Florín
El florín[1] (fiorino d'oru n'italianu) foi una moneda medieval emitida en Florencia dende 1252 que se convirtió na moneda d'oru de referencia n'Europa nos sieglos XIII, XIV y XV.
| Florín | |
|---|---|
 | |
| País | República de Florencia |
| Primer emisión | 1252 |
| Última emisión | 1533 |
 | |
A mediaos del sieglu XIII la República de Florencia yera una potencia mercantil y económico nel Mediterraneu. Pa consolidar el so poder comercial empezó a acuñar una moneda d'altu valor que pudiera sustituyir a les pieces d'oru que fueren la referencia internacional hasta'l sieglu XII: el sueldu bizantín y el dinar islámicu.
El florín de Florencia foi una moneda d'oru que la so tipoloxía foi bien homoxénea, inclusive nes imitaciones posteriores que d'ella fixeron ( por cuenta del so ésitu) en toa Europa, notablemente na Corona d'Aragón, onde Pedro IV el Ceremoniosu empezó a acuñar el florín aragonés. Esta foi, nel anverso, la flor de lliriu, emblema parlante de Florencia, cola lleenda FLORENTIA y nel aviesu, el patrón d'esta república italiana, San Xuan Bautista, n'actitú de bendicir con nimbu y un blagu sofitáu nel so costazu esquierdo y superao con cruz, cola inscripción S.(anctus) IOHANNES B.(aptista).
El prestíu del florín florentín deber en gran midida a la constancia del so pesu y la pureza de la so llei. Trátase d'una moneda bien valorada pol so pesu de 3,5 gramos d'oru de cuasi 24 quilates, la más alta llei de les monedes d'esta dómina.
El so valor yera de venti sueldo (solidus), pero la calidá insuperable fizo que solo venti años tres la so primer emisión yá valiera trenta sueldos. Tanta foi la so estimación que'l florín llueu s'alzó como moneda de cuenta en toa Europa. Hasta finales del sieglu XIII foi ganando en valor y prestíu, qu'empezó a aparrar cola crisis monetaria del sieglu XV y l'apaición d'imitaciones de menor calidá nel restu d'Europa.
Nel sieglu XIV yera la moneda modelu n'Occidente, y empiecen los acuñamientos de florinos que caltienen la so tipoloxía ya iconografía n'Alemaña, Inglaterra, Francia, los Países Baxos, Portugal, Suecia, Polonia, Rusia y Aragón, onde se denominó Florín d'Aragón. Sacante en Francia (onde la imaxe del Bautista foi sustituyida pol blasón de la Casa d'Anjou y Xerusalén), toles imitaciones utilizaron la mesma tipoloxía, solo sustituyendo la lleenda de Florencia pola del reinu onde s'emitíen. Llueu s'amenorgó la llei d'estos florinos, sobremanera el d'Aragón, a 18 quilates, y produciéronse amenorgues nel pesu con al respective de los florinos orixinales, lo qu'acabó produciendo un desprestixu del florín que, nel sieglu XV, foi sustituyíu como moneda d'oru de referencia pol Ducáu de Venecia.
Bibliografía
editar- RUEDA SABATER, Mercedes, «El florín: un "dólar" bajomedieval» Archiváu 2010-04-02 en Wayback Machine, Na España Medieval (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión)., vol. 5, 1984 (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión)., Madrid, Universidá Complutense. ISSN electrónicu: 1988-2971.
Referencies
editar- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: florín
Enllaces esternos
editar- Money museum: Fiorino d'Oru. Consultáu'l 28 de mayu de 2012.
