Célestin Freinet

Célestin Freinet (15 d'ochobre de 1896, Gars – 8 d'ochobre de 1966, Vence) foi un pedagogu francés, entamador del métodu pedagóxicu que lleva'l so nome.

Célestin Freinet
Vida
Nacimientu	Gars, 15 d'ochobre de 1896
Nacionalidá	Francia
Muerte	Vence, 8 d'ochobre de 1966 (69 años)
Familia
Casáu con	Élise Freinet (es)
Estudios
Llingües falaes	esperantu castellanu
Oficiu	sindicalista, esperantista, miembru de la Resistencia francesa, pedagogu
Trabayos destacaos	Freinet Modern School Movement (en)

Biografía

Célestin Freinet nació nos Alpes franceses de Provenza, onde foi pastor. Esti fechu púnxolu siempres en contautu cola naturaleza, cola tierra y cola xente nel sen d'una familia humilde. El so orixe campesín espeyose na so obra. Ye ún de los más importantes renovadores na educación del sieglu XX. Foi un maestru pueblu, lo que se reflexa nes sos propuestes nacíes de la vida de tolos díes. Tres estudiar en Grasse, ente 1913-1919 foi a la escuela normal de maestros de Niza. La guerra del catorce (la Gran Guerra) garrólu y en 1915, a los 19 años, foi firíu pergrave nun pulmón, de lo qu'enxamás nun sanó dafechu. Apurriéron-y la Cruz de Guerra y la Lexón d'Honor y hebio de tar cuatro años pa espoxigar.

En 1920 llogró'l puestu de profesor axuntu na escuela de dos clases del pueblu de Bar-sur-Loup, nos Alpes Marítimos, averaos a Grasse y a Vence. Metió la imprenta na escuela y entamó un movimientu que se fizo a nivel del estáu al traviés los sos artículos na prensa profesional y política, amás de la so participación nos congresos internacionales de la "Nueva Educación" o"Escuela Nueva". Tuvo conocencia de los maestros d'entós, Ferrière, Claparéde, Bovet y Cousinet, y lleó los clásicos de la pedagoxía d'anguaño al facer les oposiciones a la inspeición primaria, que nun sacó. Alloñóse entós Nun solo de la pedagoxía tradicional, sinón tamién de la nueva pedagoxía, aínda la obra de Ferrière. Pon tolos porgüeyos pa meyorar el so pueblu natal, onde fundó una cooperativa de trabayadores pa lletrizar la población y ye un miembru activu del sindicatu y del Partíu Comunista. En 1925 treslladóse a la XRSS con una delegación sindical y ellí conoció a la muyer de Lenin, Krupskaia, Ministra d'Educación. Cuando en 1928 vase de Bar-sur-Loup a Saint-Paul-de-Vence, onde foi treslladao cola so muyer Elise, yá escomencipió la parte fondera de la so obra: la imprenta, la correspondencia de clas, la cooperativa escolar y, a nivel estatal, la Cooperativa d'Enseñanza Llaica (CELL). Freinet yá ye afamáu a niver estatal ya internacional polos congresos nos que participó y entamó.

Ente 1921 a 1935 el matrimoniu Freinet afonda y desendolca'l movimientu entamao, pero arrecortinen col fosqueru tratu dela Ca Conceyu gobernada pola drecha que consigue treslladalos: los testos qu'escribían llibremente los alumnos criticaben a los señoronos del pueblu. Unviaos de nueves a Bar-sur-Loup, nun almiten esi puestu a pesar de la bona acoyida de pas y alumnos, dimiten y dediquen tol so tiempu a desendolcar el movimientu y la Cooperativa d'Enseñanza LLaica, que tresformóse nuna verdadera empresa de producción de material y edición de documentos pedagóxicos. Asina nació la idea d'una escuela llibre esperimental. En 1934 y 1935 Freinet, col sofitu los comunistes, llogra construyir una escuela en Vence. Los alumnos alcuentrense ente les clases más probes y tienen de tar internos. Al entamar la Segunda Guerra Mundial amirábenlu como peligrosu pola so militancia comunista y ye pesllao nun campu concentración, anque depués llogra la llibertá. A lo llargo d'ella xúntase a los maquis del Briançonnais, algamando dirixilos. Tres la lliberación preside'l Comitée Lliberación de los Altos Alpes y refai la so actividá en Vence.

