Wilhelm Plüschow

Wilhelm Plüschow, Wilhelm von Plüschow o nel so nome italianizado Guglielmo Plüschow (18 d'agostu de 1852, Wismar – 3 de xineru de 1930, Berlín), foi un fotógrafu alemán que s'emigró a Italia y algamó fama coles sos fotografíes de desnudos de mozos italianos, predominantemente mochachos, anque tamién delles muyeres nueves.

Wilhelm Plüschow
Vida
Nacimientu	Wismar, 18 d'agostu de 1852
Nacionalidá	Alemaña
Muerte	Berlín, 3 de xineru de 1930 (77 años)
Estudios
Llingües falaes	alemán
Profesor de	Vincenzo Galdi
Oficiu	fotógrafu
Llugares de trabayu	Roma y Nápoles

Fotografía de Vincenzo Galdi en Posillipo (Nápoles), realizada por Wilhelm von Plüschow, hacia 1890.

Biografía

Nun se sabe enforma sobre los primeros años de la so vida, con esceición de que nació en Wismar, nel norte d'Alemaña. Foi rexistráu col nome de Peter Weiermair Wilhelm Plüschow, siendo'l mayor de los siete fíos de Friedrich Carl Eduard Plüschow, un funcionariu d'altu rangu, fíu illexítimu del Gran Duke Friedrich Ludwig von Mecklenburg-Schwerin. Per parte de madre Plüschow yera primu de Wilhelm von Gloeden, quien yera llixeramente más nuevu qu'él. La so mocedá y mocedá paez tar exenta de problemes, dada la situación económica de la so familia.

Los sos años n'Italia

A empiezos de la década de 1872, cuando apenes tenía venti años, ensin que se conozan les razones, treslladar a Italia adelantrándose a la llegada de Gloeden en dellos años. Ellí camudó'l so nome pol equivalente italianu «Guglielmo». Primeramente, con escasos recursu, viose obligáu a ganase la vida como tratante de vinu en Roma. Anque nun se sabe esautamente cuándo, ente 1872 y 1890 establecióse como fotógrafu en Nápoles, onde la so presencia ta documentada en 1890 esautamente en "Via Mergellina, segunda rampla de Posillipo, 55” d'esta ciudá, según demuestra los sellu qu'asitiaba nes sos fotografíes d'aquella dómina.

Anque tampoco sabemos esautamente cuándo, camudó depués la so residencia a Roma, como atestigüen les sos semeyes de 1898 nes que robla "Guglielmo Plüschow" y apaez la direición de cai Cerdeña, 35. Nuevamente en 1903 alcuéntrase-y n'otru estudiu de l'actual Via del Corso 133 (naquella dómina, Corso Umberto). Por esi entós sábese que dos ayudantes asísten-y: Pietro Magnotti y Enrico Simoncini.

Unu de los modelos más famosos de Plüschow foi Vincenzo Galdi, qu'abrió un estudiu fotográficu tamién en Roma, bien cercanu al de Plüschow. Giovanni Dall'Orto especula cola posibilidá de que Galdi fuera enantes aprendiz nel estudiu del alemán. La mesma proximidá física de dambos estudios suxer una posible rellación ente los artistes. Delles fontes aseguren que Galdi foi, mientres el tiempu en que collaboraba con él, el so amante.

Los escándalos y los procesos

En dos causes (1902 y 1907) Plüschow viviría dos importantes escándalos, con procesos xudiciales incluyíos, por cuenta de la so condición d'homosexual y que terminaríen per traer la so salida d'Italia. Nel de 1902, entá cola alcordanza recién del escándalu de Friedrich Alfred Krupp, Plüschow foi acusáu de proxenetismu habitual y corrupción de menores, polo que foi arrestáu, negándose-y la llibertá so fianza. Foi condergáu a ocho meses de cárcel y una multa. Lliberáu de prisión, volvió a entamar les sos actividaes como fotógrafu.

Un nuevu escándalu españó en 1907, cuando Alfredo Marinelli presentó una denuncia contra él por fotografiar desnudu al so fíu de doce años. Plüschow axustó col padre, consiguiendo que retirara la demanda, anque aun así foi condergáu'l 4 d'abril de 1908 a siete meses y diez díes de cárcel y una multa de mil lira por proxenetismu, yá que se demostró que punxera en contautu a dellos veceros colos sos modelos.

