Catherine Spaak

actriz y cantante francesa (1945–2022)

Catherine Spaak (3 d'abril de 1945Boulogne-Billancourt – 17 d'abril de 2022Roma) foi una actriz, cantante, baillarina y presentadora televisiva francesa nacionalizada italiana.

Catherine Spaak
Vida
Nacimientu Boulogne-Billancourt[1]3 d'abril de 1945[2]
Nacionalidá Bandera de Bélxica Bélxica
Bandera d'Italia Italia
Bandera de Francia Francia
Residencia Roma
Llingua materna francés
Muerte Roma17 d'abril de 2022[3] (77 años)
Familia
Padre Charles Spaak
Madre ‎Claudie Clèves‎
Pareyes Johnny Dorelli
Pasquale Festa Campanile
Fíos/es 2
Hermanos/es ‎Agnès Spaak‎
Estudios
Llingües falaes francés
italianu
Oficiu cantante, actriz de cine, actriz de teatru, presentadora de televisiónactriz
Influyencies Eckhart Tolle y Ruben Edgardo Caime
Xéneru artísticu pop
Instrumentu musical voz
guitarra
IMDb nm0816457
catherinespaak.eu
Cambiar los datos en Wikidata

Biografía editar

Catherine Spaak provién d'una familia belxicana que cunta ente los sos miembros tamién artistes y homes políticos: la madre ye l'actriz Claudie Clèves, el padre Charles ye un guionista cinematográficu, la hermana Agnes foi tamién actriz y depués fotógrafa, mientres el tíu Paul-Henri desempeñó'l cargu de primer ministru de Bélxica.[4][5] Dempués recitar un pequeñu papel con tan solo 14 años na película Le trou de Jacques Becker, debuta n'Italia en 1960 con Duces engaños d'Alberto Lattuada que va condicionar los sos roles socesivos, centraos sobre l'estereotipu d'una adolescente desprejuiciada. El mesmu personaxe, con oportunes variaciones, atopar en munches películes qu'interpreta na primer metá de los '60, como Diciochoañeras al sol, Il sorpasso, La noia, La caliente vida, La Parmigiana, La mentirosa y Unes ganes lloques, mientres que'l so rodaxe conoz a Fabrizio Capucci, col que se va casar en 1963 y de que la so unión, que nun duró enforma, naz Sabrina, actriz de teatru.

Coles mesmes la Dischi Ricordi ufiérta-y un contratu y son grabaos los sos primeros discos de 45 r.p.m., ente los cualos Dasme mieu (1964) (Alberto Testa-Iller Pattacini); dalgunos (Aquellos de la mía edá, versión de Tous les garçons et les filles de Françoise Hardy y L'exércitu del surf notable al igual que Nós somos los mozos) vuélvense ésitos nos Hit parade, gracies tamién a la publicidá nes variedaes televisives del sábadu nueche de les cualos de cutiu ye güéspede. En 1964 llogra la Targa d'Oru nos David de Donatello y sigue trabayando n'Italia colos más célebres autores y direutores, convirtiéndose nuna presencia repitida na comedia a la italiana (L'armada Brancaleone, Adulteriu a la italiana, La matriarca, Certo, certissimo, anzi... probabile).

En 1968 so la direición de Antonello Falqui interpreta La vilba allegre, musical televisivu estrayíu de la opereta homónima anque nes partes cantaes ta doblada por Lucía Mannucci del Quartetto Cetra, el so protagonista varonil ye Johnny Dorelli, y ente los dos naz un venceyu sentimental. Dende 1970 empieza a escribir pa delles publicaciones periodístiques, collaborando col Corriere della Sera, Amiga, Marie Claire, Il Mattino, TV Sorrises y Cantares, mientres adulces dilata l'actividá cinematográfica. Na temporada 1978-1979 recita'l rol de Rosana na comedia musical Cyrano (de Riccardo Pazzaglia y Domenico Modugno), pa la direición de Daniele De Anza; na temporada siguiente ye sustituyida por Alida Chelli.

Dende'l 28 de setiembre de 1985 hasta 1988 presenta les primeres trés ediciones de Forum col xuez Santu Licheri, al interior de Bon Domingo. Autora y presentadora del talk-show d'ésitu, el más famosu de los cualos queda Harem (más de 15 ediciones pa Rai 3), ye inda güei apreciada pol públicu pola so elegancia y refinamientu. Dende'l 26 de xineru de 2015 ye unu de los participantes de la décima edición del reality show La islla de los famosos, nel aire sobre Canal 5 y presentáu por Alessia Marcuzzi; esti trabayu atayóse'l 2 de febreru de siguío d'una decisión de la mesma Spaak.[6] Xunto con Brigitte Bardot, participó na apelación siguida a José Barroso pa una Xornada Vexetariana Europea.[7]

Carrera editar

Premiu editar

  • David de Donatello 1964: Targa d'oru

Discografía editar

33 xiros editar

EP editar

  • 1962 - Antes de ti dempués de ti / Piensu en ti / Mes amis, mes copains / Te ris de mi (Discos Alcuerde, ERL 210, EP 7")

