220.094.043,74
Bancu d'España 8,8409 957.028.050,02
Banque de France 14,1792 1.534.899.402,41
Banca d'Italia 12,3108 1.332.644.970,33
Kεντρική Τράπεζα Κύπρου 0,1513 16.378.235,70
Latvijas Banka 0,2821 30.537.344,94
Lietuvos bankas 0,4132 44.728.929,21
Banque centrale du Luxembourg 0,2030 21.974.764,35
Bank Ċentrali ta' Malta 0,0648 7.014.604,58
De Nederlandsche Bank 4,0035 433.379.158,03
Oesterreichische Nationalbank 1,9631 212.505.713,78
Bancu de Portugal 1,7434 188.723.173,25
Banka Slovenije 0,3455 37.400.399,43
Národná banka Slovenska 0,7725 83.623.179,61
Suomen Pankki 1,2564 136.005.388,82
Total 70,3915 7.619.884.851,40
Contribución de los Bancos Centrales Nacionales non pertenecientes a la zona del euru:
Българска народна банка 0,8590 3.487.005,40
Česká národní banka 1,6075 6.525.449,57
Danmarks Nationalbank 1,4873 6.037.512,38
Hrvatska narodna banka 0,6023 2.444.963,16
Magyar Nemzeti Bank 1,3798 5.601.129,28
Narodowy Bank Polski 5,1230 20.796.191,71
Banca Naţională a României 2,6024 10.564.124,40
Sveriges Riksbank 2,2729 9.226.559,46
Bank of England 13,6743 55.509.147,81
Total 29,6085 120.192.083,17

Independencia

editar

Independencia política

editar

Les instituciones de la Xunión Europea y los gobiernos nacionales tán obligaos polos trataos a respetar la independencia del Bancu Central Européu. Ello implica que nin el BCE nin los bancos centrales nacionales (BCN) pueden solicitar o aceptar instrucciones de les instituciones y organismos de la Unión, nin de los gobiernos de los Estaos en sí.[30]

Pa rindir cuentes, el BCE publica informes sobre les sos actividaes y tien que presentar el so informe añal al Parllamentu Européu, a la Comisión Europea, al Conseyu de la Xunión Europea y al Conseyu Européu.[31] Amás el Parllamentu tamién ye consultáu y emite la so opinión sobre los candidatos a la xunta direutiva.[32]

A pesar d'esto, y como resultáu de la presión de los gobiernos de Francia y Grecia, delles persones cunten que la independencia del BCE viose llindada nos últimos años.[33][34]

Independencia financiera

editar

Per otra parte, con oxetu de que la institución pueda desempeñar les sos funciones independientemente, el BCE ta dotáu del so propiu presupuestu. Poro, los mecanismos financieros del BCE caltiénense separaos d'aquellos de la Xunión Europea. Como yá se dixo, el capital del BCE ta suscritu y desembolsado polos bancos centrales de la zona euru.

Otres disposiciones

editar

El Eurosistema exerz les sos funciones nel día ente día, esto ye, opera de manera independiente.

Los gobernadores de los bancos centrales y los miembros del Comité Executivu tienen garantizada la seguridá de los sos cargos.[30] Ello debe a delles razones, por casu, pa salvaguardalos de maniobres polítiques. Delles disposiciones son les siguientes:

  • Los gobernadores d'un bancu central disponen d'un mandatu mínimu de cinco años.
  • Los miembros del Comité Executivu del BCE tienen un mandatu non anovable d'ocho años.
  • El so cese vendría namái dau en casu d'incapacidá o falta grave.

Tresparencia

editar

La mayoría de bancos centrales anguaño consideren la tresparencia como una prioridá. La tresparencia, en principiu, contribúi a una meyor comprensión per parte del públicu y mercaos de la política monetaria que lleva a cabu'l BCE.

La tresparencia de la política monetaria s'estructura en tres pilares. Según el BCE, dotar d'una mayor credibilidá y eficacia. Ellos son:[35]

  • Credibilidá,
  • Autodisciplina, y
  • Predictibilidad.

