Diferencies ente revisiones de «Ganimedes (lluna)»
Contenido eliminado Contenido añadido
Llinia 68:
===Atmósfera ya ionosfera===
En [[1972]] un equipu d'astrónomos indios, británicos ya estaunidenses que trabayaben en [[Xava]] ([[Indonesia]]) y [[Kavalur]] ([[India]]) afirmaron tener detectao una delgada atmósfera demientres una [[ocultación]], cuando Ganimedes y Xúpiter pasaben per delantre d'una estrella<ref name="Carlson1973">{{cite journal |last=Carlson |first=R.W. |last2=Bhattacharyya |first2=J. C. |authorlink2=J. C. Bhattacharyya |last3=Smith |first3=B.A. |last4=Johnson |first4=T. V. |last5=Hidayat |first5=B. |last6=Smith |first6=S. A. |last7=Taylor |first7=G. E. |last8=O'Leary |first8=B. |last9=Brinkmann |first9=R. T. |display-authors=2 |title=Atmosphere of Ganymede from its occultation of SAO 186800 on 7 June 1972 | journal=Science |date=1973 |volume=182 |bibcode=1973Sci...182...53C |doi=10.1126/science.182.4107.53 |pmid=17829812 |issue=4107 |url=http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17829812 |pages=53–5 }}</ref>, y estimaron que la presión na superficie sedría d'alredor de 0,1 pascales<ref name="Carlson1973" />. Por embargu, en [[1979]], la sonda ''Voyager'' observó una ocultación de la estrella [[Kappa Centauri]] demientres el so vuelu sobro Xúpiter, con resultaos desemeyaos<ref name="Broadfoot1981">{{cite journal |last=Broadfoot |first=A.L. |last2=Sandel |first2=B.R. |last3=Shemansky |first3=D.E. |last4=McConnell |first4=J. C. |last5=Smith |first5=G. R. |last6=Holberg |first6=J. B. |last7=Atreya |first7=S. K. |last8=Donahue |first8=T. M. |last9=Strobel |first9=D. F. |display-authors=2 |title=Overview of the Voyager Ultraviolet Spectrometry Results through Jupiter Encounter |journal=Journal of Geophysical Research |date=1981 |volume=86 |pages=8259–8284 |url=http://www-personal.umich.edu/~atreya/Articles/1981_Overview_Voyager.pdf |format=PDF |bibcode=1981JGR....86.8259B |doi=10.1029/JA086iA10p08259 }}</ref>. Les midiciones de la ocultación realizáronse nel espectru ultravioleta llonxanu a [[llonxitú d'onda|llonxitues d'onda]] de menos de 200 [[nanómetru|nanómetros]], que son muncho más sensibles a la presencia de gases que les midiciones de 1972, feches nel espectru de lluz visible. Los datos de la ''Voyager'' nun amosaron la presencia d'atmósfera denguna. La llende superior de la densidá numbérica de les partícules de la superficie foi de 1,5 x 10<sup>9</sup> cm<sup>−3</sup>, lo que correspuende con una presión superficial de menos de 2,5 micropascales<ref name="Broadfoot1981" />, un valor que ye cuasimente cinco órdenes de magnitú inferior a la estimación de 1972<ref name="Broadfoot1981" />.
[[Image:Map of temparatureof ganymede.jpg|thumb|200px|right|Mapa colloreáu de temperatures de Ganimedes.]]