45 xiros editar

  • 1962 - Perdón/Tu y yo (Discos Alcuerde, SRL 10-280)
  • 1963 - Aquellos de mi edá/Xugué col corazón (Discos Alcuerde, SRL 10-323)
  • 1963 - Antes de ti dempués de ti/Nós dos (Discos Alcuerde, SRL 10-328)
  • 1963 - Te ris de mi/Mes amis, mes copains (Discos Alcuerde, SRL 10-335)
  • 1964 - Estos venti años mios / Piensu en ti (Discos Alcuerde, SRL 10-340)
  • 1964 - Nun ye nada/Díes azules (Discos Alcuerde, SRL 10-343)
  • 1964 - L'exércitu del surf/Dasme mieu (Discos Alcuerde, SRL 10-346)
  • 1965 - Si quiesme quiesme/La nuesa primavera (Discos Alcuerde, SRL 10-381)
  • 1966 - Ayeri/Venti años o pocu más (Discos Alcuerde, SRL 10-407)
  • 1967 - La nueche ta fecha pa robar/Suaños y namás (Discos Alcuerde, SRL 10-472)
  • 1968 - Vilja/Calla'l llabiu (Det, DTP 24)
  • 1968 - Igor y Natacha/Un día (Det, DTP 41)
  • 1969 - Oh!/Daqué ta camudando (Det, DTP 51)
  • 1970 - Con cuál amor, con cuanto amor/Los regalos del pasáu (Det, DTP 58)
  • 1970 - Nun Namoro más/Promeses prometíes (CGD, N 9772) con Johnny Dorelli
  • 1972 - The Godfather/Song Sung Blue (CGD, 8279) con Johnny Dorelli
  • 1973 - Una velada xunto con ti/Nun sé más como amar (CGD, 1117) con Johnny Dorelli
  • 1973 - Asina un home y una muyer/Provemos a namoranos (CGD, 1951) con Johnny Dorelli
  • 1975 - Un branu/Hola (CGD, 3461)
  • 1975 - Confesión/Mea culpa (CGD, PRG 33) con Johnny Dorelli
  • 1975 - Post scriptum/Meditación 2 (CGD, PRG 34)
  • 1976 - Diez años más namoré del mio home (CGD, 4209)
  • 1977 - Vivir contigo/Usté (CGD, 5316)
  • 1979 - Llíu/Vas Cantar si voi cantar (Warner Bros Records, T 17498)

Participaciones editar

  • 1964 - Parada de branu (Discos Alcuerde, MRL 6038)

Filmografía editar

Cine editar

 
Imaxe de la película Tres nueches d'amor.
 
Fotograma de La vilba,
episodiu de la película 3 notti d'amore.
  • 3 notti d'amore, dirixida por Renato Castellani, Luigi Comencini y Franco Rossi (1964)
  • Rondar, direición de Roger Vadim (1964)
  • Week-end à Zuydcoote (Sablera encesa), direición de Henri Verneuil (1964)
  • Oggi, domani, dopodomani - episodiu "L'uomo dei 5 palloni" de Marco Ferreri (1965)
  • La bugiarda, direición de Luigi Comencini (1965)
  • Made in Italy, direición de Nanni Loy (1965)
  • Il marito è mio y l'ammazzo quando el mio pare, direición de Pasquale Festa Campanile (1968)
  • Madamigella di Maupin, direición de Mauro Bolognini (1966)
  • Non faccio la guerra, faccio l'amore, direición de Franco Rossi (1966)
  • Adulteriu all'italiana, direición de Pasquale Festa Campanile (1966)
  • L'armata Brancaleone, direición de Mario Monicelli (1966)
  • Hotel, direición de Richard Quine (1967)
  • Una ragazza piutosto complicata, direición de Damiano Damiani (1968)
  • La notte è fatta per... rubare, direición de Giorgio Capitani (1968)
  • La matriarca, direición de Pasquale Festa Campanile (1968)
  • If It's Tuesday, This Must Be Belgium, direición de Mel Stuart (1969)
  • Certo, certissimo, anzi... probabile, direición de Marcello Fondato (1969)
  • Con quale amore, con quanto amore, direición de Pasquale Festa Campanile (1970)
  • Il gatto a nove code, direición de Darío Argento (1971)
  • La schiava io ce l'ho e tu non, direición de Giorgio Capitani (1972)
  • Un uomo dalla pelle dura, direición de Franco Prosperi (1972)
  • Causa di divorzio, direición de Marcello Fondato (1972)
  • Un meurtre est un meurtre, direición de Etienne Périer (1972)
  • Cari genitori, direición d'Enrico Maria Salerno (1973)
  • Storia di una monca de clausura, direición de Domenico Paolella (1973)
  • La via dei babbuini, direición de Luigi Magni (1974)
  • Los pájaros de Baden-Baden, direición de Mario Camus (1975)
  • La parola di un fuorilegge... è legge!, direición d'Antonio Margheriti (1975)
  • Febbre da cavallo, direición de Steno (1976)
  • Bruciati da cocente passione, direición de Giorgio Capitani (1976)
  • Per vivire meglio, divertitevi con noi, direición de Flavio Mogherini (1978)
  • Io e Caterina, direición d'Alberto Sordi (1980)
  • Rag. Arturo De Fanti, bancariu-precariu, direición de Luciano Salce (1980)
  • Les séducteurs - episodiu El carné d'Armando, direición de Dino Risi, Bryan Forbes, Édouard Molinaro y Gene Wilder (1980)
  • Miele di donna (Duce piel de muyer), direición de Gianfranco Angelucci (1981)
  • Claretta, direición de Pasquale Squitieri (1984)
  • L'ingrannagio, direición de Silverio Blasi (1987)
  • Scandalo segretto, direición de Monica Vitti (1989)
  • Tandem, direición de Lucio Pellegrini (2000)
  • Joy - scherzi di gioia, direición d'Adriano Wajskol (2002)
  • Promessa d'amore, direición de Ugo Fabrizio Giordani (2004)
  • Te lo leggo negli occhi, direición de Valía Santella (2004)
  • Della parte giusta, direición de Roberto Leoni (2005)
  • L'uomo privato, direición de Emidio Greco (2007)
  • Alicia, direición de Oreste Crisostomi (2009)
  • I più grandi di tutti, direición de Carlo Virzì (2012)

