Diferencies ente revisiones de «Gallegoasturianu»

Ente los que primen la galleguidá del eonaviegu (el cual sería un dialeutu oriental del gallegu) alcuéntrense l'ILG ([[Instituto da Lingua Galega]]) y la RAG ([[Real Academia Gallega]]), que estudiaron l'idioma faláu nesta zona de magar la década de 1980, la [[Promotora Española de Lingüística]] (PROEL), qu'inclúi al eonaviegu dientro'l bloque oriental del gallegu,<ref>[http://www.proel.org/mundo/gallego.htm Informe sobro la llengua gallega de PROEL]</ref> col nome de galaico-asturianu,<ref>[http://www.proel.org/lenguas/bable.html Informe sobro la llingua asturiana de PROEL]</ref> [[Ethnologue]], qu'afirma que "<nowiki>[</nowiki>L'asturianu fálase nel<nowiki>]</nowiki> Principáu d'Asturies, sacantes na parte más ocidental, na que se falla gallegu",<ref>[http://www.ethnologue.com/show_language.asp?code=ast Ethnologue report for Asturian], n'[[idioma inglés|inglés]].</ref> asina como numberosos filólogos (ver la [[#Bibliografía|bibliografía]]), ente ellos l'escritor y filólogu [[Dámaso Alonso]]<ref>"... Énte a la curtiante dixebra alministrativa ente Galicia y Asturies, el falaxe ufre una riestra de gradaciones. Como l'arcu la vieya ente dos cullores darréu, hai un intre[??], en sen contra l'Occidente, en que nos sentimos dientro del gallegu, y otru, camín a Oriente, na que mos sentimos dientro l'asturianu. Mas esiste una zona entemedia, na que, dempués de too, la designación dada a la llingua dependerá del nuesu xeitu d'apreciar y entepretarinterpretar, ún a ún, toa una riestra de fechures llingüístiques. Propóngome tarabazar n'otra ocasión esi tema. Baste güei con dicir que l'afirmación yá antigua de que'l gallegu aporta, dientro d'Asturies, fasta'l ríu Navia (tomáu de [[Menéndez Pidal]] nel so "El dialeuto leonés", §1 2, 1906), ye xustísima, si bien, como ye sabío, dellos fenómenos típicamente asturianos calacen al oeste d'esa llinia. Estes fales d'ente'l Navia y l'Eo, fundamentalmente gallegues, mas con dellos chisgos asturianos, designamos col nome de gallegoasturianu|Obras Completas, Editorial Gredos (1971), tomu I, páxina 391</ref> y el dialectólogu [[Jesús Neira]].<ref>[http://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=143974 Lenguas y áreas lingüísticas peninsulares: El proceso dialéctico de su constitución" Archivum, Tomu 31-32, 1981‑1982 , páxs. 603 y 604] </ref>