Abel Pacheco de la Espriella
Abel Pacheco de la Espriella (22 d'avientu de 1933, San Xosé) ye un médicu, siquiatra, comerciante, personaxe televisivu y escritor costarricense. Foi presidente de Costa Rica pol Partíu Unidá Social Cristiana, mientres el periodu 2002-2006.
Abel Pacheco de la Espriella | |||
|---|---|---|---|
 | |||
8 mayu 2002 - 8 mayu 2006 ← Miguel Ángel Rodríguez Echeverría - Óscar Arias Sánchez → | |||
| Vida | |||
| Nacimientu | San Xosé, 22 d'avientu de 1933[1] (90 años) | ||
| Nacionalidá |
 Costa Rica | ||
| Estudios | |||
| Estudios |
Universidá Nacional Autónoma de Méxicu Universidá Estatal de Luisiana | ||
| Llingües falaes | castellanu | ||
| Oficiu | escritor, políticu, psiquiatra | ||
| Emplegadores | Universidá de Costa Rica | ||
| Premios | |||
| Creencies | |||
| Relixón | catolicismu | ||
| Partíu políticu |
Partido Unidad Social Cristiana (es)  | ||
 | |||
Biografía
editarFíu d'Abel Pacheco Tinoco, llabrador bananero y Marta de la Espriella Díaz-Granados,[2] hermanu de Daniel, Rita, María, Carlos y Claudio. Casó en primeres nupcias con Elsa María Muñoz Batha y en segundes con Leila Rodríguez Stahl. Tien seis fíos: Abel, Elsa, Yolanda, Sergio, Valeria y Fabián. Cursó los sos estudios na Escuela Bonaventura Corrolades y nel Colexu Los Angeles. Graduar de médicu na Universidá Nacional Autónoma de Méxicu, tien una especialidá de Psiquiatría de la Universidá de Luisiana. Na so mocedá foi siguidor del Dr. Rafael Ángel Calderón Guardia, ya inclusive participó en 1955 nel intentu d'invasión de les fuercies calderonistas ganaes mientres la guerra civil de 1948.[3]
Foi direutor del Hospital Nacional Psiquiátricu, (1973-1976), llugar onde trabayara mientres 16 años y onde llogró revolucionar la psiquiatría costarricense otorgándo-y una visión más moderna que reivindicara la imaxe del enfermu mental. Desenvolvió mientres la so xestión programes de responsabilidá social corporativa que dexaron a los pacientes internos emplegase y llograr asina ingresos mientres s'atopaben so tratamientu pa poder siguir sosteniendo a la so familia.
Mientres munchos años empezando nel añu 1976, foi bien popular ente la población por cuenta de que conducía un microprograma televisivu, llamáu "Comentarios col Dr. Abel Pacheco", que tuvo al aire hasta l'añu 2001 cuando empieza la so carrera pola presidencia, tamién tuvo otros programes como "Ayeri y güei na historia" y "Lleendes y tradiciones nacionales".
Mientres los años ochenta desempeñar con ésitu como comerciante de ropa. Abrió una tienda nel centru de San José llamada El palaciu del pantalón, recordada polos sos llamativos anuncios televisivos de la "moda furris". Pacheco atendió personalmente esti negociu hasta 1994 cuando decidió incursionar nel sable políticu.
Cuando don Miguel Ángel (Rodríguez) pidióme que me metiera de presidente del partíu y de diputáu, ende tou camudó, porque'l que quiera tienda que la atienda."[4]
Dende'l 22 d'agostu de 2014 ye miembru honoríficu de l'Academia Costarricense de la Llingua.[5]
Vida política
editarEn 1994 entra na vida política buscando un puestu nel Poder Executivu, cuando se postula como Primer Vicepresidente, na papeleta encabezada por Miguel Ángel Rodríguez Echeverría, siendo derrotáu por José María Figueres Olsen.