Dobladoras italianes editar

  • María Pía Di Meo en Diciochoañeras al sol, Les ganes lloques, La matriarca, La noia, La parmigiana, L'home ye mio y matar cuando me paez, El gatu de nueve coles
  • Adriana Asti en Duces engaños
  • Fiorella Betti en El buecu
  • Melina Martello en Il sorpasso
  • Flaminia Jandolo en Adulteriu a la italiana
  • Lia Tanzi en Quemaos por encesa pasión
  • Paila Pavese en Fiebre de caballu

Televisión editar

  • 1968: "La vilba allegre", direición de Antonello Falqui
  • 1978: "La gata"
  • 1979: "La décima víctima", episodiu de los "Cuentos de ciencia ficción de Blasetti"
  • 1983: "Bendicha y compañía"
  • 1983: "La martingala"
  • 1984-1986: "Un seul etre vous manque"
  • 1986: "Jour de sable"
  • 1986: "Les rire de Cain"
  • 1986: "Les ganes de vencer"
  • 1988: "Y non quieren dise!"
  • 1989: "Y si depués vanse?"
  • 1989: Asuntos de familia
  • 1992-1994: "Bonnes et mauvaises surprises", "Des vacances mouvementées" y "Dures, dures la rentrée", episodios de "Una familia terrible"
  • 2000: "La vuelta del pequeñu Lord"
  • 2004: "Julie, chevalier de Maupin"
  • 2005: Un sitiu al sol
  • 2006: Esta ye la mio tierra
  • 2011: Les encuestes del inspector Zen, BBC One
  • 2013: Un médicu en familia 8

Programes televisivos editar

  • Videu Noche - Catherine Spaak: Yo soi interesada, Rai (1978)
  • Tv7, Rai Uno (1980)
  • Llinia verde, Rai Uno (1981)
  • Forum, Canal 5 (1985-1988)
  • Harem, Rai Trés (1988-2002)
  • Pascià, Rai Trés (1996)
  • El suañu del ánxel, La7 (2003)
  • Destinos: cuando la vida ye novela, Rede 4 (2004)

Reality y talent show editar

  • Baillando coles estrelles 4, Rai Uno (2007)
  • Puede faese!, Rai Uno (2014)
  • La islla de los famosos 10, Canal 5 (2015)

Teatru editar

  • 1968: Esperando Jo (d'A. Coppel y C. Magnier)
  • 1971: Promeses, promeses (de N. Simon)
  • 1978: Cyrano (de Riccardo Pazzaglia y Domenico Modugno)
  • 2004: L'home del destín (de Y. Reza),
  • 2005: La cabra (de Y. Albee)
  • 2006-07: Hestories Paraleles (de C. Spaak)
  • 2008: Vivien Leigh - La última conferencia (de M. Lafferty)
  • 2013: Cuentos del faru (de C. Spaak)

Llibros editar

  • 26 Muyeres, Mondadori, (1984)
  • De mi, Bompiani, (1994)
  • Un corazón perdíu, Mondadori, (1996)
  • Más allá del cielu, Mondadori, (1997)
  • Él, Mondadori, (2007)

Referencies editar

  1. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 15 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. Afirmao en: Internet Movie Database. Identificador IMDb: nm0816457. Data de consulta: 13 ochobre 2015. Llingua de la obra o nome: inglés.
  3. «È morta Catherine Spaak, addio all'icona di bravura, sensualità e ribellione» (italianu).
  4. Agnès Spaak - Biography nell'IMDB
  5. Agnès Spaak Photographer
  6. Catherine Spaak | Isola dei Famosi 2015 | DavideMaggio.it
  7. Clima: Catherine Spaak al fianco della Bardot, bene giornata vexetariana Ue in IGN News

Enllaces esternos editar