Diferencies ente revisiones de «Degaña»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Orotografía habitual na wiki |
m Bot: Troquéu automáticu de testu (- xuna + una ) |
||
Llinia 35:
Hai restos tumulares abargana de La Prohida y distintos restos castrenses como Los Castros, el castru mineru de Larón y el cercu romanu de Arnosa.
Hai poca documentación sobro la so dómina medieval. Apaez daqué sobro'l monesteriu de Santiago de Degaña del 912, pero la so autenticidá ta nel entredichu, yá que se cree que ye
Nel sieglu XIII, taba venceyáu a les tierres altes de Llión tal como queda patente na Carta Puebla de L.laciana. Les relaciones con esti conceyu siguieron vixentes hasta la dómina moderna. Hai bien poca documentación sobro esta zona nesta dómina que pueda danos datos sobro la so estructura y forma de vida, en parte por cuenta de la so vinculación coles tierres altes de Llión.
Llinia 42:
=== Sieglu XIX d'equí p'arriba ===
Nel sieglu XIX, suprímense los señoríos xurisdiccionales de Zarréu y Degaña, integrándose nel conceyu de Ibias, pero estos conceyos siempres caltuvieron
Nel sieglu XX, mientres la Guerra Civil española, en Degaña y Ibias trunfen el Frente Popular por cuenta de la influencia de les nueves actividaes mineres. Dempués del conflictu armáu, el so procesu históricu más importante foi'l desenvolvimientu de los xacimientos hulleros. Esti desenvolvimientu tamién traxo cambeos urbanísticos destacables, garré'l so capital Degaña que yera la principal localidá, pasó a un segundu planu, frente al emburrie de Zarréu que siendo un pequenu enclave rural convertir nel núcleu más habitáu del conceyu.
Llinia 164:
-La ilesia parroquial de Santa María de Zarréu, declarada Bien d'Interés Cultural. Ye de nave única, cabecera cuadrada con capiya y sacristía adosada. La so estructura ye de sieglos distintos una y bones la cabecera ye del sieglu XIV, con bóveda de cañón, y del sieglu XVII ye la cubierta en forma de bacica de par y nudiellu, esto ye daqué bien raru na arquiteutura asturiana. La so decoración ye senciella, son rosetas de seis pétalos inscritos en círculos, estrelles d'ocho puntes y dellos animales, pintaos en negru y colloráu. Tien dos retablos barrocos, doraos y policromados, ún ta nel ábside y otru na capiya llateral. L'edificiu ta construyíu en sillarejo en parte revocáu con pórticu zarráu a los pies.
-El Cristu del Trabáu, ta na parroquia de San Luis de Trabáu, talla en marfil del sieglu XVI, asitiada sobro una cruz de madera nudoso. El Cristu ye de trés clavos, con anatomía delgada pero musculosa. Cubrir con pañu de plegues y nuedu central tou él bien trabayáu dando
==Enllaces esternos==
| |||