Diferencies ente revisiones de «Maria Callas»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Nomes de países según el cartafueyu |
m Bot: Orotografía habitual na wiki |
||
Llinia 26:
El debú de María foi en febreru de [[1942]], nel Teatru Llíricu Nacional d'Atenes, cola opereta ''[[Boccaccio]]''. El primer ésitu tener n'agostu de [[1942]] con ''Tosca'', na Ópera d'Atenes. Llueu cantó ''[[Fidelio]]'', ''[[Tiefland]]'' y ''[[Cavalleria rusticana]]'', tamién n'Atenes. En [[1944]], mientres los últimos meses de la [[Segunda Guerra Mundial]], les fuerces ocupantes pierden el control de [[Grecia]] y la flota británica llega al puertu de [[El Pireo]]. María Kaloyeropulu decide volver a los [[Estaos Xuníos]] p'atopase col so padre.
Los sos ésitos nun fueron munchos hasta que quixo escuchar [[Edward Johnson (tenor)|Edward Johnson]], el
Atopó trabayu en [[1946]], pero siguió practicando con puxanza pa perfeccionar la so técnica. Tomó como axente a Eddie Bagarozy y aceptó cantar la ópera ''[[Turandot]]'' en Chicago, en xineru de [[1947]], con una repartida de cantantes europeos célebres, nuna compañía que foi fundada por Bagarozy y Ottavio Scotto, un empresariu italianu.
Llinia 33:
=== Afitamientu y plenitud ===
María conoció en Nueva York al tenor italianu Giovanni Zenatello,
El so debú italianu nel Sable de Verona foi en [[1947]], so la batuta de [[Tullio Serafin]]. El so trabayu na ópera de Ponchielli foi un ésitu pero nun se reflexó darréu en nuevos contratos. Asina, Callas atopóse nuevamente ensin empléu, pero gracies al sofitu brindáu por Meneghini llogró siguir colos sos estudios privaos de cantar, faciendo depués una audición pa Serafin nel difícil papel protagonista de ''[[Tristán y Isolda (ópera)|Tristán y Isolda]]'', de [[Richard Wagner]], que se diba a presentar nel teatru [[La Fenice]] de Venecia na siguiente temporada. Llogró'l papel y debutó nel teatru venecianu, llogrando un clamoroso ésitu que-y dexó cantar ''Turandot'', de Puccini, y el personaxe de Brünnhilde en ''[[Die Walküre]]'' (''La valquiria''), nes temporaes de [[1948]]-[[1949]]. En 1949 casóse con Meneghini y camuda el so nome a ''María Meneghini Callas''.
Llinia 39:
Esi añu, mientres el receso branizu européu, el 20 de mayu de 1949 fai'l so debú americanu nel [[Teatru Colón]] de [[Bonos Aires]] como ''Turandot, Aída'' (solo una función reemplazando a [[Delia Rigal]]) y ''[[Norma (ópera)|Norma]]'', dirixíes por Tullio Serafin, secundada por [[Mario del Mónaco]], [[Fedora Barbieri]] y [[Nicola Rossi-Lemeni]].
En [[Venecia]] diba representase la ópera ''[[I puritani]]'', de [[Vincenzo Bellini]] (el llamáu «Chopin de la ópera»), con [[Margherita Carosio]] nel papel d'Elvira. Una tarde María cansárase d'interpretar el papel de Brünnhilde y empezó a lleer la música del personaxe d'Elvira. Cuando la esposa de Serafin escuchar, dicir a este y pidió a María que la cantara. Amás la Carosio taba enferma y yera necesariu sustituyila. La mañana siguiente María cantó pal
Dempués del so Elvira en Venecia, María convertir nuna celebridá n'Italia, pero inda nun se-y ufiertara un papel nel teatru más importante del país, [[La Scala]] de [[Milán]]. Finalmente ufiertóse-y un papel na ''[[Aida]]'', de [[Giuseppe Verdi]], que [[Renata Tebaldi]] nun podía realizar. María y Meneghini esperaben un gran ésitu, pero cuando empezaron les representaciones de ''Aida'' el [[12 d'abril]] de [[1950]], l'acoyida del públicu italianu foi fría. Pa la so segunda presentación el [[7 d'avientu]] de [[1951]], ''La Scala'' rindir a María Callas, un ésitu que dio orixe a que recibiera l'apellativu de «La Divina». La temporada de 1951–1952 empecipió con ''[[I vespri siciliani]]'', de Giuseppe Verdi, siendo una de les actuaciones más aclamaes y recordaes de la sopranu.
