Pierre'l Chantre

Pierre -y Chantre o Pedro'l Chantre, llatinizáu como Petrus Cantor (sieglu de XII – 1197, Longpont) foi un lletráu y teólogu escolásticu francés del sieglu XII.

Pierre'l Chantre
Vida
Nacimientu	sieglu de XII
Nacionalidá	Reinu de Francia
Muerte	Longpont, 1197
Estudios
Llingües falaes	llatín medieval llatín
Profesor de	Roberto de Courson Radulfus Ardens (en)
Oficiu	teólogu, xurista
Creencies
Relixón	Ilesia Católica

Biografía

Nacería o na rexón de Beauvais, o en Reims, onde fixo los sos estudios na escuela catedralicia. Escontra 1170 yera canónigu en París y profesor de la so escuela catedralicia; ente 1180 y 1184 foi nomando chantre, d'onde'l so nomatu llatín (Petrus Cantor, dacuando Cantor Parisiensis). Escribió gloses de la Biblia y un tratáu sobre la Penitencia. El medievalista Jacques Le Goff atribúye-y el primer usu de la pallabra purgatorium como sustantivu, etapa decisiva na creación del conceutu de Purgatoriu que tanto daría que refiertar a Lutero tres sieglos dempués.La so competencia en derechu canónicu fíxo-y ser escoyíu numberoses vegaes como xuez eclesiásticu, especialmente en 1196 pola mor del asuntu del divorciu de Felipe Augusto y la reina Isambour, que foi tratáu en Compiègne. En 1191 foi escoyíu obispu de Tournai, pero la eleición foi anulada pol arzobispu de Reims, Guillaume de Champagne. A la muerte de Maurice de Sully en 1196, foi escoyíu obispu de París, pero refugó la eleición.

En 1196 foi escoyíu deán del capítulu de canónigos de la Catedral de Reims. Mientres el viaxe dende París, cayó enfermu y allugóse na Abadía cisterciense de Longpont, cerca de Soissons, onde morrió y foi soterráu. Los cistercienses considerar dientro del so orde y celebren la so fiesta ye'l diecinueve de mayu.

Obres

Compunxo comentarios y anotaciones sobre tolos llibros de la Biblia, a esceición del Levítico y los llibros de Judith, Ester y Tobías. Dexó tamién una introducción a la llectura de la Biblia titulada De tropis theologicis o De contrarietate Scripturae, o inclusive De tropis loquendi, onde propón soluciones a les contradicciones que paecen esistir ente ciertos pasaxes.

Otres obra sos son la Summa de sacramentis et animae consiliis, que completó Pedro Lombardu y suministra informaciones variaes sobre les instituciones y costumes relixoses de la dómina; les Distinctiones, o Summa quae dicitur Abel, un diccionariu teolóxicu por orde alfabéticu; el Verbum Abbreviatum, conxuntu de sermones qu'encamienten al cleru, particularmente a los monxos, a la virtú; el Contra monachos proprietarios.

Él enunció los trés funciones del maestru teólogu (magister in sacra pagina): lleer (comentar la Biblia), faer disputes (animar los alderiques por oxeciones y respuestes), predicar (presentar sermones universitarios):"L'exercice d'écriture sacrée consiste en trois choses: lecture, disputation, prédication." Verbum abbreviatum, cap. I, P. L. t. 205 col. 25).

Les sos obres atópase na Patroloxía Llatina de Migne, CCV, col. 9-554 lleer en llinia

Referencies

• Datos: Q1231596