Revisión a fecha de 15:08 17 mar 2018 editar AsturiBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 422 326 ediciones m papes, reis, etc ← Edición más antigua		Revisión a fecha de 16:41 21 mar 2018 editar desfacer AsturiBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 422 326 ediciones m Robó: Troquéu automáticu de testu (-diez año\b +diez años, - casar con + casóse con ) Edición más nueva →
Llinia 20: Otres ciudaes de la Magna Grecia fueron Syrakousses (Συρακούσσες, [[Siracusa (Sicilia)\|Siracusa]]), Akragas (Άκραγας, [[Agrigento]]), Selinus (Σελινοΰς, [[Selinunte]]), Alifaces (Τάρας, [[Tarento]]), [[Locri]] (Λοκροί), [[Regio de Calabria\|Rêgion]] (Ρήγιον), Kroton (Κρότων, [[Crotona]]), Thurioi (Θούριοι, [[Turios]]), [[Velia\|Elea]] (Ελαία), Messana ([[Mesina]]), [[Taormina\|Tauromenia]] ([[Taormina]]) y [[Hímera]]. Dende estos allugamientos calteníen venceyos cola [[Hélade\|Grecia]] más occidental, la de l'actual mariña hispanofrancés: Massalia ([[Marsella]]), [[Antípolis]] ([[Antibes]]), Nikaia ([[Niza]]), Emporion ([[Ampurias]]) o Mainake ([[Málaga]]). Dizse que la Magna Grecia foi la tierra onde [[Odiseo]] (Ulises na cultura romana), rei de [[Ítaca]], perder mientres diez ~~año~~años, dempués de tornar de [[Troya]] y antes de llegar al so reinu. Numberoses lleendes y hestories mitolóxiques de la Έλλάς [[Hélade]] tienen llugar ellí. Foi conquistada por [[Antigua Roma\|Roma]], qu'en venciendo nes [[guerres samnitas]] siguió la so espansión escontra'l sur. Casu famosu ye'l de [[Tarento]], que tenía una alianza con Roma, lo que nun torgar qu'ésta violara la clausa que-y torgaba llevar una flota más allá de [[estrechu de Mesina]]. Al so pasu por Tarento, pa mayor prevocación pidieron atracar na ciudá. El convói foi asaltáu declarándose la guerra. Los tarentinos, agora conscientes de la so acción, llamaron a [[Pirro de Epiro]]. Llinia 57: ==== Dominación angevina, 1266-1282 ==== [[Archivu:Arms of Jean dAnjou.svg\|thumb\|150px\|Escudu d'Armes del [[Reinu de Nápoles]].]] Al xubir al tronu [[Manfredo I de Sicilia]] el Papa [[Clemente IV]] escomulgar por ser fíu ilexítimu del so padre, volviéndose'l reinu de Sicilia propiedá del [[Papáu]]. En [[1262]] [[Constanza II de Sicilia]], fía del anterior ~~casar~~casóse con [[Pedru III d'Aragón\|Pedro'l Grande]], [[Reinu d'Aragón\|rei d'Aragón]] y [[El Condao de Barcelona\|conde de Barcelona]]. Esta situación d'acoso ente la dinastía Hohenstaufen y la [[Casa de Barcelona\|casa d'Aragón-Barcelona]], siendo Constanza la heredera de Manfredo, provoca l'antipatía del francés Clemente IV que busca ayuda en [[Carlos I de Anjou]], hermanu pequenu del so aliáu [[Carlos IX de Francia]]. Asina les tropes de Carlos de Anjou entren na isla y lluchen con Manfredo I na [[Batalla de Benevento (1266)\|batalla de Benevento]], mientres Carlos ye coronáu rei de Sicilia en [[Roma]] en [[1266]]. So Carlos de Anjou, y darréu el so fíu [[Carlos II de Nápoles y Sicilia\|Carlos II]], el norte favorecer en desterciu del sur, asina la capital treslladar de [[Palermo]] a [[Nápoles]]. Esta situación de dominación angevina conclúi coles [[Víspores sicilianos]], que conducen a la división del reinu de Sicilia en [[1282]] nel reinu de Sicilia, peninsular o [[reinu de Nápoles]], so dominiu angevino, y el reinu de Sicilia, insular, so dominiu aragonés.

Diferencies ente revisiones de «Italia meridional»