Edward Stevenson, un americanu qu'escontra'l 1904 escribió un llibru sobre la homosexualidá, publicar n'Italia nel 1908 col seudónimu "Xavier Mayne", revelónos información sobre la primer denuncia:

[Como continuación del casu Krupp en 1902] un escándalu similar contra homosexuales diose en Roma, nel que se vio implicáu al bien conocíu fotógrafu P., acusáu de proxenetismu habitual y corrupción de menores, nun casu qu'implica a un gran númberu de persones d'elevada clase social y de toles nacionalidaes, oficios y condiciones. El casu entá nun foi lleváu al tribunal munchos meses dempués de la detención de P. y del adxuntu del so estudiu: la detención producióse casi de manera accidental, yá que asocedió cuando un célebre cantante alemán foi afayáu nel pisu del fotógrafu en circunstancies comprometedores con un mozu ciudadanu romanu. El desdicháu fotógrafu foi encarceláu mientres tol llargu periodu ente la detención y el procesu: eso, díxose, porque les autoridaes italianes quixeron dar tiempu pa fuxir de Roma, evitando asina'l procesu, a munches persones importantes que podríen tar implicaes. Amás, foi-y secuestrada una amplia y desaxeradamente comprometedora correspondencia ente P. y los sos veceros en tol mundu. El fotógrafu lleva enforma tiempu especializáu en "estudios" de desnudu masculín, colos que xeneró un importante negociu, como faen anguaño otros fotógrafos italianos, incluyíu un pariente cercanu de P. que mora en Taormina. El fotógrafu foi condergáu a ocho meses de cárcel y a una importante multa. L'escándalu foi calláu dientro lo posible polos periódicos llocales. Según les últimes noticies P. retornó al so negociu en Roma. Otru conocíu fotógrafu romanu de modelos desnudos G. [aldi], foi tamién deteníu y castigáu por "ultraxe a la moral pública" nel mesmu periodu, por causa de "estudios" fotográficos descomanadamente coraxosos que podíen atopase a la venta en munchos sitios, incluyida Roma.

El segundu escándalu españó'l 14 de mayu de 1907. Según cuenta Mayne, esta vegada Plüschow foi deteníu por:

...una denuncia interpuesta pol Sr. Alfredo Marinelli, habitante del caleyón del Aldeanu, 63, quien espunxo que'l so propiu fíu Ernani, de 12 años, fuera fotografiáu pol Plüskow (sic), nel so estudiu del Corso Umberto, nuna actitú non conforme a les lleis del pudor. Anque nos procesos que contra él se siguieron foi acusáu de proxenetismu, nun hai evidencies de que dicha afirmación sía cierta.

Plüschow apeló la sentencia, pero ensin ésitu, y cuando se fixo definitiva'l dolce d'ochobre de 1909, a pesar d'abandonar les semeyes de desnudos y llindase al paisaxe, viose obligáu a abandonar Italia pa tornar definitivamente a Alemaña. A partir d'esi momentu nun se vuelve a saber namás d'él, hasta la so muerte acaecida en Berlín en 1930.

La so obra

Plüschow empecipióse, hacia 1880, na producción -quiciabes en Nápoles- d'imáxenes de rapazos y mochaches desnudos, y na década 1880-1890 tuvo ente los autores más célebres, sinón el más célebre, d'esti tipu d'imáxenes n'Europa.

Nun principiu collaboró col so primu von Gloeden, que vivía en Taormina, Sicilia, de cutiu compartiendo modelos, accesorios y parafernalia, lo que n'ocasiones agora fai difícil l'atribución al investigar los primeros años de les sos carreres respeutives. Según dizse Plüschow enseñara a fotografiar nel salón de la so casa napolitana a Gloeden. Lo que sí paez ciertu -asina lo demuestren les semeyes que nos llegaron- ye que Plüschow dacuando fotografió na casa siciliana del so primu y ésti na napolitana del otru.

El trabayu Plüschow ganó amplia atención gracies a les sos apaiciones regulares en revistes de fotografía y d'arte, lo que-y dexó algamar gran popularidá en ciertos círculos. El renombráu autor inglés, y homosexual, John Addington Symonds (1840-1893) escribió a dellos amigos encamentándo-yos el trabayu de Plüschow. El 2 de xineru 1892 diz nuna carta al escritor británicu Charles Kains-Jackson (1860-1935): ... si decidir a escribi-y a Plüschow, él va tar encantáu d'apurri-y una selección. El modelu que paez que-y gusta más, ye un rapazu romanu llamáu Luigi. Usté puede solicita-y estudios de Luigi, Filippo, Cazzitello, Edoardo. Estos son solo dalgunos de los sos meyores modelos. El 8 d'abril escribió-y a otru autor gai, Charles Edward Sayle: Si a usté interésen-y los estudios de desnudos bien artísticos, realizaos na so mayoría al campu, debe entós visitar al mio amigu G. Plüschow en Via Sardegna, 34. Él creó una coleición inmensa, que va tar encantáu d'amosa-y.