Llinia 51:
</ref>
Muyer alta y bien trabada, nesa dómina decidió baxar de pesu pa «faer xusticia a Medea», papel qu'interpretaría en La Scala empobinada por [[Leonard Bernstein]] en producción de [[Margarita Wallmann]]. Ente 1953-1954 baxó más de 36 [[kilogramo|kilos]] (80 [[llibra (unidá de masa)|llibres]]). Cuando remaneció como la tísica Violetta al pie de el so gran amigu y frecuente compañeru d'escena, el tenor sicilianu Giuseppe Di Stefano, na puesta n'escena de [[Luchino Visconti]] de ''La traviata'', nun primer momentu nin el
En 1954 fai'l so debú n'Estaos Xuníos, na [[Lyric Opera of Chicago]], como ''Lucia di Lammermoor''. En 1955, probablemente'l so meyor añu [[Teatru Alla Scala de Milán|escalígero]], canta una ''Norma'' que va adquirir estatus de llexendaria, xuntu a [[Giulietta Simionato]] y [[Mario del Mónaco]], dirixida por Antonino Votto, y en [[Berlín]] xuntu a [[Herbert von Karajan]] canta una ''Lucia di Lammermoor'' hestórica pa la reapertura de la [[Deutsche Oper Berlin]]. El deliriu del públicu fai que se deba repitir el sestetu del segundu actu.<ref>[http://www.arkivmusic.com/classical/album.jsp?album_id=3501 Callas Edition - Donizetti: Lucia Di Lammermoor / Karajan], en Arkivmusic.</ref>
Llinia 73:
Esi mesmu añu'l so arte llegó a distintos llugares del mundu: Chicago, Berlín, Viena, Filadelfia, Washington, Dallas, Colonia, Edimburgo. A mediaos de dichu añu, María Callas representa nel [[Royal Opera House|Covent Garden]] de Londres ''La traviata'' con Cesara Valetti. Cerró esti especial añu con un recital en directu celebrando'l so debú na [[Ópera Garnier]] de París, el 19 d'avientu, que foi tresmitíu a más d'una docena de países n'Europa y qu'empecipió la so relación entrañable cola ciudá onde terminaría los sos díes.
Escontra fines de 1958 [[Rudolf Bing]]
=== Relación con Onassis y cayente vocal ===
Llinia 88:
}}<!--Títulu xeneráu por Muriu Bot--></ref> Tenía 41 años.
En [[1966]] arrenunciu a la ciudadanía
El [[20 d'ochobre]] de [[1968]] Onassis abandonó abruptamente a Callas pa casase con [[Jacqueline Kennedy Onassis|Jacqueline Kennedy]], la vilba del presidente norteamericanu [[John Fitzgerald Kennedy]], asesináu en [[Dallas]]. Callas, mancada no más fondo del so arguyu, nunca pudo superar el mal trance pol abandonu de Onassis y enxamás-y lo perdonó a pesar de que Onassis, más tarde, buscar repitíes vegaes cuando'l so matrimoniu cola vilba
En xunu de [[1969]], María empezó a trabayar na película ''[[Medea]]'', non inspiráu na ópera de Cherubini nin la traxedia de [[Eurípides]], sinón nel mitu de Medea según la visión primitiva y barbárica<ref>{{cita web
Llinia 126:
El mayor don de Callas topar na so innata musicalidá que-y dexaba internar se instintivamente nel universu personal de cada compositor ensin importar los defectos vocales nos que dacuando incurría. Callas supo faer de los sos defectos les sos mayores virtúes. Magnética n'escena, nun foi solo una gran sopranu con dotes vocales inusuales, sinón tamién una gran actriz que supo encarnar los sos personaxes d'una manera única. Posiblemente, tantu'l so talentu dramático como la so musicalidá fueron la pauta pa ser reconocida tamién por rescatar a diversos personaxes de los escesos ornamentales y tracamundios vocales, como Amina (de ''[[La Sonnambula]]''), [[Lucia di Lammermoor]], [[Norma (ópera)|Norma]] de Bellini, inclusive personaxes como Violetta (de ''La Traviata'') ente otros, al restituyir tantu la so esencia de teatralidad escénica como la so espresividá poética nun cantar más llírico del llibretu, como los sos güei referenciales versiones de ''Norma'', ''La Traviata'', ''Tosca'', ''La Sonnambula'', ''Lucia di Lammermoor'' y ''Medea'', ente otres.
Demostró la vixencia de la ópera con interpretaciones casi cinematográfiques. Tuvo una intuición artística infalible, que se sofitó nun gran trabayu de cutiu sofitáu en
Desafortunadamente parte de la so fama nun obedeció solo a razones artístiques. La so vida privada y la so relación con [[Aristóteles Onassis]] fixeron qu'ocupara portaes de la [[prensa rosa]] cuando la so carrera taba prácticamente terminada. En realidá, dempués d'empecipiar la so relación con Onassis entró en cayente. Más allá d'anécdotes ensin interés, escaezse tou lo qu'apurriera al [[xéneru llíricu]] nuna dómina na que'l públicu empezaba a alloñar de los espectáculos convencional y rutinariu.
Llinia 386:
[[Categoría:Actrices de Grecia]]
[[Categoría:Pareyes famoses]]
[[Categoría:Greco-
[[Categoría:Familia Onassis]]
[[Categoría:Músicos clásicos del sieglu XX de Grecia]]
| |||