Diferencies ente revisiones de «El Rebollal (comarca)»

{{otrosusos|El Rebollal}}

'''El Rebollal''' ye una fastera hestórica-tradicional española allugada nel postreru suroeste de la [[provincia de Salamanca]], n'antigua [[Rexón de Lleón|Rexón de Llión]], güei la comunidá de [[Castiella y Llión]]. Llenda con [[Portugal|Pertual]] al oeste, [[El Campu de Robréu]] al norte, [[El Campu d'Agadones]] al este y [[Estremadura]] al sur.<ref>{{cita web |url=http://books.google.es/books?id=xC36D1LHOlQC&printsec=frontcover&dq=habla+ribera&hl=es&ei=YRmxTu-jMtSd8gPhu4XGAQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CC4Q6AEwAA#v=onepage&q&f=false |título= Les comarques hestóriques y actuales de la provincia de Salamanca |publicación= Centru d'Estudios Salamanquinos |autor=Llorente Maldonado, Antonio |año=1976}}</ref>

 

 

==Demografía==

Con una estensión de 301,79 km² poseye, a 1 de xineru de 2006, una población de 2.300 habitantes, anque la tendencia poblacional alcuéntrase en retrocesu (a 1 de xineru de 2001 na comarca vivíen 2.606 habitantes, colo qu'en 5 años la población amenorgó en 300 persones).

 

==Cultura tradicional==

===Falaxe===

La pecuñar ''"palra d'El Rebollal"'', trátase d'una variedá d'[[asturllionés]] enmarcada dientro l'[[altoestremeñu]] y qu'entá catienen alrodiu d'unes 4.000 persones (ente la xente que vive na comarca y emigrao). Sobro dicha variedá del altoestremeñu son d'obligada consulta los trabayos del mayestru Ángel Iglesias Ovejero (''"El habla de El Rebollar. Descripción"'' y ''"El habla de El Rebollar. Léxico"''), José Alonso Pascual (''"Robleda. Cronica y descripción del lugar"'') y José Benito Mateos Pascual (''"Breve descripción de Peñaparda"''). Nel añu [[2003]] aprució'l primer númberu de la revista lletrónica ''La Gurulla'' y nel añu [[2004]] el primer llibru lliterariu escritu en dicha variedá llingüística: ''"El corral los mis agüelus"''.

 

===Música===

Nun podemos escaecer tampoco otru de los elementos singulares de la comarca, como ye'l ''[[panderu cuadráu de Peñaparda]]'', que ye de tañíu poles muyeres tocándolu con un tolete semeyante a les qu'empleguen los tamborileros, xeitu ésti de tocar que ye únicu, pos en denguna otra llocalidá de la Península tócase d'esta manera dichu estrumentu.