En 1998 foi escoyíu diputáu pa l'Asamblea Llexislativa. Debíu al refugu de la población poles polítiques que'l gobiernu de Rodríguez (1998-2002) buscaba la privatización del ICE,[ensin referencies] y siendo una conocida figura, pola so participación na televisión, surde como'l candidatu con más ampliu sofitu de les mayoríes.
Asina, Pacheco foi llamáu'l políticu del pueblu» yá que'l so perfil nun correspondía al perfil del políticu tradicional, sinón que llanzó una campaña más personal, onde él yera'l representante del típicu costarricense, humilde y bonachón, tantu que'l so lema de campaña foi Vote por usté.
Por cuenta de los sos problemes de salú, según a la so edá, creóse incertidume sobre'l so nomamientu como candidatu pol gobernante Partíu Unidá Social Cristiana, amás de que pa esi momentu quien taba liderando les encuestes yera l'opositor Rolando Araya Monge del Partíu Lliberación Nacional.
Sicasí, llogró ganar sofitu, sol lema "La hora del abrazu", onde s'estremó de la política tradicional, inclusive hasta del sofitu del so propiu partíu, pa empezar una campaña que la llevó a ganar les eleiciones el 3 de febreru de 2002, con un marxe del 38,6%, a lo postrero insuficiente, yá que pa ser escoyíu presidente, la llei costarricense esixe un 40% a lo menos.
En daqué ensin precedentes na «Nueva República» (dempués de la Revolución del 48), les eleiciones dir a una segunda ronda, ganando con un contundente 58% sobre'l segundu llugar Rolando Araya.
Presidencia
editarPacheco tuvo d'enfrentar el primer parllamentu multipartidista en bien de décades, lo cual fixo difícil l'aprobación de ciertos proyeutos.
Llogros del so gobiernu
editarMientres l'alministración Pacheco amenorgóse'l gastu públicu y el déficit fiscal, tamién creció la economía y amenorgóse la delda interna.[3] Protexó'l mediu ambiente con midíes llamaes «garantíes ecolóxiques»,[3] según abolió la minería a cielu abiertu ya impunxo una moratoria a la esplotación petrolera. Aplicó polítiques pa la integración de la muyer nel ámbitu públicu, l'amenorgamientu de la mortalidá infantil y la seguridá pública.[3]
Plan Fiscal
editarPacheco intentó l'aprobación d'una reforma fiscal nel país, pero la oposición de diverses bancaes como'l Movimientu Llibertariu y el Partíu Aición Ciudadana torgar.
El polémicu conveniu qu'estremaría la opinión pública costarricense y que llevaría al país a realizar el primer referéndum de la so historia empezó a axustase mientres l'Alministración Pacheco siendo ministru de Comerciu Esterior Alberto Trejos y xefa de negociadores la futura ministra de Comerciu Anabel González. El tratáu aprobaríase vía referéndum mientres l'alministración Arias.
Sofitu al conflictu bélicu contra Iraq
editarPacheco y el so Canciller Roberto Tovar, en comunicáu del 19 de marzu de 2003 espresaron el so sofitu al conflictu bélicu contra Iraq: la nuesa vocación de paz nun tien de ser interpretada como indiferencia o tolerancia ante'l terrorismu. Amás, nel conflictu ente la paz y el terrorismu nun somos neutrales. Costa Rica ye y va ser una aliada lleal, firme y decidida a favor de quien busquen la paz, la llibertá, la democracia y el respetu a dereches internacional.
En sentencia de les 14:31 hores del 8 de setiembre de 2004, la Sala Constitucional de la Corte Suprema de Xusticia de Costa Rica anuló esi alcuerdu y ordenó al Gobiernu de Pacheco a faer les xestiones necesaries por que los EE.XX. escluyeren a Costa Rica del llistáu de miembros de la coalición contra Iraq, publicada na páxina web de la Casa Blanca.
