Diferencies ente revisiones de «Persona xurídica»

[[Hans Kelsen]] niega la dualidá [[derechu oxetivu]]-[[derechu suxetivu]]. Utilizando los estudios de Duguit, pero plantegando la so doctrina nun terrén puramente lóxicu, sostien que los derechos suxetivos nun esisten sinón en cuanto espresión del derechu oxetivu. Si nun esisten derechos suxetivos con valor propiu, autónomu, tampoco tien d'esistir el suxetu de derechu. Los derechos suxetivos y el suxetu de derechu, esto ye la [[persona]], son conceutos auxiliares, que faciliten la conocencia del derechu. Persona, sía física o xurídica, ye namánamái la espresión unitaria personificadora d'un fexe de deberes y facultaes xurídiques, un complexu de [[Norma xurídica|normes]]. El fechu de ser un centru d'imputación de norm_{Testu en subíndice}as, convierte a esi centru en persona.

La teoría de Kelsen fai una crítica sobre la diferencia que faen los civilistes (persona moral y física).Toles persones son xurídiques. La única diferencia ente una y otra ye que les "morales" (como los civilistes llamar) o d'esistencia ideal actúen como órganos, un órganu (ye la hipóstasis que se fai sobre l'actuar d'un individuu; nel qu'el so actu atribúyese-y a la coleutividá tal qu'ella lo fixera). Asina la persona física ye individual y la d'esistencia ideal colectiva. La persona ta constituyida por una norma de capacidá,(imputación central), que facultar pa enllenar l'ámbitu de validez personal d'una norma d'imputación periférica, asina una persona, namánamái ye'l núcleu al cual impútase-y un actuar.

Pa esta teoría, les persones xurídiques nun son entes artificiales creaos pol [[Estáu]] sinón, otra manera, realidaes vives. Los entes colectivos son organismos sociales dotaos tantu como'l ser humanu d'una [[potestá]] mesma de querer y pollo, capaces naturalmente de ser suxetos de derechu (Gierke). A diferencia de la teoría de la ficción, que sostenía que l'autorización estatal yera creativa de la personalidá xurídica, sostien Gierke que namánamái tien valor declarativo. Les persones físiques que componen a la persona xurídica funcionen como organismos de la voluntá colectiva de la persona xurídica. Ye necesariu que quede claro que pa esta teoría lo más importante que tien de ser amparáu pola llei, ye esa voluntá colectiva que surde de l'asociación de les persones físiques.

Tradicionalmente refugóse la posibilidá de qu'una persona xurídica tenga [[responsabilidá penal]] por un [[delitu]]. L'argumentu ye qu'el [[dolo]] o la [[culpa]] nun pueden recayer nella, sinón nes persones físiques que tán detrás d'una persona xurídica y tomen les decisiones. Según esta concepción [[doctrina]]l, la persona xurídica sería namánamái [[responsabilidá civil|responsable civilmente]], esto ye, tendría que [[indemnización de perxuicios|desquitar daños y perxuicios]]. Amás, históricamente la [[teoría del delitu]] construyóse sobre la base de la persona natural.