Calígula
Cayu Xuliu César Augustu Xermánicu, en llatín Gaius Julius Caesar Augustus Germanicus (31 d'agostu de 12, Antium (en) 
– 24 de xineru de 41, Monte Palatino (es) ), tamién conocíu como Cayu César o Calígula, foi emperador romanu dende'l 16 de marzu de 37 fasta'l so asesinatu, el 24 de xineru de 41. Foi'l tercer emperador del Imperiu romanu y miembru de la dinastía Xuliu-Claudia, instituyía por Augustu.
Calígula | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | |||||||
18 marzu 37 - 24 xineru 41 ← Tiberiu - Claudiu →
| |||||||
| Vida | |||||||
| Nacimientu |
Antium (en) [1], 31 d'agostu de 12[2] | ||||||
| Nacionalidá | Antigua Roma | ||||||
| Muerte |
Monte Palatino (es) [3], 24 de xineru de 41[2] (28 años) | ||||||
| Sepultura |
Mausoleo de Augusto (es) | ||||||
| Causa de la muerte | firida por pinchatu | ||||||
| Familia | |||||||
| Padre | Xuliu César Xermánicu | ||||||
| Madre | Agripina la Mayor | ||||||
| Casáu con |
Junia Claudila Livia Orestila [4] Lolia Paulina (38 – div. 38)[4] Milonia Cesonia (39 – m. 41)[4] | ||||||
| Fíos/es |
Julia Drusila (es) | ||||||
| Hermanos/es |
Julia Livila (es) Agripina Drusila (es) Druso César (es) Nerón César (es) Gaius Julius Caesar Germanicus Major (en) Tiberius Julius Caesar Germanicus (en) Anónimo (es)
| ||||||
| Pueblu |
Dinastía Xulio-Claudia Julios Césares (es) | ||||||
| Estudios | |||||||
| Llingües falaes | llatín[5] | ||||||
| Oficiu | políticu | ||||||
| Graduación |
imperator (es) | ||||||
| Creencies | |||||||
| Relixón | Relixón na Antigua Roma | ||||||
 | |||||||
Foi fíu de Xermánicu, quien foi adoptáu pol emperador Tiberiu. So güelu Nerón Claudiu Drusu yera l'hermanu menor del emperador Tiberiu. Xermánicu considérase unu de los meyores xenerales de la historia de Roma. La madre de Calígula foi Agripina. De neñu acompañó al so pá nes sos espepdiciones militares por Xermania (14-16), onde calciaba les caligues o botes de los lexonarios; polo, diéron-y el nomatu cariñosu de «Calígula» (botites). Tres la celebración en Roma del triunfu del so padre, marchó con él pel Oriente. Xermánicu morrió durante la so estancia n'Antioquía nel añu 19. Dempués d'enterrar al so pá, Calígula regresó cola so madre y los sos hermanos a Roma, onde la incomodidad que la so presencia xeneraba nel emperador dexeneró en enemistá, causante probable de les estrañes muertes d'una serie de parientes del futuru emperador, ente los que se cuntáben dos de los sos tíos. Sos rellaciones con Tiberiu paecieron ameyorar cuando este treslladóse a Caprí y foi anomáu pontifex. A la so muerte - el 16 de marzu del 37 -, Tiberiu mandó que l'Imperiu fora gobernáu conxuntamente por Calígula y Tiberiu Xemelu.
Tres desfacese de Xemelu, el nuevu emperador tomo les riendes del Imperiu. La so alministración duvo una época d'entamu marcada por una creciente prosperidá y una xestión impecable; inda tou, una grave enfermedá que sufrió l'emperador marcó un puntu d'inflexión nel so xeitu reinar. Una serie d'errores na so alministración habíen lleváu a una crísis económica y nuna fame, sicasí, emprendió un conxuntu de reformes públiques ya urbanístiques qu'acabaron pro vaciar el tesoru. Acuciáu poles deudes, punxo en marcha una serie de medíes desesperaes pa reestablecer les financies imperiales, ente les que destacó la de pedir dineru a la plebe.
Nel planu de política esterior, el so renáu carauterizóse pol'anexón de la provincia de Mauritania, a cuyu rei asesinó nuna de sos visites a Roma pol fracasu na conquista de Britania y poles tensiones qu'azotaron les provincies orientales del Imperiu. N'Oriente, dio muestres del valor de la so amistad cola concesión de los territorios de Batanea y Traconítide al so collaciu Herodes Agripa, y de la so megalomanía al mandar construyir una estatua nel so honor nel Templu de Xerusalén; mientres, n'Occidente les dio de la so demencia al pedir al so exércitu qu'en llugar d'atacar a les tribus britániques puxéranse a güetar conches, el tributu que según él debíe eses agües a la Colina Capitolina y al Monte Palatinu.
Según dellos historiadores, nos sos caberos años de vida tuvo envuelto nuna serie d'escandalos ente los que destaquen mantener rellaciones incestuoses coles sos hermanes e inclusive obligales a prostituirse. El 24 de xineru del añu 41, foi asesináu por una conspiración integrada polos pretorianos y senadores, lideraos pol so prefeutu, Casiu Querea. El mesmo día del asesinatu, la guardia pretoriana declaró-y emperador al tíu de Calígula, Claudiu. Una de les primeres aiciones del nuevu emperador sería ordenar la execución de los asesinos del so sobrín.
Existen poques fontes sobrevivientes que describen el so reináu, nenguna de les cuales fáelo de manera favorable; pol contrariu, les fuentes céntrense na so crueldá, estravagancia ya perversidá sexual, presentándo-y como un tiranu demente.[6] Anque la fiabilidá d'estes fontes ye difícil d'evaluar, d'alcuardu colo que se conoz a ciencia cierta del so reináu, trabayó incansablemente col fin d'aumentar la autoridá del princeps, faciendo frente a varies conspiraciones surdíes col oxetu de derroca-y y lluchando col fin de aminorar la influyencia del Senáu, aplastando la oposición qu'esti muérganu llexislativu entovía exercía.
Referencies
editar- ↑ URL de la referencia: http://www.encyclopedia.com/topic/Caligula.aspx.
- ↑ 2,0 2,1 «Caligula» (en rusu). Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru.
- ↑ URL de la referencia: https://finds.org.uk/romancoins/emperors/emperor/id/2.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Afirmao en: The Augustan Aristocracy. Autor: Ronald Syme. Data d'espublización: 1989.
- ↑ Afirmao en: idRef. Identificador de referencia de idRef SUDOC: 027551016. Data de consulta: 20 marzu 2020. Editorial: Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ Philip Milnes-Smith, From Caligula to Constantine. Tyranny and Transformation in Roman Portraiture, Journal of roman studies, ISSN 0075-4358, Nᵘ93, 2003, páx. 319.
Enllaces esternos
editar
| Predecesor: Tiberiu |
Emperador romanu 37 – 41 |
Socesor: Claudiu |
