Diferencies ente revisiones de «Pecáu»

D'alcuerdu a lo señalao nel [[Catecismu]] católicu, el pecáu ye "una falta contra la razón, la verdá, la conciencia recta; ye faltar al amor verdadero para con Dios y para col prójimo, por causa de un apegu perverso a ciertos bienes. Manca la naturaleza del home y sollerte contra la [[solidaridá (socioloxía)|solidaridá]] humana. Foi definíu como ‘una palabra, un actu o un deséu contrarios a la llei eterna’ (S. Agustín, Faust. 22, 27; S. Tomás d'A., s. th., 1-2, 71, 6) )" <REF>Catecismu de la Ilesia católica, 1849.</REF>''

 

 

{{cita|¿Nun ye acasu cualesquier pecáu una disgregación? Pecáu ye, define san Agustín con muncha fondura, amar na parte una falsa unidá. Alzar la parte en tou, romper los llazos que lu caltienen amestada al tou. Por eso'l pecáu ye muerte, porque ye amputación. El pecador ruempe y ruémpese. A la dispersión sigue, como'l carru al güe, la destrucción. [...] Quiero amar. Nada tan natural nin tan necesariu. Quiero amar a mi solo, por que tou'l caudal del mio amor emplegar en mi provechu. Nada tan desatináu. Pos nun puedo en verdá amar sinón tal que soi; amar d'otra forma sería una ficción. Yo soi un home venceyáu a los demás homes y amestáu a Dios [...]<ref>{{cita llibro|autor=Cabodevilla, José María |título=Carta de la caridá |añu=1966|ubicación=Madrid |editorial=Biblioteca d'Autores Cristianos |páxina=170}}</ref>|José María Cabodevilla}}