Diferencies ente revisiones de «Pelayos»

'''Pelayos''' ye un [[conceyu]] y localidállocalidá [[España|española]] de la [[provincia de Salamanca]], na comunidá autónoma de [[Castiella y Llión]]. Intégrase dientro de la contorna de la [[Tierra d'Alba (Salamanca)|Tierra d'Alba]]. Pertenez al [[partíu xudicial de Salamanca]] y a les mancomunidaes [[Mancomunidá Enagües de Santo Teresa|Enagües de Sta. Teresa]] y [[Mancomunidá Tierres del Tormes|Tierres del Tormes]].<ref name=ref_duplicada_1>{{cita llibro |apellíu= Llorente Maldonado |nombre= Antonio |enlaceautor= Antonio Llorente |títulu= Les contornes históricu y actual de la provincia de Salamanca |url= http://books.google.es/books/about/Les contornes históricu y actual_de_l.html?id=wZQtAQAAIAAJ |idioma= español |añu= 1976 |editor= Centro d'Estudios Salmantinos |páxines= 157 |fechaacceso= 20 de payares de 2013 |cita= La Tierra d'Alba ye daqué menor que l'actual partíu del so nome; d'ésti hai qu'esgazar la contorna de Salvatierra, esto ye, l'estremu suroccidental del mesmu, y una estrecha franxa pol noroeste que formó parte, hasta 1833, del Cuartu de Peña de Rei, y ta integrada, como sabemos, n'El Campu de Salamanca; esta franxa va dende Machacatu hasta Monterrubio de la Sierra, incluyendo, amás d'estos dos pueblos, Villagonzalo, Morille y tolos anexos d'estos cuatro conceyos, a saber: Francos, Carpio Bernardo, Castañeda (Matacán), Valdesantiago, La Maza, La Alcubilla, Monteabajo, La Regañada, Curtios de Sacedón, Hernancobo, Miguel Muñoz, Segovia de Sacedón, Segovita y Torre Zapata. Tamién l'estremu septentrional, Encinas de baxo y el so términu, que como vimos antes forma parte de la contorna de Les Villes, y d'antiguo del Cuartu de Valdevilloria (páxina 131)}}</ref>

La fundación del actual Pelayos remontar a la repoblación efectuada polos [[Reinu de Llión|reis de Llión]] na Edá Media, teniendo yá en sieglu XIII l'actual denominación,<ref>Mínguez, José María (Coord.) (1997). Hestoria de Salamanca. II Edá Media. Salamanca: Centru d'Estudios Salmantinos. Pág. 265</ref> tando integráu en dicha dómina nel cuartu de Cantalberque de la xurisdicción de [[Alba de Tormes]], dientro del [[Reinu de Llión]].<ref>Mínguez, José María (Coord.) (1997). Hestoria de Salamanca. II Edá Media. Salamanca: Centru d'Estudios Salmantinos. Pág. 326</ref>Sicasí, l'actual despoblado de Cañal, perteneció a la [[Comunidá de Villa y Tierra d'Ávila]] y al obispáu de dicha ciudá castellana, dientro del Arciprestalgu de Bonilla ó La Serrezuela.<ref>[[Gonzalo Martínez Diez|Martínez Díez, Gonzalo]] (1983). Les comunidaes de villa y tierra de la Estremadura castellana: estudiu históricu-xeográficu. Madrid: Editora Nacional. ISBN 84-276-0646-X</ref> Sicasí'l restu del términu, incluyíu Pelayos, formó parte del Conceyu d'Alba de Tormes y del obispáu lleonés de Salamanca. Cola creación de les actuales provincies en 1833, Pelayos quedó encuadráu na [[provincia de Salamanca]], dientro de la [[Rexón Lleonesa]],<ref>{{cita web |título= Real Decretu de 30 de payares de 1833 sobre la división civil de territoriu español na Península ya islesislles axacentes en 49 provincies |idioma= español |añu= 1833 |publicación= Gaceta de Madrid |url= http://es.wikisource.org/wiki/Real_Decretu_de_30_de_payares_de_1833 }}</ref> formando parte del partíu xudicial de [[Alba de Tormes]] hasta la desapaición d'ésti y la so integración nel de [[Salamanca]].