Diferencies ente revisiones de «Fisicoquímica»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-cita llibro +Cita llibru) |
m Robó: Troquéu automáticu de testu (- -y + Le ) |
||
Llinia 16:
La obra de [[Alessandro Volta]], especialmente la pila que lleva'l so nome, foi'l puntu de partida de munchos trabayos nos que s'estudió los efectos de la eletricidá sobre los compuestos químicos. A principios del sieglu XIX, [[Humphry Davy]] fixo pasar la corriente eléctrica al traviés de [[sosa cáustica]] y [[potasa]] fundida, lo que-y dexó estudiar dos nuevos metales: el [[sodiu]] y el [[potasiu]]. El so principal discípulu y el so sucesor na [[Royal Institution]] foi [[Michael Faraday]], que siguió les investigaciones del so maestru. Nun artículu publicáu en 1834, Faraday propunxo los sos dos conocíes [[llei de Faraday de la electrólisis|lleis sobre la electrólisis]]. La primera afirma que la cantidá de sustanza que se deposita nun [[electrodu]] ye proporcional a la cantidá de carga eléctrica que traviesa'l circuitu. Na so segunda llei, Faraday afirma que la cantidá de carga eléctrica que provoca'l desprendimientu d'un gramu d'hidróxenu produz el desprendimientu d'una cantidá igual al [[Voltámetro#Equivalentes electroquímicos|equivalente electroquímicu]] d'otres sustances.
Los trabayos realizaos por [[Antoine Lavoisier]] y [[Pierre-Simon Laplace]] davezu considérense'l puntu de partida de la [[termoquímica]]. Diseñaron un nuevu preséu, el [[calorímetru]], nel que podía realizar midíes sobre la cantidá de ''"[[calóricu]]"'' desprendíu mientres les reacciones químiques. Laplace y Lavoisier pensaben que'l calóricu yera unu de los elementos imponderables y que los gases yeren compuestos de calóricu y l'elementu correspondiente. Na primer metá del [[sieglu XIX]], abandonóse la idea del calóricu y empezaron a realizase les investigaciones que dexaron l'establecimientu de les lleis de la termodinámica. L'aplicación d'estes investigaciones a los procesos químicos dexó'l surdimientu de la [[termoquímica]], gracies a la obra d'autores como [[Marcelin Berthelot]] o [[Henry
Unu de los primeros trabayos dedicaos al estudiu de la [[cinética química]] foi'l realizáu por [[Ludwig Ferdinand Wilhelmy]] sobre la velocidá de cambéu de configuración de determinaos [[azucres]] en presencia d'un [[ácidu]]. A mediaos del sieglu XIX, Wilhelmy llegó a la conclusión de que la velocidá del cambéu yera proporcional a la [[concentración]] del azucre y del ácidu y que tamién variaba cola temperatura. La collaboración ente un químicu, [[George Vernon Harcourt]], y un matemáticu, [[William Esson]], dexó la introducción de [[ecuaciones diferenciales]] nel estudiu de la cinética química. Esson foi'l introductor de los conceutos de reacciones de "primer orde", que la so velocidá ye proporcional a la concentración d'un solu reactivu, y de reacciones de "segundu orde", nes cualos la velocidá ye proporcional al productu de dos concentraciones. Nos últimos años del sieglu XIX, los trabayos de [[Jacobus Henricus van't Hoff]] tuvieron una gran influencia n'este y otros campos de la química. Ente les sos aportaciones, atópase la introducción del [[métodu diferencial]] pal estudiu de la velocidá de les reacciones químiques y la so famosa ecuación que dexa rellacionar la velocidá y la temperatura de la reacción.
| |||