Revisión a fecha de 18:13 10 xnt 2018 editar XabatuBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 1 395 398 ediciones m Iguo testu ← Edición más antigua		Revisión a fecha de 20:22 11 xnt 2018 editar desfacer BandiBot (alderique \| contribuciones) Bots 130 520 ediciones m Bot: Troquéu automáticu de testu (-I'l +I el ) Edición más nueva →
Llinia 92: {{AP\|Guerres de Silesia}} [[Archivu:Friedrich ii campenhausen.jpg\|miniaturadeimagen\|esquierda\|Federico II'l el Grande.]] [[Archivu:Adolph-von-Menzel-Tafelrunde2.jpg\|thumb\|250px\|[[Adolph Menzel]]: ''Mesa redonda'', el rei [[Federico II de Prusia\|Federico II]] (centru) en [[Sanssouci]] con [[Voltaire]] (esquierda) y los principales científicos de l'Academia de Ciencies de Berlín, 1750.]] En 1740 xubió al tronu [[Federico II'l el Grande]]. Valiéndose d'un supuestu tratáu de 1537 (vetáu pol emperador [[Fernando I de Habsburgo\|Fernando I]]), pol cual partes de [[Silesia]] pasaríen a [[Brandeburgu]] tres la estinción de la [[Piastas\|dinastía Piast]], Federico invadió Silesia, lo que marcó l'entamu de la [[Guerra de Socesión Austriaca\|guerra de Socesión austríaca]]. Tres la rápida ocupación de Silesia, Federico ufiertó protección a l'archiduquesa [[María Teresa I\|María Teresa d'Austria]] si la provincia volvía al so dominiu. La ufierta foi refugada, pero Austria atopó otros oponentes y Federico foi lo bastante arteru pa consiguir la cesión formal col [[Tratáu de Berlín de 1742]]. Pa sorpresa de munchos, Austria consiguió anular la ventaya de Prusia na guerra. En 1744, Federico invadió de nuevu rexones del Imperiu pa evitar represalies y reivindicar, esta vegada, la provincia de [[Bohemia]]. Nun tuvo ésitu, pero la presión francesa sobre [[Gran Bretaña]], aliáu d'Austria, llevó a una serie de trataos y alcuerdos que remataron en 1748 cola robla del [[Tratáu de Aquisgrán (1748)\|Tratáu de Aquisgrán]], que restauró la paz y concedió a Prusia la mayor parte del territoriu de Silesia. Llinia 210: \|- \| [[File:Christoph Friedrich Reinhold Lisiewski - Bildnis Friedrich des Großen (1772).jpg\|80px]] \| [[Federico II'l el Grande\|Federico II]] \| {{nowrap\|1740-1786}} \| Fíu del precedente. Conocíu como Federico II'l el Grande, adoptó'l títulu de Rei de Prusia en 1772 . \|- \| [[File:Frederick Wilhelm II.png\|80px]] \| [[Federico Guillermo II de Prusia\|Federico Guillermo II]] \| {{nowrap\|1786-1797}} \| Fíu del príncipe [[Augusto Guillermo de Prusia]], hermanu de [[Federico II'l el Grande\|Federico II]]. Convertir en Rei porque'l so tíu nun tuvo fíos. \|- \| [[File:Friedrich Wilhelm III of Prussia.PNG\|80px]] Llinia 279: L'Exércitu de Prusia (n'alemán: ''Königlich Preußische Armee'') foi vital por que [[Brandeburgo-Prusia]] convertir nuna potencia europea. Tien el so orixe nel pequenu númberu de mercenarios de [[Brandeburgu]] que participaron na [[guerra de los Trenta Años]], cuando Prusia entá yera un ducáu rexíu n'unión personal polos margraves de Brandeburgu. [[Federico Guillermo I de Brandeburgo\|Federico Guillermo de Brandeburgu]] formó per primer vegada un [[exércitu permanente]], ente que'l rei [[Federico Guillermo I de Prusia]] aumentó drásticamente el so tamañu. El rei [[Federico II'l el Grande]] llevó a les tropes prusianes a la victoria nes [[Guerres de Silesia]] aumentando'l so prestíu. L'exércitu foi claramente ganáu por [[Francia]] mientres les [[guerres napoleóniques]] de la [[cuarta Coalición]]. Sicasí, sol lideralgu de [[Gerhard von Scharnhorst]], los reformadores prusianos modernizaron l'exércitu, que participó na [[guerra de la Sesta Coalición]]. Anque'l conservadores detuvieron dalgunes de les reformes, l'exércitu convirtióse darréu nun baluarte del gobiernu de Prusia ("Prusia nun ye un Estáu con Exércitu, sinón ye un Exércitu con Estáu"). Llinia 295: === Sieglu XVIII === Mientres el reináu del [[Federico Guillermo I de Prusia\|Federico Guillermo I'l el ''Rei Sarxentu'']], buscóse la ganancia económica y l'enfoque d'una política económica duradera. Solo gracies a un ordenáu presupuestu estatal pudo convertise nuna de les potencies económiques d'Alemaña nel sieglu XVIII, dexando la espansión militar al so fíu, [[Federico II'l el Grande]]. Un motor de la evolución positiva de la economía centralizada foi l'exércitu prusianu, que precisaba de suministros. En 1722 fúndase una fábrica d'armes. El principal comprador d'armes yera l'exércitu. El comerciu de fueyes firmes de cobre son producíos pa usu civil (techado), calderes de cobre (cerveceríes, finques de calderes), pieces de latón (contenedores, herrajes, goncios) y productos de fierro y aceru (parafuses, tisories, cuchiellos). Refuxaos relixosos de la Franconia y Suabia fueron asignaos a los asentamientos en zones escasamente poblaes del Uckermark, col fin de faela cultivable.

Diferencies ente revisiones de «Reinu de Prusia»