Diferencies ente revisiones de «Monarca»

Habiendo estáu estendíos por casi tol globu, l'orixe de los distintos réximes monárquicos ye dacuando un tanto inciertu, sobremanera pola antigüedá de munchos d'ellos y pola falta de fontes relevantes que lo refieran; nestos casos, ye relativamente común que la monarquía acomuñar a dalguna lleenda de calter míticu, usualmente acomuñada a una intervención divina, (casu del emperador en [[Xapón]], supuestu descendiente de la diosa [[Amaterasu]]; y tamién de los emperadores xunetu-claudios de Roma, que dicíen baxar de la diosa [[Venus (mitoloxía)|Venus]]). En munchos otros casos, esisten abondoses fontes documentales que describen l'apaición de la monarquía, como por casu nel advenimiento del réxime imperial romanu y del so directu descendiente'l [[Imperiu bizantín]], nel establecimientu del [[Sacru Imperiu Romanu Xermánicu]]. De toes formes, dientro del contestu de les monarquíes cristianes (que van dende'l Baxu Imperiu romanu y l'Imperiu bizantín hasta los reis de Francia, Inglaterra, Austria, España, ente otres) estendióse como fuera na [[Edá Antigua]], a manera de xustificar el réxime, el conceutu de ''monarquía divina'', en virtú del cual el rei ser ''[[pola gracia de Dios]]'' ([[derechu divín de los reis]]), lo cual confería un calter sagráu a la monarquía. Conceutos asemeyaos emplegar nel Imperiu chinu, onde l'emperador (el 'Fíu del Cielu'), ostentaba'l llamáu "mandatu del Cielu", que lo habilitaba pa gobernar.

 

 

Los monarques pueden recibir distintos títulos, como '''''rei''''' / '''''reina''''', ''[[emperador]]'' / ''[[emperatriz]]'', ''[[gran duque]]'' / ''[[gran duquesa]]'', ''[[príncipe]]''/''[[princesa]]'', ''[[papa]]'' (con dignidá relixosa), escasamente denominar ''[[caudiellu]]''; en delles civilizaciones americanes ''[[cacique]]'' (sobremanera de calter tribal), ''[[pishin]]'' (nes cultures mayes), ''[[inca]]'' (nel Imperiu inca). Esisten amás términos específicos pa los '''monarques''' de dellos estaos, derivaos de los idiomes locales o d'adaptaciones llingüístiques, como ''[[zar]]'' (de Rusia, de Bulgaria), ''[[faraón]]'' (d'Exiptu), ''[[sah]]'' (de Persia), [[kan]] (o khan, pa los pueblos tártaros). Los monarques de los estaos gobernaos pola llei islámica yeren llamaos [[sultán|sultanes]], y si taben investidos de la suprema autoridá relixosa, [[califa]] (que significa daqué según "representante del profeta" o ''comendador de los creyentes''). Na [[antigua Grecia]], los monarques recibíen el títulu de ''[[Tiranía|tiranu]]'' o [[basileo]]; esti postreru foi retomáu polos emperadores bizantinos. Los términos ''príncipe'' y ''princesa'' provienen del llatín ''princeps'', primer ciudadanu; foi'l títulu emplegáu mientres l'Altu Imperiu romanu polos emperadores (de la mesma, emperador vien del llatín ''imperator'', títulu militar equivalente a "soberanu" o ''xefe del Exércitu''). Dellos monarques soberanos, sobremanera d'Italia, caltuvieron el títulu de príncipe, y en ciertos países como en Francia foi emplegáu como títulu nobiliariu; n'otros casos destinar a los fíos, descendientes o herederos del monarca ([[príncipe d'Asturies]], [[príncipe de Gales]], [[príncipe d'Orange]], ente otros). Nótese qu'en dellos países [[Europa|europeos]], [[Asia|asiáticos]] y [[África|africanos]] un "rei" ye'l xefe d'Estáu d'una nación tao, pero n'otros países, el rei pue que sía'l xefe d'una tribu, y que nun se correspuenda con un Estáu independiente.

== Sucesión ==

[[Archivu:Palaciu-real-de-madrid-sala-de-tronos.jpg|left|thumb|200px|Salón del Tronu del [[Palaciu Real de Madrid]].]]

 

Delles monarquíes abolieron esta preferencia polos homes, y ye el fíu primoxénitu del monarca, [[varón]] o [[muyer]], quien asocede al rei.