En 1948, la Cooperativa d'Enseñanza Llaica tresfórmase nel "Institutu de la Escuela Moderna", que s'enraigona en Cannes como un centru perimportante de fabricación y difusión de material pedagóxicu. En 1953 Freinet ye echáu del Partíu Comunista, col que tien dalgunes diferencies. Muerre en Vence en 1966.

Principales idees y aportaciones

La imprenta na escuela, una de les propuestes de Freinet

La escuela nun tien de dexar d'interesase na formación moral y cívica de los neños y neñes, yá qu'esta formación nun ye sólo pernecesaria, sinón imprescindible, y fai posible una formación humana dafechu.

Reflexa na escuela los entamos d'una educación pol trabayu y d'una pedagoxía moderna y popular. Les sos teoríes y aplicaciones sofítense na Escuela Nueva, pero algamen un carauter democráticu y social.

Pa Freinet tien d'amirase lo que ye la funcionalidá del trabayu, crear instituciones qu'impliquen que'l trabayu escolar seya'l pegoyu pa una escuela con sentíu, utilidá y función.

Otro de los finxos ye'l principiu de cooperación, nel qu'hai de facer un ambiente nel aula que permedie na rellación maestru-alumnu.

Pa finar, col métodu tradicional "el neñu ye a decodificar pero nun sabe lleer porque nun torna les pallabres en pensamientos". Freinet trabaya perfondamente nesti aspeutu del trabayu escolar.

Pegoyos pedagóxicos

1. El neñu ye de la mesma naturaleza que l'adultu.
2. Ser mayor enxamás ye sinónimu de tar penriba d'otros.
3. El comportamientu escolar d'un neñu depende del so estáu fisiolóxicu, orgánicu y constitucional.
4. Al neñu y al adultu nun-yos presta les imposiciones autoritaries.
5. Al neñu y al adultu nun-yos presta la disciplina ríxido, cuando esto se torna nuna obediencia pasiva de dalgo que se-y diz dende fuera.
6. A naide-y nun presta facer dalgunos trabayos cuando ye forciao a ello.
7. A toos mos presta escoyer los nuesos trabayos, al nun ser que s'escueya ventaxosamente.
8. A naide-y nun presta trabayar ensin nengún oxetivu, actuar neto a les máquines, suxetu a les rutines de les que nun participa.
9. Ye fundamental la motivación pal trabayu.
10. Ye preciso finar cola escolástica.
    1. Toos nagüen por tener ésitu. El fracasu desfae l'ánimu y el determín.
    2. Nun ye´l xuegu lo que ye natural, mas sí'l trabayu.
11. Nun son la observación, la esplicación y la demostración -procesos esenciales la escuela- los únicos caminos normales colos qu'algamar el conocimientu, ye tamién la esperiencia, que ye una conducta natural y universal dafechu.
12. La memoria, tan afalada pola escuela, nun ye tan necesaria, a nun ser cuando collabora en finxos esperimentales, onde s'atopa dafechu al serviciu la vida.
13. El deprender nun se llogra pol estudiu de regles y lleis, como munches vegaes se camienta, sinón pela esperiencia.
14. La intelixencia nun ye una facultá específica, que trabaya como un circuitu pesllau, lloñe de los otros elementos fonderos de la persona, como diz la escolástica.
15. La escuela afonda namái nuna mena astracto d'intelixencia, qu'actúa fuera de la realidá, fixada na memoria al traviés de les pallabres ya idees.
16. Al neñu nun-y presten recibir les lleiciones d'una mena autoritaria.
17. El neñu nun se cansa d'un trabayu funcional, oseya, qu'atiende a los finxos que-y marca la so vida.
18. Al neñu y al adultu nun-yos presten ser manexaos, nin recibir castigos. Eso ye una ofiensa pa la dignidá humanu, sobre too exercida publicamente.
19. Les notes y les clasificaciones son un error.
20. Fale lo menos posible.
21. Al neñu nun-y presta tar suxetu a un trabayu en rebañu. Fai meyor el trabayu d'una mena individual o d'equipu nuna comunidá cooperativa.
22. L'orden y la disciplina son pernecesarios nel aula.
23. Los castigos son siempres un error. Hai de camentar que son siempres despreciatibles y enxamás llogren la fin deseyada.
24. Na escuela d'anguaño hai de trabayar cooperativamente, ye dicir, llograr un gociu fonderu pol trabayu escolar per parte los neños y l'educador.
25. Cuando la clas enllénase siempres d'actividaes desaxeraes vase lloñe de la pedagoxía.
26. La conceición actual de les grandes escueles conduz a los alumnos y a los profesores al anonimatu, lo que ye un error y crea barreres.
27. La democracia de mañana entamase güei cola democracia na escuela. Un réxime autoritariu enxamás sería a facer ciudadanos democrates.
28. Una de les primeres condiciones de la renovación na escuela ye la consideranza al neñu y, al empar, el neñu tener consideranza al profesor; namái qu'asina llograremos educar dientro la dignidá.
29. La rempuesta social y política, que manifiesta una reaición pedagóxica, ye una oposición dafechu cola que tenemos de cuntar, ensin ser a evitala o camudala.
30. Ye cenciellamente necesariu tener una esperanza optimista na vida.