Plüschow trabayó, como yá se dixo, con otru fotógrafu, Vincenzo Galdi, produciendo un gran númberu de fotografíes erótiques, que yeren populares n'Alemaña, Inglaterra y Estaos Xuníos. Les imáxenes que producieron son consideraes como un puntu de referencia pal entamu de la fotografía homosexual. Polo xeneral les sos fotografíes son de mayor conteníu eróticu que les tomaes pol barón von Gloeden.

Tamién trabayó so pidíu, fotografiando desnudos de los mozos amigos italianos d'una completa xeneración de turistes gai que pasaron per Italia, el más famosu ensin dulda ye Nino Cesarini, l'amante del barón francés Jacques d'Adelswärd-Fersen (1880-1923), el protagonista de El exiliáu de Capri de Roger Peyrefitte. Sobre esti casu hai que faer notar que, según Giovanni Dall'Orto, el convencimiento xeneralizáu de que Plüschow retrató desnudu a Nino Cesarini nun tienen hasta la fecha nenguna evidencia oxetiva, a pesar de la esistencia de delles imáxenes equivocadamente identificaes con él, especialmente nel volume “A la jeunesse 's amour. Villa Lysis en Capri: 1905-2005". Según esti autor italianu, toles evidencies apunten a que, efeutivamente, les imáxenes de Nino tomaes por Plüschow esistieron, pero o fueron destruyíes polos herederos de Nino, o entá nun fueron identificaes correutamente: "nes semeyes xeneralmente consideraes como "semeyes de Cesarini", cualquier observador sollerte puede estremar a lo menos trés, y seique inclusive cuatro, modelos distintos", afirma.

A partir del 1890 lleguen al mercáu los desnudos masculinos del so primu Wilhelm von Gloeden, quien s'abrir pasu adulces, y col tiempu la so fama borró casi por completu la memoria del so primu, Plüschow, hasta'l puntu de qu'hasta apocayá –anque entá sigui asocediendo-, les obres de Plüschow de cutiu fueron publicaes y comercializaes sol nome de Gloeden.

Según Dell'Orto, na so obra citada: Tal tracamundiu paez abondo estraña, yá que les imáxenes de Plüschow tienen una inmediatez apostada, una crudeza, un realismu que Gloeden evita. Mientres los trabayos de Gloeden presenten un aspeutu artísticu-esperimental más marcáu ya inspírense nos enclinos artísticos de la so dómina, la obra de Plüschow apaez claramente distinta, tantu nel estilu como nel conteníu. Anque los modelos de Gloeden fueren, polo xeneral, llixeramente más nuevos, paecía preferir a los mozos musculosos o entraos en carne; los modelos de Plüschow tienden a ser más flacos. Amás el barón creyó que los mozos llatinos teníen que ser de piel escuro, y yá que munchos mozos sicilianos yeren en realidá relativamente pálidos, él de cutiu pintó-yos el cuerpu con un líquidu escuro antes de fotografialos. (...) Los modelos de Plüschow, al aviesu, tuvieron la palidez de los mozos proletarios y ciudadanos que pasaron gran parte del el so tiempu en cortiles zarraes propios de la gran ciudá que yera Roma. El fechu que nes sos semeyes apaezan chicos amosando penes semierectos, demuestra que l'efeutu eróticu foi buscáu conscientemente pol fotógrafu.

El so asistente y posterior fotógrafu independiente Vincenzo Galdi foi inclusive más lloñe nesti terrén, hasta llegar a la pornografía real, polo que tamién foi xulgáu y condergáu en 1907, momentu a partir del cual cesa nesti tipu d'actividaes.

Bibliografía

Publicaciones en vida de Plüschow

• The Photogram, IV 1897, nn. 41 y 42, y V 1898,n. 57, particularmente l'ensayu de Robert Hobart Cust, «Photographic studies illustrated by Guglielmo Plüschow and Count von Gloeden», «The photogram», XLI-XLII, n. 4, 1897, pp. 129-133 y 157-161, especialmente p. 130.
• Y. Neville-Rolfe, A Pompeiian gentleman's home-life, «Schribner's magacín», Marzu 1898, pp. 277-290 (con ilustraciones).
• Carl Heinrich Stratz, Die Schönheit des weiblichen Körpers, Stuttgart 1898.
• Franz Goerke (editor), Die Kunst der Photographie, Berlin 1901, p. 128.
• Carl Heinrich Stratz, Der Körper des Kindes und seine Pflege, 1901, 3a edición de F. Enke, Stuttgart 1909.
• Photographische Correspondenz, XLI 1902, n. 504, p. 490 y 494
• Carl Heinrich Stratz, Die Rassenschönheiten des Weibes, Stuttgart 1902.
• Karl Vanselow (editor), Die Schönheit, Dresden 1903-1915.
• Eduard Daelen & Gustav Fritsch et all. (editores), Die Schönheit des menschlichen Körpers, Düsseldorf 1905.
• Paul Hirth & Eduard Daelen (editores), «ie Schönheit der Frauen», Hermann Schmidt, Stuttgart 1905, pp. 93, 109, 125, 157, 181, 197, 213, 237, 253.
• Arthur Schulz (editor), Italienische Acte, Leipzig 1905.
• Albert Friedenthal, Das Weib im Leben der Völker, vol. 2, Berlin 1911, pp. 563-569 (7 semeyes).
• Bruno Schrader (editores), Römische campagna, Leipzig 1911, pp. 1, 164, 201, 243.
• Carl Heinrich Stratz, Die Darstellung des menschlichen Körpers in der Kunst, Berlin 1914.
• Friedrich Reiche, Streifzüge im Reiche der Frauenschönheit, Leipzig 1924, pp. 180, 253.

