Diferencies ente revisiones de «Centru Pompidou»

| colecciones = [[Arte moderno]]{{clr}}Escultura{{clr}}Pintura{{clr}}Artes gráfiques{{clr}}Fotografía{{clr}}[[Nuevos medios]]{{clr}}Cine{{clr}}ArquitecturaArquiteutura{{clr}}Diseñu |

Foi construyíu sobre un terrén sacupáu cercanu al espaciu qu'enantes ocupaba'l mercáu de [[Tópeslos (París)|Tópeslos]] (onde anguaño se realiza l'últimu cambéu al sector qu'alluga'l centru comercial Tópeslos) mientres el mandatu del presidente francés [[Georges Pompidou]], que finó primero que se terminara l'edificiu. Foi'l so sucesorsocesor, [[Valéry Giscard d'Estaing]], quien lo inauguró en [[1977]]. Rehabilitáu ente [[1997]] y avientu de [[1999]], volvió abrir les sos puertes al públicu'l 1 de xineru de [[2000]]. Ye d'unu de los monumentos más visitaos de Francia, con cerca de seis millones de visitantes al añu.

El Centru Pompidou foi diseñáu polos entós nuevos arquiteutos [[Renzo Pianu]] y [[Richard Rogers]]. L'edificiu ye d'un estilu que foi bien innovador nos [[Años 1970|años 70]], cuadráu, d'estructura industrialista, y colos elementos funcionales, conductos, escaleres, etc., visibles dende l'esterior. Les conducciones d'agua, aire o eletricidá fueron pintaes de colores atrevíos y estrayíos de la parte principal del edificiu, pa dexar un interior diáfano. Anque se desamarró un discutiniu cuando foi acabáu, güei día la xente acostumóse al so peculiar aspeutu y gocia de muncha popularidá. Ye unu de los primeros edificios de l'arquitecturaarquiteutura [[high-tech]].

Estos dos arquitectos ganaron el concursu, amás de por el so escelente proyectu, gracies a dos miembros del xuráu. Unu d'ellos yera [[Philip Johnson]] ([[1906]]–[[2005]]), un estadounidense de la corriente miesiana qu'introdució l'arquitecturaarquiteutura europea en [[Estaos Xuníos]] dempués de la [[II Guerra Mundial]]. L'otru foi [[Jean Prouvé]] ([[1901]]–[[1984]]), un francés de la caña de los arquiteutos franceses que xuníen la tecnoloxía a l'arquitecturaarquiteutura nos años 1950. -y Ricolais foi un inxenieru esperimental que probaba estructures metáliques llixeres y enterriaes. Prouvé, influyíu por esti inxenieru, tuvo bien interesáu na tecnoloxía y por eso gustó-y abondo'l proyectu de Pianu y Rogers. Foi Prouvé el mayor impulsor en dar la victoria a estos dos nuevos. La construcción del Pompidou empezó en [[1970]]. Cuatro año más tarde, l'entós Presidente de Francia Georges Pompidou, finó, polo que les obres del edificiu sufrieron un importante parón. Foi la vilba del presidente francés la que fixo que se terminara con ésitu en [[1977]].

El Centru Pompidou oldea descomanadamente colos edificios que lu arrodien. Asina, la forma, el colores y l'altor d'esti edificiu resulten ser estridentes pa la so redolada nel momentu que construyóse y tamién anguaño. La so función ye tamién estraña na dómina en que se fixo. Un centru qu'axunta arquitecturaarquiteutura, arte moderno, arte antiguo, llibros y llugares onde los neños «xueguen col arte», nun yera corriente entós. El so muséu d'arte contemporaneo ye'l más importante del mundu. Tocantes a la so apariencia esterior, el treme de barres, tubos y elementos tecnolóxicos que s'ataquen nes fachaes fai qu'el Pompidou paecer a un xuguete tecnolóxicu, similar a un [[meccano]]. Ye llamáu polos parisinos «La fábrica de gas». Esta estridencia que tanto lo caracteriza formaba parte de les pretensiones del concursu.

Ye unu de los primeros edificios de la corriente [[High-tech]]. Ta notablemente influyíu pola arquitecturaarquiteutura de [[Mies Van der Rohe]] y pola del grupu [[Archigram]]. Tocantes a la influencia del arquiteutu alemán, apreciar nel edificiu'l racionalismu propiu de la so ArquitecturaArquiteutura Moderna nel sentíu de que l'inmueble ye entendíu como un contenedor vacíu nel que pueda metese cualquier cosa. L'interior del Pompidou ye dafechu diáfano y ye entendíu por Johnson como un contenedor con espacios interiores móviles. Les grandes lluces tán salvaes por un total de catorce enormes vigues vierendel paraleles ente sigo y perpendiculares a la fachada de la plaza. La influencia del grupu Archigram, ye bultable nes novedoses y complicaes formes que tien l'edificiu tocantes a los bien de tubos, barres y estructures qu'invaden les fachaes, usando una tecnoloxía a chancia». Archigram creó numberosos diseños nos [[años 1960]] llenos de fantasía y looks sicodélicos con influencies ''hippies''. Nos sos proyectos abondaben los tubos, colores y estructures metáliques esteriores.

L'arquiteutu [[Charres Jenks]] dixo en relación col Centru Pompidou: «''El Beaubourg preséntanos l'espectáculu d'un públicu que se arracima en masa al traviés de los tubos de la fachada a la vista, emburriáu pol deséu fetichista de tocar les reliquies d'una cultura nacida, sicasí, al amparu del secretismu de la transgresión''». Jenks definió'l Pompidou como un centru cultural corpuspín». Esti edificiu ye'l primeru que s'esibe por sigo mesmu, amosando l'arquitecturaarquiteutura como un espectáculu lúdico y risondero, daqué similar a lo qu'asocede col diseñu del [[Solomon R. Guggenheim Museum|Muséu Guggenheim de Nueva York]], que fai solombra en munches ocasiones a les obres d'arte qu'alluga.

[[Categoría:ArquitecturaArquiteutura de Francia de los años 1970]]