Les téuniques de Freinet

• El testu llibre: ye'l testu fechu polos neños coles sos propies idees, onde nun se-yos cunta'l tema d'él, nin el tiempu prefixáu. El testu espoxiga acordies a los siguientes pasos: la escritura, que constituye una actividá creativa ya individual; la llectura delantre tol grupu, trabayando la entonación y la modulación de la voz; falar so los testos ente toos.
• La revista escolar: fecha de los trabayos de los neños.
• Los planes de trabayu: falaos y entamaos ente los profesores y los alumnos, qu'entren dientro d'una planificación xeneral del cursu.
• Les charres: col que se trabaya l'espíritu críticu.
• Biblioteca de trabayu: el material clasifícase acordies cola dinámica y les necesidaes de consulta de los neños, que van llibremente a ella, pero tamién se responsabilicen d'ordenala y controlala.
• L'asamblea de clas: ye l'espaciu y el tiempu pal entamu de proyeutos.
• La correspondencia de clas: actividá llargamente emplegada por Freinet, na que los alumnos unviaben les sos cartes a otres escueles.
• Aules al descubiertu: aules de campu, plantegaes pa los intereses de los estudiantes.
• Autoevaluación: fiches creaes por Freinet, enllenaes polos alumnos pa rexistrar el so propiu deprendizaxe.
• Autocorreición: la correición del testu faela'l mesmu neñu, col sofitu del profesor.
• Ficheru consulta: fiches feches polos alumnos y profesores, pa iguar los furacos dexaos polos llibros didauticos convencionales.
• Imprenta escolar: los testos de los rapazos son emprentaos y lleídos polos collacios.
• Llibru la vida: nel qu'espeyen les sos impresiones, sentimientos y pensamientos de mena variao, faciendo un rexistru de tol añu escolar de cada clas.

Obres

1927 - L'imprimerie à l'école. Boulogne, Ferrary, 1927, reeditada delles vegaes por delles editoriales.

1946 - L'école moderne française, París, Editions Ophrys, 1946.

1949 - L'éducation du travail, París, Editions Ophrys, 1949.

1949 - Les dits de Mathieu, Folletu de nueva educación popular, 1949; reeditáu por: Neuchâtel, Delachaux & Niestlé, 1959.

1950 - Essai de psychologie sensible appliquée à l'éducation, Cannes, Editions de l'Ecole Moderne Française, 1950, reeditáu por: Delachaux & Niestlé, 1966.

1956 - Les méthodes naturelles dans la pédagogie moderne, París, Bourrelier, 1956.

1957 - L'école moderne française, Montmorillon, Editions Rossignol, 1957.

1969 - La méthode naturelle, 3 volúmenes, Neuchâtel, Delachaux & Niestlé, 1968-1969. (póstuma).

1969 - Pour l'école du peuple, París, Maspero, 1969. (póstuma).

Enllaces esternos

• Estudiu sobre Célestin Freinet
• Sitiu del FIMEM
• Tesis de Delphine LAFON "Célestin FREINET (ou la révolution par l'école), en francés" Archiváu 2006-09-13 en Wayback Machine

• Datos: Q313068
• Multimedia: Célestin Freinet
• Cites famoses: Célestin Freinet