Diferencies ente revisiones de «Calígula»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-== Enllaz esternu == +== Enllaces esternos ==) |
Añadí la información básica de la biografía na Wikipedia en castellán. |
||
Llinia 2:
'''Cayu Xuliu César Augustu Xermánicu''', en [[llatín]] '''''Gaius Julius Caesar Augustus Germanicus''''' ([[31 d'agostu]] de [[12]] - [[24 de xineru]] de [[41]]), tamién conocíu comu '''Cayu César''' o '''Calígula''', foi [[emperador romanu]] dende'l [[16 de marzu]] de [[37]] fasta'l so asesinatu, el [[24 de xineru]] de [[41]]. Foi el tercer emperador de l'[[Imperiu romanu]] y miembru de la ''[[dinastía Xuliu-Claudia]]'', instituyía por [[César Augustu|Augustu]].
Foi fíu de [[Xuliu César Xermánicu|Xermánicu]], quien foi adoptáu pol emperador [[Tiberiu]]. So güelu [[Nerón Cláudiu Drusu|Nerón Claudiu Drusu]] yera l'hermanu menor del emperador Tiberiu. Xermánicu considérase unu de los meyores xenerales de la hestoria de Roma. La madre de Calígula foi Agripina. De neñu acompañó al so pá nes sos espepdiciones militares por Xermania (14-16), onde calciaba les caligues o botes de los lexonarios; polo, diéron-y el nomatu cariñosu de «Calígula» (botites). Tres la cellebración en Roma del triunfu del so padre, marchó con él pel Oriente. Xermánicu morrió durante la so estancia n'Antioquía nel añu 19. Dempués d'enterrar al so pá, Calígula regresó cola so madre y los sos hermanos a Roma, onde la incomodidad que la so presencia xeneraba nel emperador dexeneró en enemistá, causante probable de les estrañes muertes d'una serie de parientes del futuru emperador, ente los que se cuntáben dos de los sos tíos. Sos rellaciones con Tiberiu paecieron ameyorar cuando este tresladóse a Caprí y foi anomáu pontifex. A la so muerte - el 16 de marzu del 37 -, Tiberiu mandó que l'Imperiu fora gobernáu conxuntamente por Calígula y Tiberiu Xemelu.
Tres desfacese de Xemelu, el nuevu emperador tomo les riendes del Imperiu. La so alministración duvo una época d'entamu marcada por una creciente prosperidá y una xestión impecable; inda tou, una grave enfermedá que sofrió l'emperador marcó un puntu d'inflexión nel so xeitu reinar. Una serie d'errores na so alministración habíen lleváu a una crísis económica y nuna hambruna, sicasí, emprendió un conxuntu de reformes públiques ya urbanístiques qu'acabaron pro vaciar el tesoru. Acuciáu poles deudes, punxo en marcha una serie de medíes desesperaes pa reestablecer les financies imperiales, ente les que destacó la de pedir dineru a la plebe.
Nel planu de política esterior, el so renáu carauterizóse pola anexión de la provincia de Mauritania, a cuyu rei asesinó nuna de sos visites a Roma pol fracasu na conquista de [[Britania]] y poles tensiones qu'azotaron les provincies orientales del Imperiu. N'Oriente, dio muestres del valor de la so amistad cola concesión de los territorios de Batanea y Traconítide al so collaciu [[Herodes Agripa]], y de la so megalomanía al mandar construyir una estatua nel so honor nel [[Templu de Xerusalén]]; mientres, n'Occidente les dio de la so demencia al pedir al so exércitu qu'en llugar d'atacar a les tribus britániques puxéranse a güetar conches, el tributu que según él debíe eses agues a la [[Colina Capitolina]] y al [[Monte Palatinu]].
Según dellos hestoriadores, nos sos caberos años de vida tuvo envuelto nuna serie d'escandalos ente los que destaquen mantener rellaciones incestuoses coles sos hermanes e inclusu obligales a prostituirse. El [[24 de xineru]] del añu [[41]], foi asesináu por una conspiración integrada polos [[pretorianos]] y [[Senáu romanu|senadores]], llideraos pol so [[Prefeutu romanu|prefeutu]], Casiu Querea. El mesmo día del asesinatu, la guardia pretoriana declaró-y emperador al tíu de Calígula, [[Claudiu|Cláudiu]]. Una de les primeres acciones del nuevu emperador sedría ordenar la execución de los asesinos del so sobrín.
Existen poques fontes supervivientes que describen el so reináu, nenguna de les cuales fáelo de manera favorable; pol contrariu, les fuentes céntrense na so crueldá, estravagancia ya perversidá sexual, presentándo-y como un tiranu demente.<ref>Philip Milnes-Smith, ''From Caligula to Constantine. Tyranny and Transformation in Roman Portraiture'', Journal of roman studies, ISSN 0075-4358, Nº 93, 2003, pág. 319.</ref> Anque la fiabilidá d'estes fontes ye difícil d'evaluar, d'alcuardu colo que se conoz a ciencia cierta del so reináu, trabayó incansablemente col fin d'aumentar la autoridá del [[Emperador romanu|princeps]], faciendo frente a varies conspiraciones surdíes col obxeto de derroca-y y lluchando col fin de aminorar la influyencia del Senáu, aplastando la oposición qu'esti muérganu lexislativu entovía exercía.
{| class="wikitable" border=1 align="center" width=95%
|-
Línea 9 ⟶ 17:
|width="30%" align="center"|Socedíu por:<br />'''[[Claudiu]]'''
|}
== Enllaces esternos ==
* [http://www.biblioteca-tercer-milenio.com/sala-de-lectura/Clasicos/Suetonio/Door.htm Los Doce Césares en formatu de llectura dinámica (btm)]
| |||