Cunegunda de Luxemburgu
Cunegunda de Luxemburgu, OSB (escontra 975- Kaufungen, 3 de marzu de 1040) foi la esposa del emperador Enrique II. Ye considerada santa de la Ilesia Católica y patrona de Luxemburgu; el so fiesta celebra'l 3 de marzu.
Cunegunda de Luxemburgu | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| |||||
| Vida | |||||
| Nacimientu | Condáu de Luxemburgu, 978 | ||||
| Nacionalidá | Condáu de Luxemburgu | ||||
| Muerte |
Kaufungen Abbey (en)  , 3 de marzu de 1039 (60/61 años) | ||||
| Sepultura |
Catedral de Bamberg (es) | ||||
| Familia | |||||
| Padre | Sigfrido de Luxemburgo | ||||
| Madre | Heduiga de Nordgau | ||||
| Casada con | Enrique II del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu [1] | ||||
| Hermanos/es |
Lutgarda de Luxemburgo (es) Enrique V Duque de Baviera (es) Federico de Luxemburgo (es) Theodoric II of Luxemburg (en) Adalbero von Luxemburg (es) Giselbert (es)
| ||||
| Pueblu |
Casa de las Ardenas (es) | ||||
| Oficiu | monxa, soberana | ||||
| Santoral | |||||
| 3 de marzu y 13 de xunetu | |||||
| Creencies | |||||
| Relixón | Ilesia Católica | ||||
| Orde relixosa | Orde de San Benitu | ||||
 | |||||
 | |||||
Vida
editarCunegunda foi una de los once fíos de Sigfrido I, conde de Luxemburgu (922-15 d'agostu de 998), y Heduiga de Nordgau (h. 935 - 992). Pertenecía a la séptima xeneración de descendientes de Carlomagno. Los sos padres educar piadosamente.
Casóse col emperador Enrique II en 999.[2] Dizse que mientres enforma tiempu quixo ser una monxa,[3] y que'l so matrimoniu con Enrique (tamién conocíu como santu pola Ilesia Católica) foi de calter espiritual (tamién llamáu un "matrimoniu blancu"); esto ye, casáronse solo por tener compañía, y de mutuu alcuerdu nun peracabaron sexualmente la so rellación. Pretendióse que Cunegunda fixo votu de virxinidá col consentimientu d'Enrique antes del so matrimoniu.[4] Si esto foi verdá o non, ye oxetu d'alderique; ye ciertu que la pareya nun tuvo fíos, pero ye posible que los haxógrafos posteriores confundieren esti fechu pa defender la idea d'un matrimoniu virxinal; esto ye lo mesmo que puede trate nel casu d'Eduardo'l Confesor.[5]
Mientres el so matrimoniu, el so maríu, Enrique daquella solo duque de Baviera, foi coronáu como rei d'Alemaña ("Rex Romanorum") el 9 de xunetu de 1002 en Mainz, no que güei ye Alemaña, por Willigis, arzobispu de Mainz. Dempués de que'l so maríu fuera coronáu como rei d'Alemaña, ella foi coronada como'l so reina (consorte) d'Alemaña[6] el 10 d'agostu[4] 1002[7] en Paderborn, actual Alemaña, tamién por Willigis. Más tarde el so maríu foi tamién coronáu como rei d'Italia ("Rex Italiae") el 14 o'l 15 de mayu de 1004 en Pavía, Italia, pero nun hai evidencia de que alla se la coronara tamién como reina consorte d'Italia.
Paez que Cunegunda foi activa políticamente. Como la conseyera más cercana del so maríu, tomó parte en conseyos imperiales. Tamién se señala qu'exerció inflúi sobre'l so home nes sos donaciones de tierra a la ilesia. Ente elles tuvieron la catedral y el monesteriu de Bamberg, Baviera, actual Alemaña.
Cunegunda viaxó col so maríu a Roma pa la so coronación como emperador del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu ("Romanorum Imperator") como yera la tradición pal rei d'Alemaña, y ella tamién foi coronada, como emperatriz[8] con él el 14 de febreru de 1014 na basílica de San Pedro, Roma, recibiendo xunto con Enrique la corona imperial de manes del papa Benedicto VIII. Mientres el so reináu, sufrió una grave enfermedá y fixo votu de que, si recuperaba la salú, fundaría un monesteriu benedictín en Kassel. Al recuperase, cumplió'l so xuramentu, y empezaron los trabayos nel edificiu;[3] sicasí, Enrique morrió en 1024 primero que tuviera termináu. A la so muerte, Cunegunda viose obligada a asumir el cargu de rexente del imperiu. Esto facer col so hermanu, y más tarde apurrió los símbolos imperiales cuando Conrado II foi escoyíu p'asoceder al so difuntu home'l 8 de setiembre de 1024.
