Una manera rápida d'envalorar la superficie corporal quemada ye la denominadadenomada '''Riegla de los 9'''; foi escurrida por Pulaski y Tennison en 1947 y publicada por Wallace en 1951. La riegla de los nueves puede ser aplicada n'adultos (pacientes de más de 16 años d'edá), siendo imprecisa en neños por cuenta de les distintes proporciones corporales. N'adultos la cabeza correspuende a un 9{{esd}}% de la superficie corporal total, cada estremidá cimera, otru 9{{esd}}%, el tueru, un 36{{esd}}% (estremáu en pechu, 18{{esd}}%, y abdome, 18{{esd}}%, o en frente, 18{{esd}}%, y envés, 18{{esd}}%), cada estremidá inferior, un 18{{esd}}%, y los xenitales esternos, el 1{{esd}}% restante. En neños y ñácaros, sicasí, la cabeza ye un 18{{esd}}% de la superficie corporal total, cada estremidá cimera un 9{{esd}}%, cada inferior un 14{{esd}}% y el tueru 18{{esd}}% dorsal y 18{{esd}}% fronteru.
