→Desenvolvimientu
Sin resumen de edición |
|||
|
Alredor del añu [[1000]], xuna espansión xeneralizada nos ámbitos económico y cultural favoreció una importante crecedera demográfica nes sociedaes occidentales, abriéndose antigües rutes de comerciu, que van facer posible los caminos de pelegrinación. Toa Europa viose invadida por una auténtica fiebre constructiva; consiguiérase formular un arte capaz de representar a tola cristiandá: el románicu.
El términu "románicu", como conceutu que define un estilu artísticu, utilizólo [[Charres de Gerville]] per primer vegada en [[
Darréu, l'acepción d'arte románico foise acutando y pasó a designar l'arte desenvueltu n'Occidente ente los [[sieglu XI|sieglos XI]] y [[sieglu XII|XII]], anque inda güei siguen los discutinios pa determinar con exactitú l'amplitú d'espaciu y tiempu que toma esti estilu.
Na definición d'esti primer arte europeo, ye fundamental la reforma monacal que realizó la [[orde cluniacense]] como resultáu d'una revisión en fondura de les comunidaes benedictines. El [[monesteriu de Cluny]], fundáu nel añu [[930]], conviértese nel gran centro difusor de la reforma, algamando rápido xuna gran espansión y consiguiendo, al traviés de los sos monesterios, que l'arte románico espublizárase por tol mundu cristianu européu. Primero que la [[orde de Cluny]] capitalizara y estendiera, el románicu yá se desenvolviera n'Italia, na rexón de [[Como]]: el llamáu [[románicu lombardu]] o primer románicu, conceutu aldericáu, por cuenta de [[Puig i Cadafalch]], que s'aplica a la so estensión a los [[reinos hispanu-cristianos]], especialmente al [[románicu catalán]] y el [[románicu aragonés]], con menor incidencia nel [[románicu castellán-lleonés]].
== Románicu español ==
Nos condaos catalanes fixéronse los primeres bóvedes de les ilesies españoles. Delles característiques del importante arte románico catalán son:
* Empléu del arcu de mediu puntu
* Los templos cubríanse con bóvedes pedreses de cañón y fornu
* Les naves son más amplies y elevaes, siquier en comparanza con antiguos edificios prerrománicos
* Empléguense les pilastres como sustentación
* Nun hai figuración escultórica
La dómina dorada del estilu pola so calidá y guapura ([[románicu plenu]]), estiéndese na última metá del [[sieglu XI]] y la primera del [[sieglu XII|XII]], procedente de Francia y tresmitíu fundamentalmente al traviés del [[Camín de Santiago]]. Florió nel [[reinu de Castiella]], sobremanera.
* [[Escultura]] en fachaes
* Puertes monumentales
* Ventanes de mediu puntu con [[abocinamientu]]
Mientres la segunda metá del [[sieglu XII]] y la primer metá del [[sieglu XIII]], a midida que les soluciones arquitectóniques afítense y ameyoren, surde'l [[tardorrománicu]]. Xuna de les sos espresiones ye'l llamáu [[arte cisterciense]], que s'espande coles abadíes de la [[orde del Císter]], espresando les concepciones estétiques y espirituales
de [[Bernardu de Claraval]] (ausencia de ornamentación y amenorgamientu a los elementos estructurales).
| |||