Sede

editar
 
Nueva sede del Bancu Central Européu, en Frankfurt cuando taba en construcción.
Artículu principal: Sede del Bancu Central Européu

El Bancu Central Européu tien la so sede en Frankfurt, el centru financieru más grande na Eurozona. El so allugamientu na ciudá afitóse, xunto con otres instituciones, pol Tratáu d'Ámsterdam.[36] El bancu ocupó primero l'edificiu Eurotower, hasta que remataron les obres de construcción de la so nueva sede nel llugar onde antes s'atopaba'l mercáu mayorista Großmarkthalle.[37]

El diseñu del nuevu edificiu decidir nun concursu internacional d'arquiteutura que promovió esta institución en 1999 y foi realizáu por un estudiu con sede en Viena llamáu Coop Himmelb(l)au. [38][39]

La nueva construcción ye d'aproximao 180 metros d'altor (l'edificiu anterior ye de 148 metros d'altu) y ta acompañáu d'otros edificios secundarios nuna zona axardinada de la ribera del ríu Meno. Tres la so finalización en 2014,[38] esperábase que l'edificiu convertir nun símbolu arquiteutónicu pa la Xunión Europea. Alluga'l doble de la cantidá de personal que trabayaba na Eurotower.[37]

La inauguración del nuevu edificiu provocó gran refugu ciudadanu en Frankfurt, por cuenta de que'l costu total de la nueva sede algamó los 1.300 millones d'euros, alredor d'un 30% más del presupuestu inicial, nuna dómina de crisis económica n'Europa y polítiques d'austeridá.

