Diferencies ente revisiones de «Estamentu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-Vease tamién +Ver tamién) |
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-\b(N|n)amá\b +\1amái) |
||
Llinia 15:
El '''triestamentalismo''' foi'l [[paradigma]] más espublizáu, anque non l'únicu, pa pensar la sociedá mientres la Edá Media.<ref>Por casu, los nueve coros anxélicos del [[Pseudo Dionisio Aeropagita]], conceutu que nun suel aplicase al conxuntu de la sociedá, sinón solo a la corte regia.</ref>
Les funciones de los ordes feudales taben fites ideológicamente pol [[agustinismo políticu]] (''[[Civitate Dei]]'', 426), en busca d'una sociedá que, anque como ''terrenal'' nun podía dexar de ser corrupta ya imperfecta, podía aspirar a ser siquier una solombra de la imaxe d'una "Ciudá de Dios" perfecta de raigaños [[Platón|platóniques]]<ref>Platón, siguiendo un esquema [[triádico]] de tradición [[indoeuropea]], plantega nes sos [[Diálogu platónicu|diálogos]] (por casu en ''Fedro'' y en ''República'') una sociedá na qu'el trabayadores (representantes de la [[virtú cardinal]] de la [[templanza]]) sostienen a los guerreros que los defenden ([[Fortaleza (cristianismu)|fortaleza]]) y a los filósofos que los gobiernen ([[prudencia]]), y el so conxuntu en [[harmonía]] produz el llogru final de la [[xusticia]].</ref> en que toos tuvieren un papel na so protección, la so salvación y el so caltenimientu. Tal construcción confiaba a los ''oratores'' (traducible como "oradores": el [[cleru]]) la defensa espiritual de la sociedá, a los ''bellatores''<ref>Tamién con otres denominaciones en llatín o castellán antiguu: ''pugnatores'' -vease [[Luis García de Valdeavellano]], [http://books.google.es/books?id=kjG_BEAjUVMC&pg=PA21&dq=pugnatores+oratores&hl=ye&ei=rxCETozfMZOz8QPhvsA6&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&vei=0CC0Q6AEwAA#v=onepage&q=pugnatores%20oratores&f=false ''Sobre Los Burgos Y El Burgueses De La Espana Medieval''], Real Academia de la Hestoria, pg. 21.- o ''defensores''</ref> (traducible como "guerreros", los ''bellatores Christi'' yeren los cruzaos o "guerreros nobles" (siendo'l calificativu "noble" de doble sentíu, el primeru ye de bon guerreru y el segundu ye que
La formulación primera, y acabada, d'esti esquema trifuncional apaez nun comentariu de la ''[[Consolación de la filosofía|De consolatione philosophiae]]'' de [[Boecio]], atribuyíu a [[Alfredo'l Grande]] y datáu en 892:<ref>CONSTABLE, G.,''The orders of society. Three Studies in Medieval Religious and Social Thought''. Cambridge, 1995, pp 267 y sigs</ref>
Llinia 55:
La [[materialismu históricu|interpretación materialista de la hestoria]], ensin ignorar les calificaciones contemporanees que tienen les divisiones sociales, identifica siempres nelles les clases sociales definíes poles relación de producción, colo que los dos estamentos privilexaos seríen claramente los [[señor]]es que na manera de producción feudal tán n'oposición d'intereses colos [[siervu|siervos]], siendo la [[burguesía]] una clase social qu'ocupa les fiendes del mundu feudal, desenvolviendo nes ciudaes llibres la manera de producción capitalista, que cola so crecedera va dir acentuando les contradicciones hasta llegar a la Revolución burguesa.
Dende un puntu de vista [[institucionalista]] niégase la posibilidá de faer estes interpretaciones, a les qu'acusen de proxectar al pasáu categoríes
Ye significativu de dambes posiciones l'alderique calteníu dende 1968 ente [[Boris Porschnev]] (historiador soviéticu y marxista) y [[Roland Mousnier]] (francés y católicu, opuestu a la [[escuela de los Annales|escuela de ''Annales'']]). Pa esti postreru, la Francia de la Edá Moderna yera una ''sociedá d'ordes'', na qu'el [[honor]], el ''[[estatus social|estatus]]'' y el prestíu social qu'estremaba verticalmente a la sociedá según los rangos, considerábense más importantes que la riqueza que la estremaba horizontalmente según les clases. Les relaciones ente ordes distintos operaríen al traviés de les relaciones de patronaje o [[clientelismo]]. Pa Mousnier les diferencies ente ordes (como la esistente ente la ''noblesse d'épée'' -"nobleza d'espada"- y la ''noblesse de robe'' -"[[nobleza de toga]]"-) yeren más decisives socialmente que les qu'esistíen ente señores y llabradores.<ref>MOUSNIER, Roland: ''Raxones llabradores, el llabradores nes revueltes del sieglu XVII (Francia, Rusia, China)'' (1968); mesmu autor: ''La Plume, la faucille et -y marteau: institutions et société en France du Moyen Âge à la Révolution''(1970); mesmu autor ''-yos Institutions de la France sous la monarchie absolue, 1598-1789'' (1974-1980)</ref>
| |||