Pesie a estos datos, el [[telescopiu espacial Hubble]] alcontró en [[1995]] evidencies d'una llixera exosfera atmosférica con oxíxenu en Ganimedes, perasemeyada a la qu'alcontrara darréu n'Europa<ref name="Hall1998">{{cite journal |last=Hall |first=D.T. |last2=Feldman |first2=P.D. |last3=McGrath |first3=M.A. |last4=Strobel |first4=D. F. |display-authors=2 |title=The Far-Ultraviolet Oxygen Airglow of Europa and Ganymede |journal=The Astrophysical Journal |date=1998 |volume=499 |issue=1 |pages=475–481 |doi=10.1086/305604 |bibcode=1998ApJ...499..475H }}</ref><ref name="JPLAtmosphere">{{cite web |archiveurl= https://web.archive.org/web/20090504072525/http://www2.jpl.nasa.gov/galileo/hst7.html |url= http://www2.jpl.nasa.gov/galileo/hst7.html|title=Hubble Finds Thin Oxygen Atmosphere on Ganymede |work=Jet Propulsion Laboratory |publisher=NASA |date=1996-10-23 |accessdate= 2017-02-17|archivedate= 2009-05-04}}</ref>. El ''Hubble'' alcontró [[airglow]] d'oxíxenu atómicu nel espectru ultravioleta llonxanu, nes llonxitúes d'onda de 130,4 nm y 135,6 nm. L'airglow obsérvase cuando l'oxíxenu molecular ye disociáu pol impactu d'electrones, lo que representa la evidencia d'una atmósfera neutra significativa compuesta principalmente por molécules de O<sub>2</sub>. La so densidá numbérica na superficie probablemente ta nel rangu de (1,2–7)×10<sup>8</sup> cm<sup>−3</sup>, lo que correspuende con una presión na superficie de 0,2-1,2 micropascales<ref name="Hall1998" />. Estos valores son congruentes cola llende superior establecíu poles observaciones de la ''Voyager'' en [[1981]]. L'oxíxenu, sicasí, nun ye una evidencia de qu'haiga vida; créyese que se produz cuando l'agua xelao de Ganimedes ye dixebrada n'hidróxenu ya oxíxenu pola radiación. L'hidróxenu, entós, afuxe primero de l'atmósfera pola mor de la so perbaxa masa atómica<ref name="JPLAtmosphere" />.L'airglow observáu sobro Ganimedes nun ye espacialmente homoxéneu como'l d'Europa. El ''Hubble'' oxetivó dos manches brillantes asitiaes nos hemisferiu norte y sur, alredor de los 50º de llatitú, mesmo na llende ente les llínies de campu abiertes y zarraes de la magnetosfera ganimedina(ver más abaxu)<ref name="Feldman2000">{{cite journal |last=Feldman |first=Paul D. |last2=McGrath |first2=Melissa A. |last3=Strobell |first3=Darrell F. |last4=Moos |first4=H. Warren |last5=Retherford |first5=Kurt D. |last6=Wolven |first6=Brian C. |display-authors=2 |title=HST/STIS Ultraviolet Imaging of Polar Aurora on Ganymede |journal=The Astrophysical Journal |date=2000 |volume=535 |issue=2 |pages=1085–1090 |doi=10.1086/308889 |bibcode=2000ApJ...535.1085F |arxiv=astro-ph/0003486 }}</ref>. Les manches son, probablemente, aurores secundaries a la precipitación de plasma a lo llargu de les llínies de campu abiertes<ref name="Johnson1997">{{cite journal |last=Johnson |first=R.E. |date=1997 |title=Polar "Caps" on Ganymede and Io Revisited |journal=Icarus |volume=128 |issue=2 |pages=469–471 |bibcode=1997Icar..128..469J |doi=10.1006/icar.1997.5746 }}</ref>.
La esistencia d'una atmósfera neutra implica que tien d'haber una ionosfera, porque les molécules d'oxíxenu son ionizaes pol impactu d'electrones de la magnetosfera<ref name="Paranicas1999">{{cite journal |last=Paranicas |first=C. |last2=Paterson |first2=W. R. |last3=Cheng |first3=A. F. |last4=Mauk |first4=B. H. |last5=McEntire |first5=R. W. |last6=Frank |first6=L. A. |last7=Williams |first7=D. J. |display-authors=2 |title=Energetic particles observations near Ganymede |journal=J.of Geophys. Res. |date=1999 |volume=104 |issue=A8 |pages=17,459–17,469 |doi=10.1029/1999JA900199 |bibcode=1999JGR...10417459P }}</ref> y pola radiación ultravioleta estrema solar<ref name="Eviatar2001">{{cite journal |last=Eviatar |first=Aharon |last2=Vasyliunas |first2=Vytenis M. |last3=Gurnett |first3=Donald A. |display-authors=2 |title=The ionosphere of Ganymede |journal=Planet. Space Sci. |date=2001 |volume=49 |issue=3–4 |pages=327–336 |doi=10.1016/S0032-0633(00)00154-9 |url=http://www.tau.ac.il/~arkee/ganymop.ps |format=ps |bibcode=2001P&SS...49..327E }}</ref>. Sicasí, la naturaleza de la ionosfera de Ganimedes ye tan controvertida como la de la atmósfera. Delles midiciones de la sonda Galileo atoparon una alta densidá d'electrones cerca de Ganimedes, suxiriendo la esistencia de ionosfera, mentantu qu'otres midiciones nun foron a alcontrar daqué<ref name="Eviatar2001" />. La densidá d'electrones cerca de la superficie estímase, según diferentes estudios, ente 400 y 2.500 cm<sup>−3</sup>.<ref name="Eviatar2001" />.
