Diferencies ente revisiones de «Ganimedes (lluna)»
Contenido eliminado Contenido añadido
Llinia 20:
Ganimedes orbita Xúpiter a una distancia de 1.070.400 km, y completa una revolución -esto ye, da una vuelta completa alredor d'elli- cada siete díes y trés hores. Neto que la mayoría de los satélites conocíos Ganimedes tien [[acoplamientu de marea]], esto ye, una de les sos cares siempres afronta al so planeta<ref name="Planetary Society">{{cite web |url=http://www.planetary.org/explore/topics/our_solar_system/jupiter/moons.html |title=Jupiter's Moons |work=The Planetary Society |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20071231082201/http://www.planetary.org/explore/topics/our_solar_system/jupiter/moons.html |archivedate=2007-12-31 }}</ref>. La so órbita tien una excentricidá perllixera ya inclinada hacia l'ecuador xupiterinu; la so [[excentricidá orbital|excentricidá]] ya inclinación camuden de forma cuasiperiódica, nun rangu de sieglos, pela influyencia de les fuercies gravitacionales solar y xupiterina. Los rangos de cambéu son, respeutivamente, 0,0009–0,0022 and 0,05–0,32°<ref name="Musotto2002">{{cite journal |last=Musotto |first=Susanna |last2=Varadi |first2=Ferenc |last3=Moore |first3=William |last4=Schubert |first4=Gerald |title=Numerical Simulations of the Orbits of the Galilean Satellites |date=2002 |volume=159 |issue=2 |pages=500–504 |doi=10.1006/icar.2002.6939 |bibcode=2002Icar..159..500M |journal=Icarus }}</ref>. Eses variaciones orbitales provoquen qu'el so [[enclín axal]] (l'ánguu ente los exes orbital y rotacional) varíe ente 0 y 0,33°<ref name="Bills2005">{{cite journal |last=Bills |first=Bruce G. |title=Free and forced obliquities of the Galilean satellites of Jupiter |date=2005 |volume=175 |issue=1 |pages=233–247 |doi=10.1016/j.icarus.2004.10.028 |bibcode=2005Icar..175..233B |journal=Icarus }}</ref>.
Ganimedes participa d'una resonancia orbital con Europa ya Io: per cada órbita de Ganimedes, Europa orbita dos vegaes y Io orbita cuatro<ref name="Musotto2002" /><ref name="SPACE.com">{{cite web |url=http://www.space.com/searchforlife/seti_tidal_europa_021003.html |title=High Tide on Europa |first=Cynthia |last=Phillips |work=SPACE.com |date=3 October 2002 |deadurl=yes |archivedate=
Hai dos hipótesis sobro l'orixe de la resonancia orbital ente los trés satélites xupiterinos. Pa unos ye primordial, esto ye, tien existío dende l'orixe del Sistema Solar<ref name="Peale2002">{{cite journal |last=Peale |first=S.J. |last2=Lee |first2=Man Hoi |title=A Primordial Origin of the Laplace Relation Among the Galilean Satellites |journal=Science |date=2002 |volume=298 |pages=593–597 |doi=10.1126/science.1076557 |bibcode=2002Sci...298..593P |pmid=12386333 |issue=5593 |arxiv=astro-ph/0210589 }}</ref>, mentantu que pa otros desarrollose dempués de la formación d'esti. Una secuencia posible de sucesos d'esti caberu escenariu ye la siguiente. Io provocó marees en Xúpiter, lo que fizo, debíu a la conservación del momentu, espanderse a la órbita d'Io hasta qu'acontró una resonancia 2:1 con Europa. Tres d'eso la espansión continuó, pero daqué del momentu angular d'Io tresfiriose a Europa mientres la resonancia fizo espandise también la so órbita. El procesu continuó hasta qu'Europa alcontró la resonancia 2:1 con Ganimedes. Nesi momentu la deriva orbital de los trés satelites sincronizose y zarrose nuna resonancia de Laplace<ref name="Showman1997a" />.
|