Gramática de la llingua común de los griegos
La Gramática de la llingua común de los griegos (en griegu Γραμματικὴ τῆς κοινῆς τῶν Ἑλλήνων Γλώσσης) ye la primera gramática conocida del griegu modernu.[1] Escribir el humanista corfiota Nikolaos Sofianós alredor de 1550, anque nun foi editada hasta 1870.[2] La finalidá d'esta gramática yera sirvir de complementu pa la redaición d'una serie completa d'obres pa educar al pueblu griegu na so propia llingua, y non en griegu antiguu.[2]
| Gramática de la llingua común de los griegos | |
|---|---|
| obra escrita | |
| Datos | |
| Autor |
Nikólaos Sofianós (es)  |
| Llingua de la obra | griegu |
 | |
Conteníu
editarLa obra ta estructurada nuna serie de capítulos que traten les temes más básiques de la gramática tradicional: l'alfabetu y les partes de la oración, ensin faer mención a la sintaxis. Empieza, como yera normal nes gramátiques d'esta dómina, definiendo'l conceutu de gramática:
Ἡ γραμματικὴ ἔναι μία τέχνη ὁποῦ μᾶς παιδεύει νὰ γράφομεν καὶ νὰ λαλοῦμεν ὀρθά.La gramática ye un arte que nos enseña a escribir y falar correutamente.Gramática de la llingua común de los griegos.[3]
El gruesu de la gramática ye, ello ye que una traducción sintética al griegu modernu de la célebre Tékhne Grammatiké de Dionisio de Tracia. Na so versión, Sofianós resume gran parte de les esplicaciones filolóxiques de Dioniso, suprimiendo tol conteníu filosóficu y centrándose nes regles y la terminoloxía. Amás, afai les esplicaciones ellí onde ye necesariu, como na cantidá de númberos (3 en griegu antiguu, 2 en modernu); el númberu de conjugación, que s'amenorga a la metá (de 13 a namái 6) o'l artículu definíu, que disgrega del pronome relativu. Sofianós inclúi amás una estensa esplicación sobre la formación del participiu y amplía la información sobre la prosodia y el alverbiu.
La gran diferencia ente dambes obres ye l'ampliu espaciu que dedica Sofianós a la construcción de la declinación y la conxugación, a diferencia de la obra de Dionisio, en que namái se menten y delimitan estes categoríes. Sofianós espón refechamente'l paradigma de les 7 declinaciones qu'establez pal griegu modernu, facilitando abondosos exemplos y esceiciones. Inclúi'l dativu nos sos paradigmes, pero la forma que presenta ye siempres idéntica al xenitivu (el dativu yá se perdiera na llingua oral, recoyendo'l xenitivu gran parte de les sos antigües funciones). La conxugación verbal antigua simplificárase enforma en griegu modernu, que constrúi munchos tiempos de manera perifrástica. Sicasí, Sofianós, que bebe de Dionisio de Tracia, presenta tolos tiempos y maneras del griegu antiguu y ufierta, poro, les perífrasis correspondientes a cada unu d'estos tiempos, lo que lu ocupa más de la metá de la gramática.
Tocantes a la ortografía, prescinde totalmente de la iota suscrita y utiliza «ἱ» y «οἱ» pal artículu definíu masculín y femenín respeutivamente, en llugar de los convencionales entós: «οἱ» pal masculín y «ῇ» o «αἱ» pal femenín.[2]
A la fin de la obra inclúi un epílogu nel qu'esplica la finalidá de la so obra y les sos intenciones: producir una serie completa d'obres pa educar al pueblu griegu na so propia llingua, y non en griegu antiguu, escribiendo esta gramática como complementu a les varies obres didáctiques clásiques que traduxera al griegu modernu.[2] Sicasí, la so actividá nun siguió más allá de 1551, polo que se cree que la muerte sobreviéno-y esi añu.[2]
Referencies
editar- ↑ Γιώργος Παπαναστασίου [Giórgos Papanastasíou]. «Οι γραμματικές της Νέας Ελληνικής [Les gramátiques del griegu modernu]». Abnet, ο κόμβος της Ελληνικής Γλώσσας. Archiváu dende l'orixinal, el 3 d'avientu de 2010. Consultáu'l 7 d'abril de 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Νικολάος Σοφιανός [Nikolaos Sofianós] (1870). «Préface», Émile Legrand: Γραμματικὴ τῆς κοινῆς τῶν Ἐλλήνων Γλώσσης [Gramática de la llingua común de los griegos] (en francés, griegu y llatín). París: Librairie Misonneuve et Cie., páx. 5-24.
- ↑ Νικολάος Σοφιανός [Nikolaos Sofianós] (1870). «Γραμματική [Gramática]», Émile Legrand: Γραμματικὴ τῆς κοινῆς τῶν Ἐλλήνων Γλώσσης [Gramática de la llingua común de los griegos] (en francés, griegu y llatín). París: Librairie Misonneuve et Cie., páx. 27-82.
Enllaces esternos
editar- «Γραμματικὴ τῆς κοινῆς τῶν Ἑλλήνων Γλώσσης - Grammaire de la langue grecque vulgaire» (griegu). Anemi, Digital library of modern Greek studies. Consultáu'l 7 d'abril de 2011.
Datos: Q5884186