Hai evidencia adicional de la esistencia d'una atmósfera con oxíxenu a partir de la detección espectral de gases atrapaos nel xelu de la superficie de Ganimedes. En [[1996]] anunciose la detección de bandes d'ozonu nelli<ref name="Noll1996">{{cite journal |last=Noll |first=Keith S. |last2=Johnson |first2=Robert E. |last3=Domingue |first3=D. L. |last4=Weaver |first4=H. A. |display-authors=2 |date=July 1996 |title=Detection of Ozone on Ganymede |journal=Science |volume=273 |issue=5273 |pages=341–343 |url=http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/273/5273/341 |doi=10.1126/science.273.5273.341 |pmid=8662517 |bibcode=1996Sci...273..341N |accessdate=2008-01-13 }}</ref>. En [[1997]] análisis espectroscópicos amosaron señales d'absorción diatómica d'oxíxenu molecular, un procesu que namái ye posible si l'oxíxenu ta presente en fase densa; el meyor candidatu ye l'oxíxenu molecular atrapáu nel xelu. La profundidá de les bandes d'absorción diatómica depende más de la llonxitú y la llatitú que del albedo de la superficie, y tiende a ser menor cuando aumenta la llatitú, al contrariu de lo qu'asocede col ozonu<ref name="Oxygen97">{{cite journal |last=Calvin |first=Wendy M. |last2=Spencer |first2=John R. |date=December 1997 |title=Latitudinal Distribution of O<sub>2</sub> on Ganymede: Observations with the Hubble Space Telescope |journal=Icarus |volume=130 |issue=2 |pages=505–516 |doi=10.1006/icar.1997.5842 |bibcode=1997Icar..130..505C }}</ref>. Esperimentos de llaboratoriu alcontraron que l'oxíxenu disolveríase en xelu a una temperatura asemeyada a la relativamente caldia (100ºK o −173.15 °C) de la superficie de Ganimedes<ref name="sci.5320">{{cite journal |last=Vidal |first=R. A. |last2=Bahr |first2=D. |date=1997 |title=Oxygen on Ganymede: Laboratory Studies |journal=Science |volume=276 |issue=5320 |pages=1839–1842 |bibcode=1997Sci...276.1839V |doi=10.1126/science.276.5320.1839 |pmid=9188525 |display-authors=1 }}</ref>.
Un intentu d'alcontrar sodiu na atmósfera de Ganimedes, desarrolláu en 1997 tres d'atopalu n'Europa, nun alcontró res. El sodiu ye polo menos 13 vegaes más escasu alredor de Ganimedes que d'Europa, quizá porque seya relativamente escasu na so superficie o porque la magnetosfera fai afuxir les partícules con enerxia<ref name="ic.126.1">{{cite journal |last=Brown |first=Michael E. |date=1997 |title=A Search for a Sodium Atmosphere around Ganymede |journal=Icarus |volume=126 |issue=1 |pages=236–238 |bibcode=1997Icar..126..236B |doi=10.1006/icar.1996.5675 }}</ref>. Un caberu componente, en cantidaes menores, de l'atmósfera ganimedina ye l'hidróxenu atómicu. Magar que tienen observáose átomos d'hidróxenu hasta a 3.000 km de la superficie del satélite, la so densidá na superficie ye de namái 1,5 X 10<sup>4</sup> cm<sup>−3</sup><ref name="Barth1997">{{cite journal |last=Barth |first=C.A. |last2=Hord |first2=C.W. |last3=Stewart |first3=A.I. |last4=Pryor |first4=W. R. |last5=Simmons |first5=K. E. |last6=McClintock |first6=W. E. |last7=Ajello |first7=J. M. |last8=Naviaux |first8=K. L. |last9=Aiello |first9=J. J. |display-authors=2 |title=Galileo ultraviolet spectrometer observations of atomic hydrogen in the atmosphere of Ganymede |journal=Geophys. Res. Lett. |date=1997 |volume=24 |issue=17 |pages=2147–2150 |bibcode=1997GeoRL..24.2147B |doi=10.1029/97GL01927 }}</ref>.
===Magnetosfera===
== Referencies ==
| |||