Vida relixosa y muerte
editarComo viuda, Cunegunda quedó nun estáu de relativa probeza, por cuenta de la enorme cantidá de riqueza apurrida por ella y el so maríu a obres de caridá.[9]
Esautamente un añu dempués de morrer el so maríu, en 1025, Cunegunda ingresó nel monesteriu benedictín de Kaufungen, en Hesse, que la so construcción sufragara. Ufiertó al monesteriu una reliquia de la Vera Cruz, quitóse les insinies reales y tomó l'hábitu relixosu de les monxes benedictines. Ellí permaneció nel conventu, llevando a cabu obres de caridá, esmoleciéndose polos enfermos y dedicando el tiempu a la oración, hasta'l so fallecimientu'l 3 de marzu de 1040. Foi soterrada na catedral de Bamberg xunto al so maríu, pero puede ser soterrada primero n'otru sitiu y depués treslladada a la catedral en 1201 dempués de la so canonización.[7]
Canonización y veneración
editar
Cunegunda foi canonizada pol papa Inocencio III el 29 de marzu de 1200, años dempués de la canonización del so maríu, Enrique II. Pa preparar el casu de canonización arrexuntóse'l so biografía. Esto y la bulda papal pa la so canonización rellaten dellos milagros que se-y atribúin.[5]
Unu d'ellos rellata cómo, cuando unos llevantudores acusar de conducta escandalosa, la so inocencia foi reivindicada pola divina providencia mientres ella caminaba sobre pieces de fierros encesos ensin resultar mancada, pa gran gayola del so maríu, l'emperador.[9] Otra cuenta que se quedó dormida y llevar a la cama. La so doncella tamién quedó dormida, y una vela prendió un fueu. La rellumada espertar a los dos, y cuando Cunegunda fixo la señal de la cruz el fueu darréu sumió. Una última lleenda referir a una de les sobrines de Cunegunda, Judit, abadesa de Kaufungen. Moza frívola, Judit prefería prestase coles sos nueves hermanes a los rituales del Sabbath. Cunegunda la riñó, ensin efeutu dalgunu. Finalmente, la santa ofendióse tantu cola so sobrina que-y dio una bofetada; les marques permanecieron na so cara mientres el restu de la so vida, lo que sirvía d'alvertencia a aquelles de la comunidá que nun se tomaren los sos votos o los sos preceptos relixosos en serio.
A Cunegunda venerar llargamente. Ente munchos otros llugares, da'l so nome a la ilesia de santa Cunegunda, Detroit, Michigan, Estaos Xuníos. Ye la patrona de Luxemburgu y de l'archidiócesis de Bamberg, Alemaña.[7]
Ver tamién
editar- Plenitudo potestatis, la primer instancia medieval de la cual ta documentada na bulda papal pa la canonización de Cunegunda.[5]
- Llista de emperatrices del Sacru Imperiu
Referencies
editar- ↑ Identificador de persona en The Peerage: p41237.htm#i412369. Data de consulta: 7 agostu 2020.
- ↑ "Saint Kunigunde", New Catholic Dictionary, Saints.SQPN.com, 7 d'ochobre de 2012, [1]
- ↑ 3,0 3,1 Bentley, James (1993). A calendar of saints: the lives of the principal saints of the Christian Year. Londres: Little, Brown, páx. 45. ISBN 0-316-90813-4.
- ↑ 4,0 4,1 Garden of Mary, "St. Cunegundes, Empress", tomáu de Pictorial Lives of the Saints: with Reflections for Every Day in the Year, [2]
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Farmer, David Hugh (1997). The Oxford dictionary of saints, 4ª ed., Oxford [o.a.]: Oxford Univ. Press, páx. 119. ISBN 0-19-280058-2.
- ↑ Especulativamente, el so títulu sería "Reina de romanos" ("Regina Romanorum").
- ↑ 7,0 7,1 7,2 "Saint Cunegundes", Saints.SQPN.com, 11 de febreru de 2014
- ↑ Especulóse que'l so títulu en llatín sería "Romanorum Imperatrix". La pallabra llatina pa "sacru" nun taba incluyida nel títulu masculín hasta más tarde, de manera que ella oficialmente nun lo usaría.
- ↑ 9,0 9,1 Lives of the Saints: For Every Day of the Year editada por Rev. Hugo Hoever, S. O. Cist., Ph. D., Nueva York: Catholic Book Publishing Co., (1955), p. 93
Enllaces esternos
editar
| Predecesor: Gisela de Borgoña |
Duquesa consorte de Baviera 998-1005 |
Socesor: Gunilda de Dinamarca |
| Predecesor: Teófano Skleraina |
Reina consorte d'Alemaña 1002-1024 |
Socesor: Gisela de Suabia |
| Predecesor: Teófano Skleraina |
Emperatriz del Sacru Imperiu 1014 - 1024 |
Socesor: Gisela de Suabia |
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Cunegunda de Luxemburgu.
Datos: Q61620- Multimedia: Cunigunde of Luxembourg
