Diferencies ente revisiones de «Estaos Pontificios»

}}</ref> El so fíu l'emperador [[Lluis II'l el Mozu|Lluis II]] (844-875), enferronar a estes prerrogativas al intervenir nes eleiciones papales, al exercer control sobre la política interna de Roma,<ref>{{cita llibru |apellíos=Halphen

}}</ref> y tamién nel [[Exarcado de Rávena|antiguu Exarcado de Rávena]], y al instalar nel territoriu a vasallos imperiales.<ref name=vassi/> A pesar d'esti control imperial sobre'l papa, la unción y coronación imperial de Lluis II n'abril de 850, asitió una constante a lo llargo del medievu, que tales ritos solo podía faelos el papa, y en Roma, inclusive si fuera unxíu rei primeramente. En 855, cola abdicación y muerte del emperador [[Lotario I]], [[Lluis II'l el Mozu|Lluis II]], que yá yera rei d'Italia, nun llogró territorios al norte de los Alpes, y al quedar como soberanu italianu identificóse'l títulu imperial col reinu italianu.<ref name=lluis2>{{cita llibru |apellíos=Folz

Sumíu'l [[Imperiu carolinxu]], el rei d'Italia, [[Berengario II d'Italia|Berengario II]], amenació los Estaos de la Ilesia. [[Xuan XII]] riquió l'amparu d'[[Otón I'l el Grande|Otón el Grande]], quien toró al hostigador y entró triunfante en Roma. Ellí, na [[Basílica de San Pedro]], el papa restableció la dignidá imperial, coronando a Otón como emperador del [[Sacru Imperiu Romanu Xermánic u]]'l [[2 de febreru]] de [[962]],<ref>{{Cita web |url= http://www.tatsachen-ueber-deutschland.de/es/historia-y-presente/conteníu/informacion-de-fondu-1/la edá media.html?type=1 |títulu= La Edá Media |añu= 2006 |obra= tatsachen-ueber-deutschland |fechaacceso=7 d'ochobre de 2007}}</ref> ente qu'Otón, pela so parte, impunxo al papa'l ''Diploma Ottonianum'', que confirmaba'l ''Pactum Ludovicianum'' (817) y la ''Constitutio romana'' (824).<ref>{{cita llibru |apellíos=Reuter