Diferencies ente revisiones de «Personalidá»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-Vease tamién +Ver tamién) |
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-\b(N|n)amá\b +\1amái) |
||
Llinia 6:
== Hestoria del conceutu ==
El conceutu de «personalidá» provien del términu «persona», denominación que s'utilizaba nel llatín clásicu pa la mázcara que portaben los actores de teatru na antigüedá. Sicasí, yá nesi entós falábase nun sentíu amplio y figurao de «persones» pa referise a los roles, ye dicir a «como quién» o «representando a quién» actuaba un determináu actor teatral tres la so mázcara.<ref>{{cita llibro |autor=Varios autor |año=1995|títulu=Lexikon der Psychologie |títulu-trad= Diccionariu de psicoloxía| otros= Publicáu por ''Faktum Lexikoninstitut, prólogu d'Eva Jaeggi| idioma= alemán| añu = 1995 |editorial = Bertelsmann Lexikon Verlag |allugamientu=Múnich |páxina=358| isbn= 3-8094-5006-5}} </ref> El conceutu pasu ente pasu tresfirióse a otres esferes de la sociedá, más allá del teatru, pero na Roma antigua, «persones» yeren solamente los ciudadanos, jurídicamente provistos de derechos (en contraste colos esclavos que nun yeren consideraos persones, cuidao que nun podíen decidir sobre'l so propiu actuar, nin menos entá deliberar sobre'l de los demás). El conceutu taba primeramente bien acutáu a aquellos ciudadanos poderosos, que gociaben d'honra, prestíu y, en respetu a la so dignidá, yeren los únicos posesores de derechos ciudadanos.
Cola llegada de la Era Cristiana, el conceutu de persona camuda de significáu pa poder significar el dogma de la [[Santísima Trinidá|Trinidá]] ([[Divos]] ye unu
Nel intre de los sieglos, el conceutu de «persona» foise tresformando gradualmente n'unu más xeneral hasta llegar utilizase nel sentíu coloquial actual, esto ye, prácticamente como sinónimu de «ser humanu». Nel contestu d'esti desenvolvimientu conceptual, l'apaición del axetivu «personal» facilitó'l desenvolvimientu del sustantivu «personalidá», utilizáu pa designar la totalidá de característiques personales» que interactúan dinámicamente ente sigo pa producir aquél estilu relativamente estable de desendolcase individual y socialmente qu'un individuu tien.<ref>Ibídem</ref>
Nun tien de confundir se'l conceutu de ''persona'' col de ''personalidá''. Ente que el primeru designa al individuu na so totalidá, el segundu designa un aspeutu so, el conxuntu entamáu de les sos disposiciones a la operación.<ref>{{cita publicación | autor = Echavarría, M.F.| añu = 2010 | títulu = Persona y personalidá. De la psicoloxía contemporanea de la personalidá a la metafísica tomista de la persona | url = https://www.academia.edu/3043935/Persona_y_personalidá._De_la_psicolog%C3%ADa_contempor%C3%A1nea_de_la personalidá_a_la_metaf%C3%ADsica_tomista_de personar| publicación = Espíritu| volume = 59| númberu = 139| páxina = 207-247}}</ref>
Llinia 27:
Desmembrando esa afirmación atopamos que:
* La '''organización''' representa l'orde en que se topa estructurada les partes de la personalidá de cada suxetu.
* Lo '''dinámicu''' referir a que cada persona atopar nun constante intercambiu col mediu que
* Los '''sistemes psicofísicos''' faen referencia a les actividaes que provienen del principiu inmaterial(fenómenu psíquicu) y el principiu material(fenómenu físicu).
* La '''forma de pensar''' fai referencia a l'aguada interna de la personalidá.
Llinia 43:
Fundamentos de la Personalidá según [[Gordon Allport]]
[[Gordon Allport]] indicó que podemos considerar a la constitución física, el temperamentu y l'intelixencia como los "materiales" de la personalidá, anque esperimenten colos años una lenta maduración. Falamos d'estos elementos como los materiales en brutu porque dependen en gran parte (anque non puramente) de lo que se recibió por heriedu. De los trés, la constitución física ye la más visiblemente amestada al heriedu (d'una manera complexa), pero hai pruebes de pesu que sofiten la creencia que de tamién el temperamentu y l'intelixencia tán genéticamente determinaos. Llevando l'argumentación más llueñe, podemos preguntar si la fundamental asociación ente la constitución corporal y el temperamentu ye una correlación innata o se debe a les esperiencies de la vida. Consideremos l'exemplu d'un rapazu marcadamente delgáu y más débil que los sos compañeros. Nun sirve pa los deportes y si engárrase -y toca siempres perder. ¿Qué va asoceder? Desenvolver nél una manera de ser tirante, reserváu, tornáu, introvertíu. Nun podemos demostrar que ye
Ye necesariu incluyir la intelixencia ente los materiales de la personalidá, porque la intelixencia ta de dalguna manera estrechamente rellacionada col sistema nerviosu central, que pertenez al caudal hereditariu del individuu xuntu col sistema neuroglandular subxacente a la constitución corporal y al temperamentu. Difícilmente podría esplicase de cuantes maneres puede diferir el sistema nerviosu ente dos individuos nel momentu de nacer. Esisten amplies variaciones nel númberu de célules cerebrales, na so disposición, metabolismu, conductividá, conexón y disponibilidad pal usu. Cuando les combinaciones son favorables, l'individuu ta dotáu d'elevada intelixencia; si son desfavorables la intelixencia va ser baxa; si esisten condiciones mistes, les resultancies son entemedios.
| |||