Publicaciones recién conteniendo imáxenes de Wilhelm von Plüschow

• Jean-Claude Lemagny (editor), Taormina. Debú de siècle, Editions du Chêne, Paris 1977. (Atribuyíes a Wilhelm von Gloeden, les imáxenes son en realidá de Plüschow, según Giovanni Dall'Orto).
• Herman Puig (editor), Von Gloeden et le XIXe siècle, Puig, Paris 1977. (La primerta publicación qu'emprestó atención a la correuta atribución de les semeyes, según Dall'Orto).
• VV.AA, Fotografia pittorica 1889/1911, Electa, Milano & Alinari, Firenze 1979, pp. 65-70.
• Gaetano Colonnese, Maria Colonnese, Corrado Ruggiero, -y bambine di Plüschow, Colonnese, Napoli 1982.
• Jacques d'Adelswaerd Fersen, Amori et dolori sacrum, La Conchiglia, Capri 1990.
• Wilhelm von Gloeden, Taormina, Twelvetrees press, Pasadena (CA) 1990. (Según Dall'Orto, siquier la metá de les semeyes son de Plüschow y de Galdi, anque toes atribúyense a Gloeden. Según esti autor, este sería l'últimu llibru publicáu ensin poner atención a la correuta atribución de l'autoría de les semeyes).
• Volker Janssen (editor), Wilhelm von Gloeden, Wilhelm von Plüschow, Vincenzo Galdi: Italienische Jünglings-Photographien um 1900, Janssen Verlag, Berlin 1991.
• Peter Weiermeier, Guglielmo Plüschow, Taschen verlag, Köln 1994 (con detalle biográficu y amplia bibliografía, anque en francés ya inglés).
• Et in Arcadia ego. Fotografien von Wilhelm von Gloeden, Guglielmo Plüschow und Vincenzo Galdi, Edition Oehrli, Zurich 2000.
• Nicole Canet (editor), Poésies arcadiennes. Von Gloeden, Vincenzo Galdi, Von Plüschow. Photographies fin XIXe, Galerie au bonheur du jour, Paris 2003.
• À la jeunesse d'amour. Villa Lysis a Capri: 1905-2005, La conchiglia, Capri 2005 (con ilustraciones).
• Bernhard Albers (ed.), Galdi / Gloeden / Plüschow. Aktaufnahmen aus der Sammlung Uwe Scheid, Rimbaud Presse, Aquisgrán, 1993
• Volker Janssen (ed.), Wilhelm von Gloeden, Wilhelm von Plüschow, Vincenzo Galdi: Italienische Jünglings-Photographien um 1900, Janssen Verlag, Berlín, 1991
• Marina Miraglia, Guglielmo Plüschow alla ricerca del bellu ideale, en: «AFT (Archivio Fotográfico Toscano)», IV 7, xunetu de 1988, pp. 62-67
• Ulrich Pohlmann, Wer war Guglielmo Plüschow?, «Fotogeschichte», n. 29, VIII 1988, pp. 33-38.
• Uwe Scheid, 'Il vero nuedu: Aktstudien von Guglielmo Plüscho, «Fotogeschichte» n. 29, VIII 1988, pp. 9-21.
• Peter Weiermair, Guglielmo Plüschow, Taschen verlag, Colonia, 1994 ISBN 3-8228-9042-1
• Winckelmann (pseud.), A rediscovered boy-photographer. Guglielmo Plüschow (1852-1930), «Gayme» n. III 1, 1996, pp. 22-30.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Wilhelm Plüschow.
• Biografía y galería de les sos obres (n'inglés)
• Gallería na páxina oficial de Schloss Plüschow (n'alemán)
• Biografía con cites y galería (n'italianu)

• Datos: Q63401
• Multimedia: Wilhelm von Plueschow