Esi alcuerdu foi anuláu pola Sala Constitucional en respetu al ordenamientu xurídicu y réxime de convivencia costarricense basáu na paz y neutralidá perpetua, esforciáu pol Poder Executivu, qu'espresó un criteriu que nunca representó la voluntá de la inmensa mayoría de la población. Col intre del tiempu, el calter apodíctico de la inconstitucionalidá declarada amontóse, non solo pola indiscutible violación acaecida en contra de los cánones xurídicos que rixen la materia nos trataos internacionales y la Constitución costarricense, sinón tamién porque quedó demostráu que l'argumentu principal pa xustificar la guerra -el peligru que representaba pa la paz mundial la posesión d'armes de destrucción masiva per parte del réxime del Sadam Husein- resultó ser falsu.
Esi sofitu del Gobiernu de Pacheco ye parodizado (dada la falta d'exércitu de Costa Rica) nel documental Fahrenheit 9/11 del cineasta Michael Moore quien recibió la Palma d'Oru nel Festival de Cannes.
Tres la so presidencia
editarPacheco dio-y l'adhesión al candidatu del Partíu Aición Ciudadana Luis Guillermo Solís pa les eleiciones presidenciales de 2014 y ufiertó-y el sofitu del «abelismo» ya inclusive apaeció na so publicidá.[6]En 2017 da-y el so sofitu a Rafael Ortiz en busca a ganar la candidatura del PUSC camín de les eleiciones de 2018. Tres la derrota d'Ortiz na Convención , Pacheco caltener nel Partíu y nun tuvo problema en da-y l'adhesión al candidatu del so partíu, Rodolfo Piza, inclusive saliendo na so publicidá televisivo.
Llibros escritos
editar- Pasu de tropa
- Una rapaza
- El Fíu d'árbol
- La tolvanera
- Cuentos del Pandu Central
- Cuentos del Pacíficu
- Xente ensin ancla
- Más embaxo de la piel (llibru de rellatos curtios, premiáu en 1972 cola reconocencia Aquileo J. Echeverría).
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: Munzinger Personen. Apaez como: Abel Pacheco de la Espriella. Identificador Munzinger: 00000023558. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: alemán.
- ↑ «Ascendencia presidencial». Xenealoxía d'Abel Pacheco de la Espriella, presidente de la República, escoyíu pal periodu 2002-2006. La Nación. Consultáu'l 29 de payares de 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 CIDOB Abel Pacheco de la Espriella
- ↑ Abel y la ruta del sol. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
- ↑ Mena, Fabio (22 d'agostu de 2014). llingua periódicu=CRHoy Ex-presidente Abel Pacheco ye miembru honoríficu de l'Academia Costarricense de la Llingua. http://www.crhoy.com/ex-presidente-abel-pacheco-ye-miembru-honorariu-de-l'academia-costarricense-de-la llingua periódicu=CRHoy. Consultáu'l 24 d'agostu de 2014.
- ↑ «Ex-presidente Pacheco oficializa adhesión a Luis Guillermo Solís». Archiváu dende l'orixinal, el 2022-08-08.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Abel Pacheco de la Espriella.- Biografía pol CIDOB
| Precedíu por: Miguel Ángel Rodríguez Echeverría 1998-2002 |
 2002-2006 |
Asocedíu por: Óscar Arias Sánchez 2006-2010 |
| Precedíu por: Miguel Ángel Rodríguez Echeverría 1998 |
Candidatu presidencial del Partíu Unidá Social Cristiana 2002 |
Asocedíu por: Ricardo Toledo Carranza 2006 |
| Precedíu por: Alberto Cañes Escalante 1994-1998 |
Diputáu de l'Asamblea Llexislativa de Costa Rica (1º puestu per San José) 1998-2002 |
Asocedíu por: Édgar Mohs Villalta 2002-2004 |
Datos: Q217794- Multimedia: Abel Pacheco de La Espriella
