Diferencies ente revisiones de «Trombón»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Troquéu automáticu de testu (- caltien + caltién ) |
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-(\bdos|\btres|\bcuatro|\bcinco|\bseis|\bsiete|\bocho|\bnueve|diez|\bonce|doce|trece|catorce|quince|dieciséis|diecisiete|dieciocho|diecinueve|veinte|treinta|cuarenta|cincuenta|sesenta|setenta|ochenta|noventa|\bcien|cientos|\bmil) ([a-zA-ZáéíóúÁÉÍÓÚñÑ]+o\b) +\1 \2s) |
||
Llinia 45:
Nel 3000 a. C., cuando l'home afaya los metales, empieza yá a faer preseos musicales. Demostróse que los chinos, los asirios y los babilonios yá teníen preseos de metal con forma de trompetes rectes con embocadura. Los hindús teníen tamién preseos paecíos a les trompetes rectes. Na tumba de [[Tutankamon]] (1350 a. C.), atopáronse trompetes de plata dorao y plata, curties y de soníos agudos. Los hebreos tomaron les trompetes de los exipcios. Nel [[Antiguu Testamentu]] apaez documentado esti fechu; ye más, dizse que [[Moisés]] estableció normes pa la so construcción. Na marcha escontra la Tierra Prometida, rellatada tamién nel Antiguu Testamentu, l'exércitu de [[Josué (personaxe bíblicu)|Josué]] tuvo de cuntar con elles, en concretu los ''shofars'', construyíes con cuernos d'animal, yá que según la Biblia baltaron les muralles de [[Jericó]].
Grecia y Roma heredaron la cultura musical y los preseos d'estos pueblos. La trompeta metálica tenía una gran importancia pa los griegos, que la usaben n'actos relixosos y nos Xuegos Olímpicos, onde se celebraben tamién competiciones d'intérpretes de trompetes. Unu d'estos trompetistas foi [[Herodoro de Megara]] (sieglu III a. C.), que se fixo famosu tocando dos trompetes al empar, habilidá cola que ganó diez
Los romanos usaben les trompetes p'acompañar los sos cantares guerreros y nes sos fanfarries heráldiques. Podíen ser de tres
Pa facilitar el manexu y ampliar el rexistru de soníos harmónicos allargando la tubería desenvolvióse la combadura del preséu. Esto apaez documentado nel ''Epitome Institutionum Rei Militaris'', de Vegio Renato Flavio (sieglu IV).
Llinia 55:
Por un encargu de Federico II a la villa de Arezzo, en 1240, construyéronse dos tipos de trompetes: la ''trombetta'', pequena y de madera, y la ''bucina'', grande y de metal. En 1783 afayar ente les ruines de Pompeya dos grandes trompetes construyíes en bronce con embocadura d'oru, una de les cualos, paez ser, pertenecía a la colección del Rei de Nápoles Windsor. Los turcos usaben una trompeta llamada ''surme''.
Mientres la Edá Media los preseos d'embocadura caltuvieron los sos nomes primitivos: ''lituus'' (corneta), ''tuba'' (trompeta) y ''buccina'' (trompeta grande o trombón). Nesta dómina tamién apaez un preséu llamáu [[serpentón]], con forma de "S" (d'ende'l so nome). Esti preséu tenía seis
N'Alemaña la denominación ''buccina'' foi convirtiéndose en ''busan'', ''pusun'' y ''pousane'', términu qu'aplicáu al trombón llegó a los nuesos díes y que se caltién nos países xermánicos y del centru y norte d'Europa. El nome de trombón, del italianu ''trombone'', o trompeta grande, caltener hasta'l sieglu XVIII y ye l'usáu nos países llatinos, Inglaterra, América Llatina y Norteamérica.
| |||