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Bancu Central Européu. «Unión Económica y Monetaria (UEM)». Consultáu'l 11 de mayu de 2012.
  2. ↑ RTL Nieuws. «Wim Duisenberg (70) overleden» (holandés). Consultáu'l 11 de mayu de 2012.
  3. ↑ Duisenberg va asoceder a Lamfalussy al frente del institutu Monetariu Européu. El País. 15 de mayu de 1996. https://elpais.com/diario/1996/05/15/economia/832111205_850215.html. Consultáu'l 11 de mayu de 2012. 
  4. ↑ Krauthausen, Ciro (9 de febreru de 2002). Alemaña almite oficialmente que Francia va escoyer al socesor de Duisenberg nel BCE. El País. https://elpais.com/diario/2002/02/09/economia/1013209203_850215.html. Consultáu'l 11 de mayu de 2012. 
  5. ↑ de-la-ue-alcuerden-la-nominacion-de-trichet-como-presidente-del-bce.html Los líderes de la XE alcuerden la nominación de Trichet como presidente del BCE. La Vanguardia. 30 de mayu de 2006. https://www.lavanguardia.com/economia/20030620/51262776845/liderar de-la-ue-alcuerden-la-nominacion-de-trichet-como-presidente-del-bce.html. Consultáu'l 11 de mayu de 2012. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «The third stage of Economic and Monetary Union» (inglés). Consultáu'l 11 de mayu de 2012.
  7. ↑ CVCE. «European Central Bank» (inglés). Consultáu'l 11 de mayu de 2012.
  8. ↑ Comisión Europea. «Ampliación de la zona del euru dempués del 1 de mayu de 2004». Consultáu'l 11 de mayu de 2012.
  9. ↑ 9,0 9,1 Comisión Europea. «Los demás órganos ya instituciones de la Unión». Consultáu'l 11 de mayu de 2012.
  10. ↑ THE EUROPEAN CENTRAL BANK HISTORY, ROLE AND FUNCTIONS BY HANSPETER K. SCHELLER SECOND REVISED EDITION 2006, ISBN 92-899-0022-9 (print) ISBN 92-899-0027-X (online) page 81 at the pdf online version
  11. ↑ http://www.ecb.europa.eu/ecb/orga/escb/ecb-mission/html/index.en.html
  12. ↑ 12,0 12,1 BBC NEWS (12 de febreru de 2003). «The powers of the European Central Bank» (inglés). Consultáu'l 19 de mayu de 2012.
  13. ↑ Samuel Cheun; Isabel von Köppen-Mertes and Benedict Weller (avientu de 2009), The collateral frameworks of the Eurosystem, the Federal Reserve System and the Bank of England and the financial market turmoil, ECB, http://www.ecb.int/pub/pdf/scpops/ecbocp107.pdf, consultáu'l 24 d'agostu de 2011 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 Bertaut, Carol C. (2002). «The European Central Bank and the Eurosystem». New England Economic Review (2nd quarter):  páxs. 25-28. http://www.bos.frb.org/economic/neer/neer2002/neer202y.pdf. 
  15. ↑ Minder, Raphel (24 de payares de 2010). Fears Mount Over Spain and Risks to the Euru. http://www.nytimes.com/2010/11/25/business/global/25spainecon.html. Consultáu'l 24 de payares de 2010. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 Buite, Willem (7 de setiembre de 2010). «Greece and the fiscal crisis in the EMU». NBER. Consultáu'l 30 d'ochobre de 2011.
  17. ↑ Bancu Central Européu. «El presidente del Bancu Central Européu». Consultáu'l 13 de mayu de 2012.
  18. ↑ 18,0 18,1 Bancu Central Européu. «El Comité Executivu». Consultáu'l 13 de mayu de 2012.
  19. ↑ 19,0 19,1 Bancu Central Européu. «El Conseyu de Gobiernu». Consultáu'l 13 de mayu de 2012.
  20. ↑ https://www.ecb.europa.eu/press/govcdec/html/index.en.html
  21. ↑ https://www.ecb.europa.eu/press/accounts/2016/html/index.en.html
  22. ↑ http://www.portalautomotriz.com/noticias/economia-y-finanzas/bce-publicara-les actes-de-les sos xuntes mensuales-a-partir-de-xineru
  23. ↑ Croacia ye miembros de la O.Y. dende'l 1 de xunetu de 2013.
  24. ↑ Bancu Central Européu. «El Conseyu Xeneral». Consultáu'l 13 de mayu de 2012.
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 Bancu Central Européu. «El Conseyu de Supervisión». Consultáu'l 3 d'avientu de 2015.
  26. ↑ ECB Text: SSM Supervisory Board Members Appointed. MNI Deutsche Börse. 7 de marzu de 2015. https://mninews.marketnews.com/content/ecb-text-ssm-supervisory-board-members-appointed. Consultáu'l 12 de mayu de 2016. 
  27. ↑ 27,0 27,1 Bancu Central Européu (1 de xineru de 2015). «Suscripción de capital». Consultáu'l 3 d'avientu de 2015.
  28. ↑ European Central Bank (Setiembre de 2011). «Institutional Provisions» (inglés). Consultáu'l 12 de mayu de 2012.
  29. ↑ Bancu Central Européu (1 de xineru de 2015). «Suscripción de capital». Consultáu'l 2 d'avientu de 2015.
  30. ↑ 30,0 30,1 «Independence». European Central Bank. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2007.
  31. ↑ «Accountability». European Central Bank. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2007.
  32. ↑ «Executive Board». Banque de France. Archiváu dende l'orixinal, el 27 de payares de 2007. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2007.
  33. ↑ Philipp Bagus (2010). Tragedy of the Euru (PDF). ISBN 978-1-61016-118-3. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2011.
  34. ↑ ¿Quién votó al BCE?
  35. ↑ «Tresparencia». Bancu Central Européu. Consultáu'l 3 d'avientu de 2012.
  36. ↑ Eur-lex. «Consolidated versions of the treaty on European Union and of the treaty establishing the European Community» (inglés). Consultáu'l 12 de xunu de 2007.
  37. ↑ 37,0 37,1 Dougherty, Carter. «In ECB future, a new home to reflect all of Europe» (inglés). International Herald Tribune. Archiváu dende l'orixinal, el 19 de setiembre de 2008. Consultáu'l 2 d'agostu de 2007.
  38. ↑ 38,0 38,1 «Winning design by Coop Himmelb(l)au for the ECB's new headquarters in Frankfurt/Main». European Central Bank. Archiváu dende l'orixinal, el 24 de setiembre de 2007. Consultáu'l 2 d'agostu de 2007.
  39. ↑ «Launch of a public tender for a xeneral contractor to construct the new ECB premises». European Central Bank. Consultáu'l 2 d'agostu de 2007.

Enllaces esternos

editar

Testos xurídicos de la Xunión Europea:

  • eur-lex.europa.eu Tratáu de la Xunión Europea
  • eur-lex.europa.eu Tratáu de Funcionamientu de la Xunión Europea
  • eur-lex.europa.eu Protocolos a los Trataos de la Xunión Europea; Protocolu nº4 sobre l'Estatutu del Sistema Européu de Bancos Centrales y del Bancu Central Européu
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Bancu_Central_Européu&oldid=4266475»