Revisión a fecha de 13:43 1 mar 2018 editar RsgBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 426 085 ediciones m Bot: Troquéu automáticu de testu (-listaref +llistaref) ← Edición más antigua		Revisión a fecha de 20:20 2 mar 2018 editar desfacer AsturiBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 422 326 ediciones m us os Edición más nueva →
Llinia 12: Ye la qu'estudia los [[fono\|soníos]] d'una llingua dende'l puntu de vista fisiolóxicu; esto ye, describe qué órganos orales intervienen na so producción, en qué posición s'atopen y cómo eses posiciones varien los distintos caminos que puede siguir l'aire cuando sale pela boca, ñariz, o gargüelu, por que se produzan soníos distintos. Nun s'ocupa de toles actividaes qu'intervienen na producción d'un soníu, sinón qu'escueye namá les que tienen que ver col llugar y la forma d'articulación. Los símbolos fonéticos y les sos definiciones articulatories son les descripciones embrivíes de tales actividaes. Los símbolos fonéticos que s'usen más frecuentemente son los adoptaos pola [[Asociación Fonética Internacional]] nel [[Alfabetu Fonéticu Internacional\|alfabetu fonéticu internacional]] (A.F.I.) que s'escriben ente corchetes. Los órganos qu'intervienen na articulación móviles los [[llabiu\|llabios]]s, la [[quexal]], la [[llingua (anatomía)\|llingua]] y les [[cuerdes vocales]], que dacuando reciben el nome d'órganos articulatorios. Cola so ayuda'l falante modifica la salida del aire que vien de los pulmones. Son fixos los [[diente]]s, los [[alvéolo dentario\|alveolos]], el [[cielu la boca]] y el [[velo del cielu la boca]]. Los soníos prodúcense cuando se ponen en contacto dos órganos articulatorios, por casu el [[billabial]] (p), qu'esixe'l contactu ente los dos llabios; tamién cuando se ponen en contactu un órganu fixu y otru articulatoriu, y el soníu nomar colos órganos que producen la juntura, o [[puntu d'articulación]], como por casu el soníu [[labiodental]] (f) qu'esixe'l contactu ente'l llabiu inferior y los incisivos cimeros. Cuando ye la llingua l'órganu móvil nun se fai referencia a ella na denominación del soníu. Asina, el soníu (t), que se produz cuando la llingua toca la parte posterior de los incisivos cimeros, llámase dental. El [[manera d'articulación]] determinar pola disposición de los órganos móviles nel cuévanu bucal y cómo torguen o dexen llibre'l pasu del aire. Esta acción puede consistir na interrupción instantánea y completa del pasu del aire pa les implosivas; en dexar abiertu'l pasu nasal, pero atayáu l'oral pa les nasales; nun ye básicamente lo mesmo producir un contactu cola llingua, pero dexar llibre'l pasu del aire a unu y otru llau pa les llaterales; o producir una leve interrupción primeru y dexar el pasu llibre dempués pa les africaes; o dexar el pasu del aire por un pasu estrechu pol que l'aire pasa raspiando pa les fricatives, y dexar el pasu llibre del aire pel centru de la llingua ensin resfregón dalgunu pa les vocales.

Diferencies ente revisiones de «Fonética»