Diferencies ente revisiones de «Monarquía absoluta»
Contenido eliminado Contenido añadido
m us os |
m -as >> -es |
||
Llinia 17:
La recepción del [[Derechu Romanu]] nes [[universidá]]es a partir del sieglu XVI al sieglu XVIII reforzó la posición de los reis en cuanto pudieron esprendese de la prelación teórica de [[emperador]] y [[papa]]. La teoría de que ''el rei ye emperador nel so reinu'' y que, por tanto, tien tolos poderes que pudieren atribuyise a los emperadores antiguos (el ''princeps legibus solutus'') foi sofitada polos [[lletraos]], d'orixe social bajonobiliario o inclusive non privilexáu, que namá podríen aspirar a xubir socialmente sirviendo a los intereses d'un rei fuerte.
Les monarquíes de [[Europa Occidental]] ente finales de la [[Edá Media]] y empiezos de la [[Edá Moderna]] pueden calificase de [[monarquíes autoritaries]], como la de [[Luis XI]] en [[Francia]], [[Maximiliano_I_de_Habsburgo|Maximiliano I]] en [[Austria]], los [[Reis Católicos]] en [[España]] o [[Enrique VIII]] en [[Inglaterra]]. [[Valois]], [[Tudor]] y [[Habsburgo]] fueron les [[dinastía|dinastíes]]
Mientres el [[sieglu XVII]] surdió la teoría que'l soberanu namá respondía polos sos actos ante [[Divos]] y, poro, yera'l so representante na tierra. Con ello pretendíase legitimar les decisiones y la posición del rei ante los sos súbditos (teoría del Derechu Divín), sacante n'España, onde, dende'l sieglu XVI, la [[Escuela de Salamanca]] desenvolviera una teoría opuesta: según [[Luis de Molina]], una nación ye análoga a una sociedá mercantil na que los gobernantes seríen el alministradores, pero onde'l poder mora nel conxuntu de los alministraos consideraos individualmente, lo que nun quitar que nun par de sieglos dempués adoptárase la idea xeneralizada.
Llinia 23:
Cola [[ilustración]] surde'l conceutu del [[despotismu ilustráu]], pol cual la función del monarca yera la de traer el progresu y bienestar social y económico al so pueblu per mediu de reformes y l'asesoría de los sos funcionarios, rompiendo col tradicionalismu d'ésti y entrando en conflictu colos intereses de la nobleza.
Col advenimiento de les [[Revolución francesa|revoluciones francesa]] y [[Guerra de la Independencia de los Estaos Xuníos|norteamericana]], xuntu cola independencia de [[Llatinoamérica]], vien la crisis de les monarquíes absolutes como formes de gobiernu, lo que llevó a la instalación de [[monarquía constitucional|monarquíes constitucionales]] o de [[república|repúblices]]
Un país absolutista bien conocíu foi [[Francia]], que col so rei [[Luis XIV de Francia|Luis XIV, el Rei Sol]], algamó'l máximu esponente d'esta forma de gobiernu. Nel Tao galu, l'absolutismu caltener de forma siguida mientres el reináu de tres rey ([[Luis XIV]], [[Luis XV]] y [[Luis XVI]]; [[1661]] aprox. - [[1789]]).
| |||