Lamia
Na mitoloxía griega, Lamia o Lamna yera una reina de Libia a la que Zeus amó[1], fía de Poseidón o Belo y Libia. Hera tresformóla nún monstruu y mató a los sos fíos (o n'otres versiones, mató a los sos fíos y foi l'amarguriu el que la tresformó en monstruu.) Lamia foi condergada a nun poder pesllar los güeyos[2], talo que siempres tuviera cola obsesión de los sos fíos muertos. Zeus dio-y el poder de poder sacase los güeyos p'asina poder aselecer, y tornar a ponelos llueu. Lamia tinía rocea de les otres más y tarmiaba a los sos fíos. Tenía el cuerpu de serpiente y los pechos y la cabeza d'una muyer. Considerábase davezu femenina, pero tamién de xemes en cuandu masculina o hermafrodita.
Lamia | ||
---|---|---|
Información | ||
Sexu | femenín | |
Conexones | ménade (es) | |
Padres | Poseidón Libia (es) | |
Fíos | Sibila eritrea (es) | |
[editar datos en Wikidata] |
El so nome ye revexosu na so etimoloxía, rellaciónase con "lámyros" fartón y "laimos", pescuezu, gargüelu.
Lempriere, nel so dicionariu, camienta que Lamia ye'l modelu pa los lamiae pequeños monstruos africanos cuyos siseos son prestosos pero que mataben a los neños, y que éstos son anguaño denomaos como lémures.
Semeyanzes na Península
editarNa mitoloxía de la Península Ibérica, alcontramos dalgunos indicios o semeyances de Lamnas o Lamias, na estaya Norte, que caltienen dalgún parecíu, y dánse un aldéu a les Lamnas griegues.
Mitoloxía asturiana
editarLa Xana. Artículu principal: Xana
Les Xanes son muyeres enforma perguapes, llargues calleznes y piel cande, con túniques de plata o blanques. Esta visualización ta xunida, davezu, a les xanes poseedores d'ayalgues y a les xanes encantaes. Viven nes orielles de los regatos y fontanes, curiando nes sos cueves peñes d'oru, ganáu y abondes ayalgues...davezu tan vixilaes polos Cuélebres
..."Asina, nel pozu Llagu nel altu Brañavalera (Ḷḷena) hai un cuélebre de siete cabeces que ta curiando por ochu xanes dientru d'un pozu. Na más pue desaniciar l'encantu una moza que se llame Sol, colos güeyos negros y el pelu roxu, que cumpla 22 años el día San Xuan y que coincida coles fiestes de San Xuan y el Corpus y l'alborecer tea ñeváu." (Alberto Álvarez Peña) [1]
Davezu, cúntase que les xanes roben ñeños y qu'entren nes cases a tarmiar o robar, los que les ven suelen describiles pequeñines, comu nianines, roínes y de color mui prietu, como los sos fíos, los xaninos, que son tamién mui roínos y negros.
Mitoloxía vasca
editarN'euskera, lamia. Na mitoloxía vasca, les "lamies" son xenios mitolóxicos davezu describíos con pies d'ave. Cásique siempres femeninos, moren nos ríos ya fontanes au acostumen a peñar les calleznes con peñes d'oru. Son davezu bones y namái s'enoxen si-yos roben los sos peñes. La mitoloxía vasca desplica la so desaparición pola mor de les ermites.
A vegaes tienen aldéu d'una muyer perguapa, y atrayen a los homes, y ye dable distinguiles polos pies de patu.. Davezu tienen fíos con ellos. N'otres lleendes son metá humanos y metá pexes. Otres hestories cunten que namái son la diosa Mari.
Otra lleenda cunta que una vegada, una muyer robó-y el peñe d'oru a una lamia, y ésta, encerriscada quixo maldecila, pero nun foi quien darréu que sonó'l campanu de la ilesia y salvóse.
Mitoloxía Búlgara
editarNos cuentos ya hestories populares Búlgares, la lamia ye una criatura misteriosa con delles tiestes, que pue faceles xorrecer una y otra vegada si-y les tayen. Aliméntase del sangre[2] de la xente, o davezu, matando muyeres xóvenes. Esti monstruu amedrana los pueblos y abellúgase en cueves o nel sotarrén. En dalgunes hestories, tien ales, y n'otres el so aliendu ye de fueu. La lamia nun tien xéneru pero considérase femenina.